بیش از یک دهه است که رسانه‌های ایران فریاد می‌زنند اگر می‌خواهید با یک مربی یا بازیکن خارجی قطع همکاری کنید، ابتدا شرایط را بسنجید و در صورت توافق مالی یا پرداخت غرامت آنها، رای به فسخ قرارداد بدهید. این مدیران و روسای ورزش و فوتبال اما انگار گوششان به این حرف‌ها بدهکار نیست که رای‌های سریالی از فیفا می‌رسد. دیگر هشدار یا تذکر دادن به مسئولان دو باشگاه استقلال و پرسپولیس بیهوده است که اگر بود همین سال گذشته تکلیف استراماچونی یا کالدرون را مشخص می کردند. اگر گوششان بدهکار بود با استوکس همیشه خاطی قرارداد نمی بستند. اگر گوششان بدهکار بود که پرونده ناندوف آنطور نمی شد. واقعیت این است مدیران فوتبال ایران فقط نوک بینی خود را می بینند و غرامت هر تصمیم را به پای مدیر بعدی می نویسند.
اگر آنها به حرف رسانه ها توجهی ندارند، حداقل ماجرای کلمبیا و کی روش را زیر نظر بگیرند و اخبار مرتبط با آن را بخوانند. هیچ جای تردیدی نیست که کلمبیا همین لحظه علاقمند است با کارلوس پایان همکاری کند ولی چون ندارد غرامت این مربی را بپردازد، موقتا او را حفظ کرده است. یعنی برای روسا ملاک تنها فشار طرفداران نیست، بلکه به جیب خود و البته به قرارداد نگاه می کنند و بعد تصمیم می گیرند. بی‌شک اگر بعضی از مدیران فدراسیون، استقلال و پرسپولیس در فدراسیون فوتبال کمبیا فعالیت می کردند، کی روش الان اخراج شده، سر وقت فیفا می رفت و یک سال بعد 9 میلیون دلار غرامت می گرفت! کلمبیا اما مثل تمام فدراسیون های دیگر جهان، رفتاری عادی داشت و به جیب خود نگاه کرد. آنها در وضع خراب مالی فوتبال، باید 2 میلیون دلار غرامت بابت فسخ قرارداد به کی روش بدهند، به همین خاطر همه چیز را موکول به جلسه آتی خود و همینطور مذاکره با اسپانسرها کرده اند. اگر پول جور شود کی روش رفتنی است. اگر نشد، با او دوباره پای میز مذاکره خواهند نشست و یک راه حل درست پیدا خواهند کرد؛ اقدامی که در ایران معنا ندارد چون قبل از تمام این چیزها، قرارداد فسخ شده و طرف به فیفا هم شکایت کرده است. همین حالا مورد شفر را ببیند. نامه کالدرون هم رسیده. استراماچونی هم به زودی غرامت سنگین را می گیرد. کو گوش شنوا در این فوتبال؟
252 252
