برترین‌ها: «آلی ویزل» نویسنده و بازمانده آشویتس می‌گوید: «بدون خاطره، هیچ فرهنگی وجود ندارد. بدون خاطره، هیچ تمدن، جامعه و آینده‌ای وجود ندارد.»

از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ مجتمع آشویتس-برکناور بزرگترین اردوگاه مرگ نازی‌ها بود که از سه اردوگاه مرکزی و ده‌ها اردوگاه فرعی تشکیل شده بود. تا سال ۱۹۴۵ که آزاد شود، حدود ۱.۱ میلیون نفر در آن کشته شدند. این تصاویر واقعیت وحشیانه و غیرانسانی زندگی به عنوان زندانی آشویتس و قدرت بازماندگانی را نشان می‌دهد که سال‌ها بعد به این اردوگاه بازگشتند تا یادآور این باشند که هرگز نباید تاریخ آن تکرار شود.

ورودی اردوگاه آشویتس بعد از آزادی، ۱۹۴۵

وورد یهودیان مجارستان به اردوگاه در لهستان تحت اشغال آلمان، ژوئن ۱۹۴۴

رسیدن قطاری از زندانیان به اردوگاه، ۱۹۴۲

سیم خاردار‌های اردوگاه آشویتس، ۱۹۴۵

گروهی از افسران نازی در آشویتس

زنان به کار گرفته شده در اردوگاه آشویتس، ۱۹۴۴

زنان در اردوگاه آشویتس، ۱۹۴۵

زندانیان آشویتس قبل از آزادی توسط ارتش شوروی، ۱۹۴۵

کوره‌های آدم سوزی اردوگاه آشویتس، ۱۹۴۵

عینک‌های زندانیان کشته شده، ۱۹۳۹

کودکان زندانی در دهه ۱۹۴۰ به دستور پزشک اردوگاه به صف شده اند که روی کودکان و دوقلو‌ها آزمایش می‌کرد

هفت تُن مو از زندانیان کشته شده که بعد از آزادسازی آشویتس کشف شد، ۱۹۴۵

پسر ۱۵ ساله روس، ایوان دادنیک، که در سال ۱۹۴۵ نجات یافت

کودکان نجات یافته از اردوگاه که خالکوبی خود را نشان می‌دهند، ۱۹۴۵