عماد افروغ می گوید: اروپا در چارچوب توافق نامه برجام نباید تنها به صدور بیانیه اکتفا کند، بلکه نیاز است تعهدات خود را عملیاتی کند.
این جامعه شناس روز یکشنبه با اشاره به اینکه اروپا تنها نظاره گر برجام بود، تصریح کرد: از همان ابتدا باید اروپا مسئولیت خود را به درستی در مقابل برجام انجام می داد، اما بر خلاف انتظار عمومی تابع آمریکا شد و کدخدایی آن را پذیرفت؛ در حال حاضر زمان آن رسیده که اروپا اقدامات لازم را انجام دهد.
شورای عالی امنیت ملی چهارشنبه 18 اردیبهشت ماه در بیانیه ای خطاب به کشورهای عضو برجام اعلام کرد: ایران از این تاریخ برخی اقدامات خود در توافق برجام را متوقف می کند. شورای عالی امنیت ملی در این بیانیه با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران در طول یک سال گذشته و پس از خروج غیرقانونی ایالات متحده آمریکا از توافق برجام و نقض مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد، نهایت خویشتن داری را از خود نشان داده و به درخواست دیگر اعضای برجام فرصت قابل توجهی در اختیار آنها قرار داده است، تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران در راستای صیانت از امنیت و منافع ملی مردم ایران، و در اعمال حقوق خود مندرج در بندهای 26 و 36 برجام، از امروز 18 اردیبهشت 98 برخی اقدامات خود در توافق برجام را متوقف می کند.
در بیانیه شورای عالی امنیت ملی کشورمان که طی نامه های جداگانه نیز از سوی حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری و رئیس شورای عالی امنیت ملی به سران کشورهای عضو برجام اعلام شده؛ به کشورهای باقیمانده در برجام 60 روز برای اجرای تعهدات خود به ویژه در حوزه های بانکی و نفتی فرصت داده شده، و تاکید شده است: در هر زمان که خواسته های ما تامین شود؛ ما نیز به همان میزان اجرای مجدد تعهدات متوقف شده را از سر خواهیم گرفت، اما در غیر این صورت، جمهوری اسلامی ایران مرحله به مرحله تعهدات دیگری را متوقف خواهد کرد.
افروغ درباره ضرب الاجل ایران نسبت به توافقنامه برجام، اظهار کرد: تصمیم جمهوری اسلامی ایران نسبت به برجام بدیهی ترین اقدام ممکن بوده است. زمانی که عهد نامه ای منعقد می شود، طرفین تکالیف و مسئولیتی در مقابل آن دارند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: در صورت عهد شکنی یکی از طرف های توافقنامه، نیاز نیست طرف دیگر بر تکالیف خود پایبند باشد. قرار بود برجام یک توافق برد- برد باشد. نباید اجازه داد آمریکا این توافق را به برد – باخت تبدیل کند و حتی این اقدام فعالانه جمهوری اسلامی باید زودتر اتفاق می افتاد.
افروغ با اشاره به ضرب الاجل 60 روزه ایران، عنوان کرد: کشورها از انفعال ضرر می بینند؛ در حالی که با استقامت و ایستادگی به اهداف خود می رسند. اگر آمریکا تهدیدات خود را علیه کشور افزایش دهد، نظام برای جلب حمایت مردم باید واکنش نشان دهد. در صورت ادامه روند کنونی شرایط به مراتب بدتر از قبل برجام می شود. تعطیلی برنامه های هسته ای، تحریم های فزاینده نفتی و غیره نتیجه ادامه روند کنونی است و طبعاً بازگشت به قبل، برای جمهوری اسلامی ایران به مراتب کم زیان تراست.
افروغ تصریح کرد: ایران یک واکنش فعال و شجاعانه نسبت به برجام نشان داد که این واکنش فعال ضریب مقاومت، هوشیاری و ایستادگی را افزایش می دهد. همچنین تمامی گروه های سیاسی، مردم و نخبگان باید از این موضع فعال حمایت کنند. وی اضافه کرد: با خروج آمریکا از برجام به دنیا ثابت شد که آنها قابل اعتماد و مذاکره نیستند.
افروغ با اشاره به اینکه آژانس بین المللی اتمی 14 نوبت عمل به تعهدات برجام توسط ایران را تایید کرده است، اظهار کرد: زمان خوبی برای واکنش در مقابل اقدامات آمریکا بود. نیاز است به صورت مرحله مرحله و فاز بندی شده ادامه موضع خود را در برجام مشخص کنیم و حتی به مقتضای زمان و شرایط از آن خارج شویم. وی با بیان اینکه موضع گیری ایران در مقابل برجام باعث حل مشکلات کشور می شود، اظهار کرد: با توجه به این موضع گیری شکاف بین دولت و مردم کاهش و باعث هماهنگی بین این دو نهاد دولتی و مدنی می شود. همچنین دستاوردهایی که در شرایط عادی محقق نشد در شرایط فعلی عملیاتی می شود.
افروغ ادامه داد: مدت زمان زیادی است که در کشور موضوعاتی اعم از توسعه درون زا، اقتصاد مقاومتی، اصلاح الگوی مصرف، رونق تولید و قناعت مطرح شده است؛ اما به دلیل وجود شرایط عادی در کشور اهداف اقتصادی حاصل نشد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در شرایط حال حاضر کشور آماده مقاومت است، توضیح داد: مردم باید تحمل بیشتری نسبت به مسائل اقتصادی داشته باشند. یقینا به طور طبیعی و در شرایط غیر عادی، فرهنگ اشرافی و تجمل گرایی حاکم، مانند زمان جنگ اصلاح می شود.
افروغ عنوان کرد: نیاز است شکاف های درآمدی تعدیل شود. همچنین درشرایط غیرعادی فرهنگ سازی خوبی در زمینه شاخصه های اقتصادی انجام می شود. وی افزود: زمانی که رابطه منطقی بین انسجام سیستمی و اجتماعی وجود دارد، مردم بهتر می توانند در مقابل مشکلات اقتصادی تاب بیاورند و راه حل های راهبردی نیز ارائه دهند.
