سینماسینما، محمد تقی‌زاده
«سورنجان» همان‌طور که از عنوان عجیب و کنجکاوی‌برانگیزش پیداست، فیلمی پرتعلیق و جذاب است که با وجود تمامی کاستی‌ها می‌توان به عنوان یکی از تجربه‌های موفق فیلم‌ساز، نمره قبولی برایش قائل شد و نوید ظهور و درخشش فیلم‌سازی مستعد و خلاق را در حوزه داستانی برای سینمای ایران در نظر گرفت که با نخستین تجربه جدی و حرفه‌ای خود توانسته کیفیت هنری و زیبایی‌شناسی فرمی اثرش را به منصه ظهور برساند.
تحلیل و آنالیز کلی فیلم نشان از کارکرد مهم و کلیدی فیلمنامه و حضور فیلم‌سازی خلاق و آشنا به مدیوم سینما دارد، چنان‌که فیلم توانسته در دقایق زیادی داستان پرکشش خود را برای تماشاگر روایت کند و چهار شخصیت متفاوت از دنیاهای مختلف را برای مخاطب باورپذیر نشان دهد. داستان «سورنجان» ماجرای روابط عاطفی و شخصی چهار نفر است که قبلا سابقه آشنایی با یکدیگر داشته اند و در این ملاقات دوباره قرار است خیلی از پنهان‌کاری‌ها و رازهای مگوی آن‌ها نهان شود. همین چینش آگاهانه و انتخاب‌های درست یکی دیگر از عوامل موفقیت «سورنجان» در ارتباط با مخاطب خاص به شمار می‌آید؛ مخاطبی که تا حدی صبورتر است و می‌خواهد داستانی جسورانه‌تر و متفاوت از آن‌چه پیش‌تر مشاهده کرده، روی پرده سینما ببیند.
بااین‌حال «سورنجان» در لحظاتی درگیر سانتی‌مانتالیسم و شعار و تکرار و کلیشه‌های رایج در سینمای روشن‌فکری مخاطب خاص می‌شود، اما فیلم‌ساز تا حد زیادی این انحراف و اغراق را مدیریت و کنترل می‌کند تا فیلم بیش از آن‌که به اثری سانتی‌مانتالیسم و شبه روشن‌فکرانه بدل شود، به فیلمی داستان‌گو با شخصیت‌های متنوع و مختلف تبدیل شود که مایه‌های فلسفی و زیبایی‌شناسی هنری نیز در آن قابل مشاهده است و مخاطبان جدی‌تر که به مباحث زیبایی‌شناسی و خلاقیت در سینما نیز توجه دارند، با فیلم ارتباط برقرار کنند.
شخصیت‌های «سورنجان» با پرداختی که روی آن صورت گرفته، به کاراکترهای باورپذیر و سمپات برای تماشاگر تبدیل شده اند که بار اصلی داستان و همراهی مخاطب را برعهده می‌گیرند. میلاد کی‌مرام که در مدت کم حضور حرفه‌ای در سینمای ایران تجربیات زیادی به دست آورده و در فیلم‌ها و سریال‌های هنری و تجاری خوش درخشیده، در این فیلم نیز کاراکتر جوان بی‌انگیزه و روشن‌فکر کتاب‌خوان و ثروتمند را به‌خوبی ایفا می‌کند و از جمله برگ برنده‌های فیلم به شمار می‌آید. تضاد شخصیت‌ها و واکاوی روحیات و درونیات آن‌ها با این‌که خیلی طولانی هم نشده، اما به‌خوبی و به‌دقت پرداخت شده و روابط علی و معلولی افراد و انگیزه عشق‌ها و جدایی‌ها را با گذرها و توضیحاتی که درباره شخصیت‌ها و گذشته‌هایشان داده می‌شود، تا حد زیادی باورپذیر درآورده است.
منبع: ماهنامه هنروتجربه
