تصور می‌شود قوچ موفلن (mouflon ) اجداد گوسفند اهلی است. در نتیجه این تکامل، گوسفند‌های امروزی اهلی‌تر از اجدادشان هستند. موفلن‌ها معمولا قهوه‌ای بودند، اما رنگ گوسفندان اهلی از سفید خالص تا قهوه‌ای شکلاتی تیره متغیر است. رنگ سفید گوسفندان نتیجه پرورش انتخابی است، چون رنگ سفید به راحتی قابل رنگ کردن است.

خوک‌های اهلی

بیشتر نژاد‌های خوک‌های اهلی از نسل گرازهای وحشی هستند. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد که خوک‌ها گرازهای وحشی هستند که در سال‌های ۱۳۰۰۰ تا ۱۲۷۰۰ سال قبل از میلاد اهلی شده اند. آن‌ها عمدتا برای غذا استفاده شده و می‌شوند، اما تمدن‌های قدیم از پوست خوک‌ به عنوان پوشش، از موهای آن برای مسواک و از استخوان‌هایش برای ابزار و سلاح استفاده می‌کردند. در طول تکامل ناشی از اهلی شدن، آن‌ها مو‌های ضخیم و عاج هایشان را از دست دادند.

گاو‌ها

نیاگاو یا اروخص «Auroch» یک نوع گاو وحشی بزرگ منقرض شده است که در اروپا، آسیا و آفریقای شمالی زندگی می‌کرده و دانشمندان تصور می‌کنند که اجداد گاو‌های اهلی امروزی باشد. کارشناسان آن‌ها را اجداد گاومیش کوهان دار اروپایی امروزی هم می‌دانند. گاوهایی که امروزه می‌بینیم معمولا برای شیری یا گوشتی هستند.

زرافه

نزدیکترین بستگان شناخته شده زرافه‌ها ساموتریوم‌ (Samotherium)های منقرض شده هستند. آناتومی این حیوان نشان می‌دهد که مثل زرافه گردن بلندی داشته اند. ساموتریوم حدود ۷ میلیون سال پیش در جنگل‌های اروسیا زندگی می‌کرده و طول گردنش حدود یک متر بوده است، یعنی حدودا نصف گردن زرافه‌های امروزی. تصور می‌شود که کمبود غذا روی زمین باعث تحول گردن آن‌ها شده تا بتوانند به برگ درختانی که در ارتفاع بالاتر هستند، دست یابند.

اسب

اسب‌های امروزی از نسل «Eurohippus» هستند؛ موجودات قدکوتاه ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتری که حدود ۱۰ کیلوگرم وزن داشتند. این تکامل به خاطر تغییر در رژیم غذایی آن‌ها از شاخ و برگ درختان به علف اتفاق افتاد و بعد به خاطر اینکه اجداد اسب‌ها برای فرار از شکارچیان به سرعت بیشتری نیاز داشتند.

فیل

دانشمندان تصور می‌کنند که موریتریوم (Moeritherium)، حیوان باتلاق زی شبیه به اسب آبی، اجداد فیل‌های امروزی باشد. این حیوانات حدود به اندازه ۷۴ تا ۱۰۷ سانتیمتر ارتفاع داشتند.

خرگوش

اجداد خرگوش‌ها شباهت زیادی به آن‌ها نداشتند. نورالاگوس (Nuralagus)، اجداد خرگوش‌های و ۶ برابر سنگین‌تر بوده است.
آن‌ها به چاپکی خرگوش‌های امروزی نبودند و نمی‌توانستند بپرند. از دوران نورالاگوس‌ها تا خرگوش‌های امروزی راه زیادی طی شده است.

پرندگان

مهندسی ژنتیک معکوس و مطالعه فسیل‌ها نشان می‌دهد که پرندگان امروزی دایناسور‌های پردار مدرن هستند که در اواخر دوران ژوراسیک تکامل یافته اند. نزدیک‌ترین بستگان زنده پرندگان کروکدیل‌ها هستند.