اسپیس ایکس پس از رقابت با شرکت بریتانیایی «وان وب» (OneWeb) بر سر پوشش قطب شمال و بقیه مناطق قطبی، حالا به طرف دیگر دنیا سفر کرده است. بنیاد ملی علوم ایالات متحده آمریکا (National Science Foundation یا به اختصار NSF) مشغول آزمایش یکی از ترمینال‌های استارلینک خود در پایگاه مک‌موردو در قاره جنوبگان است تا اینترنت ماهواره ای استارلینک را به قطب جنوب بیاورد. به گفته این بنیاد، این افزایش پهنای باند به دانشمندانی که مشغول تحقیق درباره این قاره دورافتاده هستند کمک خواهد کرد.

اینترنت ماهواره ای استارلینک راهی قطب جنوب شد

مک‌موردو پایگاهی تحقیقاتی متعلق به ایالات متحده آمریکا در جنوبگان است که پرجمعیت‌ترین ایستگاه این قاره به حساب می‌آید. بیش از هزار نفر در این پایگاه سکونت دارند و طی تابستان در آنجا کار می‌کنند. مک‌موردو پیش‌تر هم اینترنت ماهواره ای داشت اما بنا به اطلاعات برنامه جنوبگان ایالات متحده آمریکا، اتصال ۱۷ مگابیت بر ثانیه‌ای را ارائه می‌داد که محدودیت‌هایی را برای ساکنان به دنبال داشت.

جالب است بدانید افراد در این پایگاه از استفاده از برنامه‌های نیازمند پهنای باند بالا مثل نتفلیکس، انجام بکاپ‌های ابری و تماس‌های تصاویری منع شده‌اند؛ فقط یک بار در هفته جلسه‌های اسکایپ یا فیس‌تایم در کیوسکی عمومی و ارتباطات حیاتی مجازند.

البته قرار نیست با برپایی اینترنت ماهواره ای استارلینک در مک‌موردو ساکنان بتوانند شب‌ها آزادانه به تماشای نتفلیکس بپردازند. این ترمینال‌ها اتصال ۵۰ تا ۲۰۰ مگابیت بر ثانیه‌ای را به دنبال می‌آورند که چندان دست ساکنان را باز نخواهد گذاشت؛ حتی طی زمستان که افراد خیلی کمتری در پایگاه هستند. با این حال، نباید از این نکته گذشت که به لطف اینترنت استارلینک، انتقال داده‌های علمی مهم به خارج از جنوبگان راحت‌تر خواهد شد. سخن‌گوی بنیاد ملی علوم آمریکا اظهار داشته است که این سیستم در حال حاضر در مرحله بتا به سر می‌برد و او فعلاً نمی‌تواند توضیحات بیشتری را درباره کاربرد آن ارائه بدهد.

اسپیس ایکس هم با ریتوییت بنیاد ملی علوم اظهار داشته که «استارلینک حالا در هر هفت قاره در دسترس قرار دارد». ضمناً اشاره کرده که برقراری اینترنت ماهواره ای استارلینک در مناطق دورافتاده‌ای مثل جنوبگانِ قطب جنوب به وسیله «شبکه لیزری فضایی» آن ممکن شده است.

البته هنوز فاصله زیادی داریم تا زمانی که اینترنت ماهواره ای استارلینک عملاً کل قاره‌ها را فرا بگیرد. در این راستا اسپیس ایکس برنامه دارد تا انتهای سال جاری میلادی سرویس خود را در حداقل دو کشور در هر قاره نظیر نیجریه، موزامبیک، ژاپن و فیلیپین راه‌اندازی کند. با وجود این، واضح است که ساکنان قطب جنوب به اینترنت ماهواره ای استارلینک دسترسی پیدا کرده‌اند ولی ایرانی‌ها همچنان از آن محروم خواهند بود.

اگر نسبت به شبکه لیزری مذکور کنجکاو شده‌اید، باید گفت که یکی از عوامل گسترش پوشش استارلینک به شمار می‌رود. در گذشته برای استفاده از اینترنت ماهواره ای استارلینک به یک ایستگاه زمینی اسپیس ایکس در چند صد کیلومتری مبدا نیاز بود، چون یک ماهواره باید به صورت همزمان با دیش کاربر و ایستگاه ارتباط برقرار می‌کرد. هنوز هم ماهواره‌ها مسئولیت اتصال ترمینال‌های استارلینک به ایستگاه‌های زمینی را بر عهده دارند، اما اسپیس ایکس با مهیا کردن امکان ارتباط ماهواره‌ها با همدیگر این سیستم را انعطاف‌پذیرتر کرده است. به زبان ساده، اگر یک ماهواره متصل به دیش کاربر نتواند با یک ایستگاه زمینی ارتباط برقرار کند، از طریق لیزرها به ماهواره دیگری متصل می‌شود که توانایی انجام این کار را دارد.

اسپیس ایکس درحالی که این فناوری را هرچه بیشتر توسعه می‌دهد، امید دارد پوشش آن را در سال ۲۰۲۳ گسترش بدهد تا نیازی به ساخت صدها ایستگاه زمینی نداشته باشد. البته در این بین با موانعی قانونی روبه‌رو است و در هر کشوری که قصد ارائه خدمات دارد، باید با صدها نهاد نظارتی دست و پنجه نرم کند تا نهایتاً مجوزهای لازم را به دست بیاورد.

۲۲۷۲۲۷