گیوم آمونتون در ۳۱ اوت ۱۶۶۳ میلادی در پاریس چشم به جهان گشود. پدر آمونتون وکیل دعاوی و از مردم نرماندی بود که در پاریس اقامت داشت. آمونتون در نوجوانی قوه شنوایی خود را از دست داد. ولی به جای آنکه دلسرد و مایوس شود این پیشامد را موهبتی شمرد و توانست تمامی تلاش و مجاهدت خود را مصروف کارهای علمی کند.

در آن هنگام توجهش به مکانیک جلب شد. پس از کوشش‌های بیهوده به طراحی یک ماشین با حرکت دائمی تصمیم گرفت. با وجود مخالفت خانواده‌اش به تحصیل فیزیک و ریاضیات بپردازد. پس از فرا گرفتن رسم ونقشه برداری و معماری به کارهای عمومی مختلف اشتغال ورزید و از این راه تجربیات عملی در مکانیک کاربردی کسب کرد.

آمونتون در درجه اول به اصلاح دستگاه‌های علمی، مخصوصا فشار سنج و دماسنج، علاقمند بود. وی در ۱۶۸۷  رطوبت سنج جدیدی برای تعیین مقدار رطوبت هوا اختراع کرد. همچنین فشار سنج‌هایی ساخت که در آن‌ها از جیوه استفاده نمی‌شد.

لاجرم می‌توانست در دریا هم مورد استفاده قرار گیرد بدون آنکه تلاطم امواج، طبق معمول، موجب نوسانات سطح جیوه گردد و اصل دقت در اندازه گیری را ضایع کند. آمونتون دماسنج اختراع گالیله را اختیار کرده و به رفع نقایص و تکمیل آن پرداخت.

دماسنج گالیه گازی بود و تغییرات دما موجب انبساط یا انقباض گاز و لاجرم تغییر حجم آن می‌شد. آمونتون دماسنج گازی مشابهی ساخت، منتها در آن به جای آب از جیوه استفاده کرد. به علاوه در این دماسنج اندازه گیری دما به وسیله تغییر فشار هوا به عمل می‌آمد نه از راه تغییر حجم آن. دماسنج آمونتون تا حدی دقیق‌تر از دماسنج گالیله بود.

علاقه آمونتون به ساختن دماسنج موجب شد که به تاثیر تغییر دما در حجم گازها توجه خاصی داشته باشد. وی یافته‌های خود را در باب گازها در ۱۶۹۹  به چاپ رسانید. زمانی در بین سال‌های ۱۶۸۸ و ۱۶۹۵  آمونتون تلگراف نوری خود را در حضور خانواده سلطنتی مورد آزمایش قرار داد. در ۱۶۹۵  آمونتون در صدد برآمد که ساعت آبی با جیوه‌ای قدیمی را به عنوان وسیله تعیین وقت در کشتی‌ها احیا کند تا برای حل مسئله تعیین طول جغرافیایی در دریا به کار گرفته شود.

آمونتون ضمن طراحی یک موتور حرارتی، نخستین بررسی شناخته شده را در افت حاصل از اصطکاک در ماشین‌ها به عمل آورد. سپس قوانین تناسب بین اصطکاک و فشار متقابل اجسامی را که با یکدیگر در تماسند تدوین کرد. آمونتون گیوم، در ۱۱ اکتبر ۱۷۰۵  در پاریس چشم از جهان فرو بست.