ابوالفضل خدائی: مرکز مطالعات امنیت جدید آمریکا (CNAS) اخیرا در گزارشی ضدایرانی با عنوان “خلع سلاح بمب”، تغییر رژیم، ترور و حمله به تأسیسات هسته ای ایران را پیشنهاد می کند. در این گزارش از ایالات متحده درخواست شده که در صورت تسلیم نشدن دولت ایران، به استفاده از زور تهدید کند و سپس از آن برای تغییر رژیم استفاده کند. «دنیل لاریسون» از سردبیران نشریه آمریکن کانسروتیو در مقاله ای در اندیشکده کوئینسی نسبت به هرگونه تحریک آمیز واشنگتن هشدار داده و آن را فاجعه ای تمام عیار خوانده است. در این مقاله آمده است:
بحث سیاست ایران در واشنگتن از فقر ایده‌ها رنج می‌برد. علیرغم رد پای شکست‌هایی که سیاست‌های مبتنی بر اجبار و تهدید در دو دهه گذشته به جای گذاشته‌اند، بحث بر سر برنامه هسته‌ای ایران معمولاً به ترکیبی از تحریم‌های با نتایج معکوس و پیشنهادهای بی‌ملاحظه برای جنگ و تغییر رژیم بازمی‌گردد.
باور نکردنی به نظر می رسد که کسی در واشنگتن هنوز گزینه های جنگ و تغییر رژیم را پس از ۲۰ سال پس از حمله به عراق، نشان داد که این سیاست ها چقدر فاجعه آمیز هستند، اما هیچ درس واقعی از جنایت جنگ عراق وجود ندارد. یکی از دلایل اصلی درس نگرفتن واشنگتن از جنگ عراق این است که هرگز برای هیچ یک از معماران و تشویق کنندگانش پاسخگویی وجود نداشت و انگیزه‌های مناظره‌های ما همچنان به نفع سیاست‌های تهاجمی و نظامی است. بسیاری از مردم واشنگتن به جای انکار جنگ‌ها برای تغییر رژیم، مشکلی ندارند که از همان سیاست‌های معیوب مرگبار علیه سایر کشورها استفاده کنند.ش
شکی نیست که گزارش مرکز مطالعات امنیت جدید آمریکا (CNAS) از ایالات متحده خواسته است که در صورت تسلیم نشدن دولت ایران، به استفاده از زور تهدید کند و سپس از آن برای تغییر رژیم استفاده کند. نویسندگان گزارش تصریح می‌کنند که «باید تاکید کرد که پیشروی بیشتر خطر اقدام نظامی علیه رژیم ایران را در پی دارد». در یک نقطه، این گزارش توصیه می کند که « رهبران ایالات متحده باید در نظر داشته باشند که پیام‌های خصوصی برای رهبران سیاسی و نظامی ایران بفرستند که عزم این کشور را برای برکناری آنها از قدرت نشان دهد، در صورتی که برنامه هسته‌ای را کنار نگذارند.»
ما همچنین باید توجه کنیم که دولت ایران قبلاً به سایر اقدامات قهری و تهدیدها چگونه واکنش نشان داده است. قبل از اینکه آمریکا از توافق هسته‌ای سرپیچی کند و کمپین تحریم‌های «فشار حداکثری» خود را آغاز کند، ایران به توافق هسته‌ای پایبند بود و یک سال کامل پس از خروج آمریکا از آن تبعیت کرد. سپس، در واکنش به جنگ اقتصادی مستمر و ترور و حملات خرابکارانه اسرائیل، دولت ایران به طور قابل توجهی برنامه هسته ای خود را گسترش داد. فشار اقتصادی و حملات فیزیکی به تأسیسات ایران تنها در وادار کردن ایران به تشدید واکنش موفق بوده است. جنگ با ایران، ایالات متحده و منطقه وسیع‌تر را در یک آتش‌سوزی جدید و کاملاً غیرضروری از چیزی که ما مسبب آن بوده ایم فرو خواهد برد.
گزارش مرکز مطالعات امنیت جدید آمریکا (CNAS) در مورد حقوق بین الملل حرفی برای گفتن ندارد، اما باید تاکید کرد که حمله نظامی به خاک ایران، خواه علیه تاسیسات هسته ای باشد و یا به طیف وسیع تری از اهداف بینجامد، چیزی کمتر از تهاجم جنایتکارانه نیست. ایالات متحده هیچ حق قانونی استفاده از زور علیه ایران را ندارد و اگر دولت ما مطابق با توصیه این گزارش عمل کند، نقض آشکار منشور ملل متحد است.
آنچه که بیش از همه صحبت از جنگ و تغییر رژیم در ایران را دیوانه‌کننده‌تر می‌کند این است که برای امنیت ایالات متحده یا هیچ کشور دیگری مطلقاً ضروری نیست. ایران برنامه تسلیحات هسته ای ندارد و به گفته دولت ما در ۲۰ سال گذشته چنین برنامه ای نداشته است. اگر برنامه هسته‌ای ایران تحت محدودیت‌های برجام قرار می‌گرفت، بهتر بود، اما حتی اگر اینطور نباشد، ایران همچنان عضو معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای ان.پی.تی است.
ایران در حال حاضر به دنبال ساخت سلاح هسته ای نیست. علیرغم اقدامات بی پروا و تحریک آمیز ایالات متحده و اسرائیل که به دولت ایران انگیزه های بیشتری برای پیگیری تسلیحات داده است، ایران هنوز از این خط عبور نکرده است. با قضاوت در ۲۰ سال گذشته، به نظر نمی رسد دولت ایران بخواهد از این خط عبور کند مگر اینکه چاره دیگری به او داده شود. اگر ایالات متحده شروع به تهدید مستقیم آنها به تغییر رژیم کند، رهبری ایران ممکن است تصمیم بگیرد که این تنها گزینه باقی مانده آنهاست.
تغییر رژیم از نظر اخلاقی و استراتژیک یک ایده ورشکسته است و برای ایالات متحده مایه شرمساری است که در مورد واشنگتن به گونه‌ای که گویی این یک گزینه سیاست جدی است، پخش می‌شود. اگر آمریکایی‌ها می‌خواهند سیاست خارجی عاقلانه‌تر و صلح‌آمیزتری داشته باشند، یکی از اولین چیزهایی که باید اتفاق بیفتد این است که یک بار برای همیشه تغییر رژیم را از بحث سیاست حذف کنند.
۳۱۱۳۱۱
