انتخابات فدراسیون فوتبال ایران قرار است ۲۵ اسفند برگزار شود و خب با خودشان فکر کردند شب عیدی تا کسی حواسش نیست برگزارش می کنیم و تا رسانه ها باز شوند، شده یک ماه بعد و آب‌ها از آسیاب افتاده.
این‌ها را احتمالا مسعود سلطانی فر و دوستانش در وزارت ورزش از یک سو و باند جای گرفته در فدراسیون فوتبال از سوی دیگر در سر دارند.
احتمالا هم درست فکر می کنند، اما به نظر می رسد آنچه برای این حضرات ذره ای اهمیت نداشته باشد منافع ملی فوتبال ایران است.
شاید گفتنش کمی تند باشد اما فوتبال را این بزرگواران به گروگان گرفته اند. می پرسید چطور؟ نگاهی کنید به لیست انتخاباتی کاندیداهای ریاست فوتبال.
اسمها تقریبا همه مشترک هستند. لیست هایی که همگی یک هدف را نشانه گرفته اند. حفظ شرایط موجود!
بهاروند که این روزها سرپرست است خودش کاندیدا شده و در سایر لیست ها نایب رئیس دوم است.او و طالقانی و قنبرزاده و عزیزی خادم و مهرعلی باندی هستند که هیات ها را زیر سیطره خود دارند.
آنها خود را صاحب آرای هیات ها می دانند . در انتخابات هم تقریبا رد پای شان در تمام لیست ها هست.
در سوی دیگر هم این اسامی را می بینید: حبیب کاشانی و اسلامیان. کاشانی خیلی صریح گفته آمده تا مسیر تاج را ادامه دهد و خب مشخص است چه هدفی برای انجام دارد.
گزینه دیگر قریب است که با قنبرزاده و بهاروند در لیست وارد عرصه شده . او رای از کجا آورده؟ اگرچه وزارت مدام تکذیب می کند اما می گویند باز از سوی دولتی ها حمایت می شود و پس پرده اش هم افرادی چون درودگر و قنبرزاده هستند.قریب درست همان مسیری را می رود که پیشتر یک بار با آن رقابت را به علی کفاشیان باخت !
مهدی محمد نبی هم که با کمک کفاشیان به انتخابات وارد شده و با رای های سنتی او به مجمع می آید ، البته اگر تائیدیه حضور در انتخابات را بگیرد.
ممبینی رئیس کمیته داوران هم که ده امضا دارد ، رای هایش را احتمالا از باشگاه ها گرفته. همه باشگاه های ناراضی از داوری انگار به او روی خوش داشته اند که ده امضایش جور شده است.
یعنی انتخابات ۲۵ اسفند در بر هر پاشنه ای بچرخد ، هیچ اثری از تغییر بنیادی در فوتبال نیست. باز همان هایی سوارش هستند که در همه این سال ها فوتبال ملی را وارث بدهی اقلا ۶۰ میلیاردی کردند و در آستانه نابودی قرارش داده اند.
255 41
