عکس مربوط به یک ماه پیش است

از همان زمان تلاش کردیم گفت‌وگویی با این هنرمند داشته باشیم که به دلیل بیماری میسر نشد. هر چند همان حضور در تئاتر شهر سبب پیگیری‌های دیگری از سوی کانون فیلم خانه سینما شد تا سال ۹۸ در همین ماه تیر، بزرگداشتی در خانه سینما برای فردوس کاویانی برگزار شود؛ مراسمی که جمع زیادی از  سینماگران و همکاران او شرکت کردند ولی خودش به دلیل بیماری و توصیه پزشک برای پرهیز از هر اتفاق هیجان‌انگیز نتوانست به خانه سینما برود. آن شب گفته شد که وی به پارکینسون دچار شده و به همین دلیل شرایط مساعدی برای حضور ندارد.

با این حال چند هفته قبل برای احوالپرسی از این هنرمند، بویژه بخاطر روزهای کرونایی، دوباره پیگیر شدیم تا شاید بشود گپ‌و گفتی با او داشت، اما دستور پزشکان هنوز برای او تغییر نکرده و خانواده‌اش واسطه‌ای هستند تا پاسخگوی احوالپرسی‌ها باشند.

پسر فردوس کاویانی درباره حال این روزهای پدرش که در آستانه ۸۰ سالگی است و از دهه ۴۰ بازیگری را با تئاتر آغاز کرده، می‌گوید: خدا را شکر حال پدرم خیلی خوب است، به دستور پزشک استراحت می‌کند و بیماری‌شان هم تحت کنترل است. این روزها هم حواسمان هست که کمتر بیرون بروند و ما هم سعی می‌کنیم در رفت‌وآمدها مراقبت بیشتری داشته باشیم.

آرتین کاویانی اضافه می‌کند: خیلی از دوستان و همکاران پدر لطف دارند و تماس می‌گیرند که بخواهند با ایشان صحبت کند یا به دیدارشان بیایند ولی به دستور پزشک بهتر است چندان این کار انجام نشود. در واقع پیشنهاد دکتر این است که صحبت یا کاری که ممکن است دچار هیجانشان کند، انجام نشود.

او می‌گوید: پدرم بیشتر مشغول کارهای روزمره و خواندن کتاب و سناریو است. یکی از علاقه‌مندی‌هایش مطالعه‌ی دوباره‌ی سناریوهای قدیمی کارهای خودشان است بخصوص تئاترها که وقتی خود من بعضی از آن‌ها را می‌خوانم، با توجه به اینکه در زمان اجرایشان سن کمی داشتم یا اصلا ندیده بودم، می‌بینم که آثاری بسیار قوی بودند.

فردوس کاویانی در اواخر دهه ۴۰ پایش به سینما باز شد و بعدها بازی‌های ماندگاری را در فیلم‌های مختلف ثبت کرد. او بیشترین همکاری خود را در سینما با داریوش مهرجویی در فیلم‌های «اجاره نشین‌ها»، «هامون»، «بانو»، «میکس» و «نارنجی پوش» داشته و با کارگردان‌های دیگری مثل بهرام بیضایی (سگ کشی)، محمد بزرگ‌نیا (جایی برای زندگی)، یدالله صمدی (ساوالان) همکاری کرده است. در تلویزیون هم سریال‌های «همسران» و «آژانس دوستی» از جمله کارهای شاخص اوست.

آخرین بازی او سال ۹۳، روی صحنه تالار وحدت در نمایش هادی مرزبان بوده و حالا کاویانی درباره اینکه آیا خواندن سناریوها سبب دلتنگی برای بازی جلوی دوربین یا روی صحنه نمی‌شود، می‌گوید: قطعا دلتنگ هستند، مخصوصا اینکه هنوز هم پیشنهادهایی برای بازیگری دارند اما به دستور دکتر نمی‌رود و به‌خاطر شرایط چاره دیگری نیست. آخرین کاری که داشتند نمایش «تانگوی تخم مرغ داغ» آقای مرزبان در تالار وحدت بود و این اواخر هم که سریال «همسران» از شبکه آی‌فیلم شروع به پخش شد، خیلی از خاطراتشان یاد می‌کنند. با این حال بیشتر اوقاتشان به کتاب خواندن می‌گذرد و چند باری هم گفته‌اند که در فکر نوشتن هستند اما نمی‌دانم چقدر برایشان جدی باشد.

هادی مرزبان سال گذشته در مراسم نکوداشت این هنرمند گفته بود: فردوس کاویانی خود تئاتر است. هیچ گاه پیش نیامد که بخواهد در فیلمی بازی کند و قبل از آن به من نگوید که آیا تئاتری داری یا نه. این رفتار برخلاف تمام رفتارهای بازیگران امروزی است که سینما را ترجیح می‌دهند.

داریوش مهرجویی هم در پیامی خطاب به فردوس کاویانی گفته بود: تو یکی از بازیگران زیر پوستی بسیار توانای ما بودی و از این منظر به تو تبریک می‌گویم. امیدوارم بتوانم، یک سکانس از تو در فیلم های آینده‌ام داشته باشم.

البته خود فردوس کاویانی هم در پیامی با آرزوی سلامتی، تندرستی و پیروزی برای همکارانش و اشاره به اینکه مدت‌هاست شرایط طوری بود که نتوانسته فیلم یا تئاتری کار کند، گفته بود همکارانی که جویای احوالش می‌شوند به او شادی و انرژی می‌دهند.