به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛گلایه،گلایه است و وقتی ورزشکاری لب به انتقاد باز می کند بدون شک کارد به استخوانش رسیده که مجبور به انتقاد از مسئولان ورزش شهرش می شود.اگر نه وقتی همه چیز عادی باشد و شرایط فراهم،چه کسی در این دوره و زمانه حس و حال سرشاخ شدن با حاشیه ها را دارد و بدون جهت از رفتار مدیران در ورزش انتقاد می کند؟این روزها به هر ورزشکاری از استان اصفهان که زنگ می زنی گله دارد.گله از مدیر کل ورزش استان.گله از همه کسانی که نقشی در ورزش استان دارند و گله از همه کسانی که کارشان فقط این است:«عکس گرفتن به وقت موفقیت ورزشکاران،دادن وعده های پوشالی و سپس غیب شدن تا رویدادی دیگر.»چند روز پیش بود که با سهراب مرادی گپ می زدیم.بحث اصلا ارتباطی به مسائل ورزش نداشت تا اینکه این سوال را از او هم پرسیدیم که می گویند اوضاع ورزش اصفهان چندان خوب نیست و خیلی از ورزشکاران گلایه دارند.بیان این سوال کافی بود تا قهرمان المپیک که حالا دارد خودش را برای طلای دیگری آماده می کند زخم های کهنه اش باز شود.مرادی بدون تعارف حرف هایش را می زند و می گوید:«همین اول هم بگویم اگر حرفی می زنم به خاطر خودم نیست.خیلی از ورزشکاران روی سهراب مرادی حساب ویژه ای باز می کنند.آنها افتخار داده اند که من الگوی شان باشم.خب سوال من اینجاست وقتی این جوان ها به من که قهرمان المپیک هستم نگاه می کنند با خودشان چه فکری می کنند؟نمی گویند این که قهرمان المپیک است وضع‌اش به این صورت است و هیچ مسئولی حواسش به او نیست؟نمی گویند اگر قرار است آخر و عاقبت ما هم بشود مثل یک قهرمان المپیک پس بی خیال ورزش؟»
او حرف هایش را خطاب به مدیر کل ورزش استان اصفهان می زند و ادامه می دهد:«آقای مدیر کل اصلا حواس شان به ورزش اصفهان نیست.ایشان اصلا با جامعه ورزش آشناییت ندارند.احساس می کنم شرایط یک جورهایی انحصاری شده است.خاطرم هست که یک روز پیش استاندار بودیم که آقای مدیر کل داشتند از هزینه هایی که برای المپیکی شدن و برای قهرمان شدن ورزشکاران کرده بودند حرف می زدند.صادقانه بگویم که خنده ام گرفت.تعجب من از این است که آقای استاندار چرا این حرف ها را شنیدند و حرفی نزدند؟این اتفاق دو حالت دارد.یا برای مسئولان استان اصفهان این چیزها مهم نیست یا اینکه نمی خواهند که مهم باشد.»
