به گزارش سینماسینما بیژن بیرنگ نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در اشاره به پیامدهای مثبت یک رخداد منفی (کرونا) گفت: این که نمی‌دانیم وضع دنیا چگونه خواهد بود، یکی از جذابیت‌های کروناست؛ من از این ماجرا لذت می‌برم، از این که نمی‌دانم فردا چه خواهد شد.

وی ادامه داد: تنها چیزی که خداوند و این هستی و کائنات در ذاتشان نیست و قبول نمی‌کنند، قدرنشناسی است، این که آدم قدرشناس آنچه که دارد، نباشد، موضوعی تکراری و طبیعی در زندگی ما بوده است؛ دعا می‌کنم این کرونا ادامه پیدا کند تا ما قدر دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم را بدانیم.

خسته نشدیم از این که این همه اسلحه ساختیم برای سمت هم گرفتن؟ این همه پول ساختیم و پول درآوردیم و این همه سر همدیگر کلاه گذاشتیم و حق مردم را خوردیم؟ و همچنان این رفتارها ادامه دارد اما به نظر می‌رسد که دیگر کافی است.

کارگردان مجموعه‌های تلویزیونی چاق و لاغر (۱۳۶۵-۱۳۶۹)، همسران (۱۳۷۳)، خانه سبز (۱۳۷۵) و باز هم زندگی (۱۳۸۵-۱۳۸۶) با تاکید بر شرایطی که کرونا آنها را عوض کرده و عاری از معنای گذشته خویش ساخته است، بیان کرد: حالا کرونا این شرایط را ایجاد کرده است که بی‌معناشدن ارزش‌هایی که ساخته‌ایم را می‌بینیم؛ چه فایده ای دارد که پول داشته باشیم اما نتوانیم به سفر برویم؟ جایی برای پوشیدن لباسی که می‌خواهی بخری را نداری و حتی عزیزانت را نمی‌توانی در آغوش بکشی و…

ما فرمانروای هستی نیستیم

تهیه‌کننده مجموعه‌های نوستالژیک و خاطره انگیز تولدی دیگر (۱۳۷۷) دنیای شیرین (۱۳۷۶) دنیای شیرین دریا (۱۳۷۷) در پاسخ به این سوال که چرا مدت‌هاست کاری انجام نداده است، تصریح کرد: دیگر به ما کار نمی‌دهند و چرایش را باید از کسانی که به ما کار نمی‌دهند، بپرسید؛ البته باید اضافه کنم که پیشنهاد کار همیشه بوده است، همچنان که امروز هم هست اما نمی دانم چرا هیچ کاری راه نمی‌افتد.

وی افزود: یعنی دعوت به کار می‌کنند، احترام می‌گذارند اما پس از مدتی دیگر خبری نمی‌شود و کار شروع نشده بی‌سرانجام می‌شود؛ انگار می‌گویند «بیرنگ» را که دیدیم، چرا با او کار کنیم؟! و کاری راه نمی افتد.

هر بار هم داستان‌های مختلفی برای این بی‌سرانجام شدن مطرح می‌شود؛ زمانی می‌گویند پول نیست، زمانی می‌گویند اسپانسر وجود ندارد و … به همین دلیل سال‌های زیادی است که دیگر کار نکرده‌ام.

نویسنده مجموعه‌های این خانه دور است (۱۳۷۰)، قصه عشق (۱۳۸۵) و عشق تعطیل نیست (۱۳۹۴) در اشاره به روزمرگی‌هایش پس از دوران کرونا، یادآور شد: ما پیش از داستان کرونا در خانه بودیم و پس از آن هم در خانه ماندیم. این روزها آشپزی می‌کنم، به خانواده کمک می‌کنم، گاهی خانه را تمیز می‌کنم و این گونه روزمرگی‌هایم را می‌گذرانم.

بیرنگ در انتها تاکید کرد: امیدوارم فردایی که حال همه ما خوب شد و کرونایی نبود، این روزها را فراموش نکنیم و یادمان باشد که ما صاحب زمین، فرمانروای هستی و کائنات نیستیم و دنیا بر گُرده ما نمی چرخد؛ اگرچه ما مدتی مهمان این زمین و هستی هستیم اما خود را صاحب همه چیز می‌دانیم؛ در حالی که بدون ما هم این هستی و کائنات و حیوانات و … زندگی می‌کنند و اتفاقا بدون ما راحت‌تر زندگی می‌کنند.

منبع: ایرنا