؛مهر ۱۳۶۵. یک چهارم نهایی رقابت‌های فوتبال بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول. ایران-کره‌جنوبی. فضای ملتهب اردوی تیم‌ملی به انبار باروتی شبیه بود که فقط به یک جرقه نیاز داشت. جرقه همان شب رقم خورد. با شکست مقابل کره‌جنوبی در ضربات پنالتی. بازی در ۱۲۰ دقیقه یک بر یک مساوی شد. سیروس قایقران پنالتی اول را گل کرد. عبدالعلی چنگیز دومی را گل کرد. مجید نامجو مطلق سومی را گل کرد. اما ناصر محمدخانی ضربه چهارم را خراب کرد. پنالتی پنجم توسط اصغر حاجیلو گل شد اما فایده نداشت چون احمد سجادی هر ۵ پنالتی را گل خورد. کره‌جنوبی ۵- ایران ۴.
تیم‌ملی از گردونه رقابت‌ها حذف شد اما بازی تازه شروع شده بود. ستاره‌های تیم‌ملی نامه‌ای را که قبل از نخستین بازی تیم‌ملی در مرحله گروهی نوشته بودند رسانه‌ای کردند. متن نامه این بود: «بسمه تعالی. ضمن آرزوی موفقیت برای ملت شهیدپرور ایران و پیروزی رزمندگان اسلام و مسلمین بر کفر، ما بازیکنان تیم‌ملی بنا بر رسالتی که به عهده ما بچه‌های این آب و خاک اسلامی بود با تمامی قدرت هم‌قسم گشته‌ایم که بازی‌های آسیایی سئول را به اتمام رسانده و بعد از بازی‌ها چون دیگر قادر به ادامه همکاری با مربیان تیم‌ملی نیستیم لذا از کلیه ملت عزیز و مسوولان ورزش خواهانیم ما را مورد عفو قرار داده و آرزوی موفقیت تیم‌ملی را در همه میادین از خداوند بزرگ خواهانیم. ان‌شاا…. به امید پیروزی هرچه سریع‌تر رزمندگان اسلام…»
برای اولین و آخرین‌بار در تاریخ فوتبال، ستاره‌های تیم ملی علیه کادر فنی شورش کردند. آن هم به خاطر اختلاف عقیده و دیدگاه. سرمربی تیم‌ملی که می‌گفت با انضباط بودن از قوی بودن مهم‌تر است. اما بازیکنان این هشدارها را برنتابیدند و توماری نوشتند تاریخی. پای آن تومار را این ستاره‌ها امضا کرده بودند: محمد پنجعلی، شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، حمید درخشان، ضیا عربشاهی، اصغر حاجیلو، سیدمهدی ابطحی، مرتضی یکه، فرشاد پیوس، غلام فتح‌آبادی، احمد سجادی و سیرون قایقران. که البته این آخری بعد از امضا روی اسمش خط کشید. بعد از رسانه‌ای شدن این تومار ۴ بازیکن بر اساس ماده‌ها و بندهای آیین‌نامه انضباطی و با دلایلی چون «اهانت و توهین به مربی»، «سرپیچی از دستورات»، «تشکیل جلسات غیرمجاز»، «رعایت نکردن موازین اخلاقی» و «تحریک بازیکنان» برای مدتی، از حضور در میادین محروم شدند؛ چنگیز (۹ ماه)، پنجعلی (۶ ماه)، درخشان و حاجیلو (هر کدام ۳ ماه).
251256
