سید رضا اکرمی*

مرحوم آیت الله شاهرودی نسبت به انقلاب و رهبری و نسبت به مسئولیت اهتمام داشت و احترام می‌گذاشت و آگاه و وظیفه شناس بود و در حد توان هم انجام وظیفه کرد. آیت‌الله شاهرودی خوشنام زیست و خوشنام هم از دنیا رفت.

هنگامی‌ که ما زندگینامه‌ی هفتاد ساله‌ی آیت الله را مطالعه می‌کنیم، می‌بینیم که وی زمانی در نجف بوده و به تحصیل می‌پرداخته است و از شاگردان بزرگوار امام راحل بوده‌اند. ایشان همچنین شاگرد شهید آیت‌الله صدر و آیت‌الله خویی بوده است.

وی آن زمان که به ایران بازگشت ، عالمانه و عاقلانه به وظیفه‌اش عمل کرد و هرمسئولیتی را چه در شورای نگهبان،خبرگان، قوه قضاییه و چه در مجمع تشخیص مصلحت نظام پذیرفت، به وظیفه‌ی خودش عمل کرد.

آیت‌الله شاهرودی، فردی عاقل، عالم و عادل بود. با آگاهی نسبت به‌ آن چه در داخل و خارج کشور می گذشت، عادلانه و معتدلانه تصمیم می‌گرفت و عمل می‌کرد.

اگر بخواهم یک الگوی رفتاری از مرحوم شاهرودی نام ببرم که چراغ راه سیاسیون باشد، پیشنهاد می‌کنم که زندگینامه‌ی او را مطالعه‌ کنند. ایشان اهل معجزه و اعجاز نبود، بلکه فردی بود فقیه، مجتهد، تحصیل کرده و دنیا دیده؛ وی مسئولیت‌پذیر بود و به مسئولیت خود عمل کرد.

*عضو جامعه روحانیون مبارز/ یادداشت شفاهی

۲۹۲۱۲