در ورزش ایران بارها و بارها این اتفاق افتاده است که مسئولان وعده هایی که داده اند را فراموش کرده اند.نمونه اش همان خانه ای که به سهراب مرادی وعده داده بودند اما از آن خانه فقط کلیدش به قهرمان المپیک رسید!چرا که نه خبر از خانه ای بود و نه پاداشی.مسئولان وقت عکس های یادگاری شان را که با سهراب گرفتند همه چیز را فراموش کردند.اما آیا مسئولان ورزش حواس شان به این هست که با دادن این وعده وعیدها خیلی از ورزشکاران خراب می شوند.خیلی از آنها در روحیه شان تاثیر می گذارد و خیلی از آنها ممکن است دیگر حتی ورزش نکنند؟مرادی در ادامه حرف هایش می گوید:«من خجالت می کشم یک سری چیزها را بیان کنم.در جایی که من هستم حتی یک سالن درست و حسابی برای تمرین کردن نداریم.روزی آمدند یک کلنگی زدند و رفتند.رفتند که رفتند.تا امروز خبری نیست.حتی کلنگ را هم با خودشان بردند!جایی که من و بقیه استعدادها با صفحه های شکسته و خراب تمرین می کنیم را ببینید باور نمی کنید.خب قرار است از دل این وزنه برداران کدام قهرمان المپیک بیرون بیاید؟ورزش اصفهان اصلا صاحب دارد؟چرا نمی توانند یک خانه وزنه برداری بسازند؟آقای مدیر کل.شنیده ام شما گفته اید که برنامه دارید.می شود این برنامه را به ما نشان بدهید؟اصلا می دانید سالنی که قهرمان المپیک تان در آن ورزش می کند کجاست؟چه شکلی است؟امکانات دارد یا ندارد؟چرا پنهان شده اید و فقط با رسانه هایی که خودتان دوست دارید حرف می زنید؟همان رسانه هایی که حرف های خوب شما را منتقل می کنند و کاری به حاشیه ها ندارند.شما پشتوانه کدام جوان از این استان هستید؟می شود این ها را برای ما بگویید؟»
مرادی با اشاره به اینکه کمتر از هفت ماه دیگر المپیک است حرف هایش را این طور ادامه داد:«قهرمان های استان هر زمان که مدال می گیرند سر و کله دوستان پیدا می شود. یک سوال می پرسم.شما می دانید الان وضعیت سهراب مرادی چطور است؟سوال دوم من این است که بودجه ورزش اصفهان کجا خرج می شود؟چرا ما چیزی نمی بینیم؟خدا را شاهد می گیرم که ورزشکاران زیادی از اصفهان کوچ کرده اند.من خیلی وقت بود که حرفی نمی زدم اما به خاطر ورزشکاران شهرم و به خاطر همه کسانی که دارد در حق شان ظلم می شود باید حرف بزنم.آقای استاندار خودتان به این مسئله ورود کنید.من،سهراب مرادی پرچم ایران را در آمریکا بالا بردم.قطعا سایر ورزشکاران رشته هاهی دیگر هم این کار را می کنند،آیا کار کا ارزش دارد یا ندارد؟اگر ارزش ندارد که هیچ،اگر ارزش دارد پس چرا برای قهرمان های تان فقط یک بنر در استان می زنید؟یک بنر؟!حواستان هست چه کار دارید می کنید؟همه ورزشکاران دارند از استان فرار می کنند.من خبرنگاران را دعوت می کنم بیایند جایی که تمرین می کنم را ببینند.اگر زار نزدند هر کاری خواستند انجام می دهم.»
سهراب مرادی بدون شک یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال طلا در المپیک خواهد بود.او پس از عمل جراحی که انجام داد این روزها و بدون حاشیه دارد تمرینات خودش را انجام می دهد تا با شرکت در مسابقات پیش رو بتواند امتیازهای لازم برای حضور در توکیو را کسب کند.اما یک سری نامهربانی ها وجود دارد که باید گفت روح هر آدمی را سرد می کند.مرادی می گوید:«من بروم باز مدال بگیرم و دوستان بیایند پز آن را بدهند.اگر من دغدغه ای دارم برای آینده است.برای جوانانی که در سال های آینده می توانند چهره های پر افتخار ورزش ما شوند.چه کسی می گوید اصفهان هیچ استعدادی ندارد.چند تا استعداد می خواهید من به شما نشان بدهم که مورد بی توجهی قرار گرفته اند؟من ورزشکار استان اصفهان هستم اما راه اداره کل را بلد نیستم!چون اصلا از من نخواسته اند که به آنجا بروم.هیچ وقت هم مسیرم به آنجا نیفتاده! من مملکتم را دوست دارم،استان و شهرم را دوست دارم اما دلم می سوزد.دلم برای نسلی که بعد از من قرار است بیاید می سوزد.آقای استاندار یا هر کسی که می تواند،کمک کند.این مملکت استعدادهای زیادی دارد که در حال نابود شدن هستند.»
251 251
