سینماسینما، کیوان کثیریان
برادران محترم محمودی
۱. بی‌مقدمه خدمت‌تان عرض کنم ما به اندازه‌ای که شما در فیلمتان نشان می‌دهید و احتمالا فکر می‌کنید، مردم درب و داغان و وحشی و نامرد
و بی صفت و کلاهبردار و ظالم و اینهایی نیستیم.
۲. ما مردم جایی هستیم که شما همانجا درس خواندید و رشد کردید و در تلویزیون و سینمای همین کشور، تهیه‌کننده و کارگردان شدید.
۳. ما مردم همان سرزمینی هستیم که یک دوست افغان تا دبیری جشنواره شعر فجر هم می‌تواند پیشروی کند.
۴. ما همانهایی هستیم که وقتی شما در کشور ما یک فیلم کاملا متوسط می‌سازید ذوق زده می‌شویم و خانه سینمایمان ده دوازده تا جایزه به همان فیلم متوسط تان می‌دهد.
۵. ما مردم همان کشوری هستیم که شما لاینقطع با بودجه دولتی و کمک فارابی فیلم ضعیف و کم‌فروش می‌سازید و بعد، بازهم امکانش را دارید که بلافاصله یک فیلم کم فروش ضعیف دیگر بسازید. کدام فیلمساز ایرانی را سراغ دارید که در یک سال دوتا فیلم سینمایی و یک سریال تلویزیونی ساخته باشد؟
۶. ما مردم همان کشوری هستیم که شما وقتی یک فیلم کاملا ضد ایرانی می‌سازید که اتفاقاً فیلم سطحی، تاریخ گذشته، کلیشه‌ای و ضعیفی هم هست، سازمان سینمایی‌مان با دست و دلبازی به فیلمنامه و فیلمتان مجوز می‌دهد و جشنواره‌مان همان فیلم را در بخش مسابقه‌اش می‌پذیرد و تازه با همین فیلم هم به‌زودی تشریف می‌برید به جشنواره‌های بین‌المللی و احتمالا به دلیل انعکاس دردهای مهاجران مظلوم توسط فیلمسازان مظلوم، جایزه هم می‌برید. نوش جانتان.
۷. می‌بینید؟ ما احیاناً کمی هم مردم مهمان نوازی هستیم. حداقل و ظاهراً برای شما که بودیم. من نمی‌دانم در کشور شما “نمک” معنی دارد یا نه ولی شما همچنان فیلم‌هایتان را بسازید. راحت باشید. فقط لطفا یک‌وقت توی دلتان به ما نخندید، نگویید کودن بودند نفهمیدند. ضمنا کور هم نیستیم که نبینیم وضعیت مهاجرت و مهاجرت معکوس مهاجران افغان به اروپا و ایران درحال حاضر چطور است. ولی شما به این چیزها فکر نکنید. فعلا بتازانید که دور دورِ شماست.
