یکی از کارکردهای اصلی مالیات در دنیا، کاهش فاصله طبقاتی و توزیع عادلانه ثروت از طریق اخذ مالیات از ثروتمندان و بازتوزیع آن به طرقی از جمله ارایه خدمات اجتماعی رایگان یا کم هزینه برای اقشار کم برخوردار است. حتی کشورهایی که به سرمایه داری معروف هستند بیشتر درآمدهای مالیاتی خود را از اقشار ثروتمند کسب می کنند. مثلا در کشور امریکا پنج دهک اول قریب به ۷۰ درصد مالیات را پرداخت می کنند در حالی که ۵۴ درصد از درآمدهای کشور را به خود اختصاص می دهند. در واقع پنج دهک اول بیش از سهم درآمدشان مالیات می دهند.
در کشور ما اما وضعیت به گونه ای دیگر است. مطابق اظهارات رییس سازمان امور مالیاتی از ۳۰۰ هزار حساب میلیاردی بررسی شده ۵۲، درصد تاکنون هیچ مالیاتی نداده اند. همچنین ۴۸ درصد دیگر هم مالیات بسیار اندکی پرداخت می کنند. به عنوان نمونه وکلا که ۱۸ هزار حساب از ۳۰۰ هزار بررسی شده متعلق به آنها بوده بر اساس اظهارات نمایندگان و کارشناسان بین ۷ تا ۱۲ هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی دارند. قابل ذکر است که دقیق نبودن میزان فرار مالیاتی وکلا به دلیل شفاف نبودن درآمدهای آنهاست. در این بین اما افرادی نیز هستند که با وجود گردش مالی میلیاردی هیچ گونه مالیاتی پرداخت نمی کنند. سلبریتی ها از این جمله هستند. تا سال گذشته تمامی هنرمندان ذیل فعالیت فرهنگی معاف از پرداخت مالیات بودند. این معافیت در حالی است که برخی سلبریتی ها برای بازی در یک فیلم سینمایی ۴ میلیارد دستمزد دریافت می کنند، اما هیچ مالیاتی نمی دهند. در حالی که یک فردی که حقوق ۴ میلیون تومانی در ماه دارد باید مالیات بدهد. در بودجه سال جاری تلاش شد تا این معافیت به حداقل برسد. این مساله اما سبب اعتراض برخی از سلبریتی ها نیز شد.
در این بین مهران احمدی با حضور در برنامه دورهمی نسبت به این مساله که چرا می گویند هنرمندان مالیات نمی دهند و اصلا چرا باید هنرمندان با سایر اقشار جامعه مانند راننده تاکسی ها در پرداخت مالیات مقایسه شوند؛ با استدلال هایی که نشان از عدم شناخت از مقوله مالیات دارد، مدعی شد که سلبریتی ها مالیات می دهند. یکی از استدلال های وی این بود وقتی یک محصولی بعد از تولید به فروش می رسد، مالیات آن توسط تهیه کننده پرداخت یا روی بلیت سینما ها این مالیات اخذ می شود. در پاسخ این استدلال بی پایه و اساس باید گفت که این مالیات از نوع مالیات بر ارزش افزوده است که توسط مصرف کننده داده می شود و هر کس که مصرف بیشتری دارد باید مالیات بیشتری نیز بدهد. در این مدل ثروتمندان که مصرف بیشتری دارند، مالیات بیشتری می پردازند که برای ارایه خدمات به کل جامعه مورد استفاده قرار می گیرد.
به هر حال این مالیات از جیب مصرف کنندگان محصولات سینمایی می رود و هیچ ارتباطی با سلبریتی ها ندارد. آن مالیاتی که سلبریتی ها باید بپردازند و مورد مطالبه است نه مالیات بر ارزش افزوده، بلکه مالیات بر درآمد است. یعنی هر کس که درآمدی دارد باید مالیات آن را بپردازد تا دولت نیز بتواند از طریق این درآمدها خدمات ارایه کند. در حال حاضر این دوستان هیچ گونه مالیاتی نمی دهند. بنابراین استدلال های جناب سلبریتی در این مورد کاملا بی اساس و نشان از بی اطلاعی ایشان است. اعتراض این سلبریتی به مطالبه پرداخت مالیات و مقایسه آنها با سایر مشاغل در حالی است که این مقایسه کار کاملا صحیحی است، چراکه در تمامی نظام های استاندارد در دنیا این مقایسه درآمدی وجود دارد و افراد از نظر سهم شان در پرداخت مالیات نه با مشاغل و تعداد مشغولان خود بلکه با میزان درآمد خود مقایسه می شوند. در واقع در صنفی حتی اگر یک نفر مشغول است و درآمد مناسبی دارد باید مالیات آن را هم پرداخت کند.
