فروزان آصف نخعی: پیرو پیروزی تیم ملی ایران مقابل ولز، حجت‌الاسلام محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه برای تجلی و تبلور روح جمعی و اتحاد و همبستگی ملی دستور داد نسبت به آن دسته از زندانیان که شرایط بهره‌مندی از ارفاقات قانونی را دارا هستند، نهایت مساعدت و معاضدت انجام گیرد و مقدمات آزادی و بازگشت آن ها به آغوش گرم خانواده‌های‌شان در اولین فرصت ممکن فراهم شود.
این نگاه هوشمندانه حاکی از آن است که رئیس دستگاه قضا به خوبی به نقشه راه ایجاد آرامش در کشور وقوف دارد، به عبارت دیگر او نقش آتش نشانی را بازی می کند که در مهار آتش مهارت دارد. پیش از این بر اساس اعلام اکثر چهره‌های اصلاح‌طلب، گام نخست برای هر نوع تغییری؛ عذرخواهی و دلجویی از آسیب‌دیدگان، مجازات عاملان بروز مشکلات، به رسمیت شناختن حق اعتراض مردم و برداشتن گام‌های عملی برای اعمال تغییرات در حوزه‌هایی چون تاکید بر حاکمیت قانون، پایان دادن به نظارت‌های استصوابی، گردش آزاد اطلاعات، توسعه مناسبات ارتباطی با جهان، آزادی رسانه‌ها و… است. ضرورت‌هایی که تا زمینه تحقق آنها فراهم نشود، نمی‌توان از عزم و اراده نظام حکمرانی برای اعمال تغییرات اصلاحی سخن گفت. اکنون باید این سوال را مطرح کرد که آیا قاضی القضات با دستور خود در باره معترضان زندانی، در آغاز چنین راهی قرار گرفته است؟ آیا او مایل است به درست میان معترضان و اغتشاشگران مرز ایجاد کند؟ آیا می توان حرکت او را ، گام های نخست چنین راهی مطرح کرد؟ این موضوعی است که آینده به درستی در باره آن قضاوت خواهد کرد.
اما در مقابل او خط مشی دیگری قرار دارد که کماکان دنبال ملکوک ساختن معترضان از طریق نادیده انگاشتن آنان، و در نهایت بستن آنان به رگبار توهین از جمله وابستگی به خارج، و … است. آنان معترضان را در چارچوب انقلاب مخملی آمریکا در ایران ارزیابی کرده است. این ارزیابی در ستون پر بازدیدهای خود حرکت رئیس قوه قضاییه را به نحو دیگری زیر سوال برده است. خط مشی کیهان که همان خط مشی جبهه پایداری است، از اساس به هیچ انگاری نیروی منتقد اعتقاد داشته، تلاش می کند آنان را در قالب سنت خس و خاشاک به تحلیل بنشیند. کیهان عفو آشوبگران را چراغ سبز به ادامه اغتشاش می داند و در ستون «نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای»، از «عفو آشوبگران» انتقاد می کند.
کیهان در ادامه انتقاد خود را متوجه استقبال اصلاح طلبان از عملکرد رئیس دستگاه قضا می کند و می نویسد: «مدعیان اصلاحات اصالت را به هدف داده و نه تحلیل و برای هدف خود (بهره‌برداری سیاسی و القای ضرورت آزادسازی آشوبگران) صغرا کبرا می‌چینند و آسمان ریسمان به هم می‌بافند و به بهانه ضرورت اصلاح نظام، یکی از اقدامات اورژانسی را «اعلان عفو عمومی» عنوان می‌کنند. و چه کسی است که نداند آنها از یک‌سو نگران اراذل اجاره‌ای و شکست پروژه اغتشاش هستند و از سویی نگران‌اند دست قانون‌گریبان آنها را هم بگیرد! به هر جهت، روشن است که عفو آشوبگران، چراغ سبز به ادامه اغتشاش است، نه اصلاح حکومت!»
هرچند در میان شیوه برخورد حجت الاسلام محسنی اژه ای ریاست قوه قضاییه با خط مشی مقابل همچون کیهان، شکاف بسیار مهمی مشاهده می شود، اما شیوه بیان کیهان می تواند خود سبب شعله ور شدن اعتراض ها شود. در تمایز این دو نگاه باید گفت که ریاست قضا به حوزه آرامش مردم، نظر دارد، اما کیهان به تفسیر جناح تندرو از آرامش تبعیت می کند.
در تمایز این دو نگاه باید گفت که ریاست قضا به حوزه آرامش مردم، نظر دارد، اما کیهان به تفسیر جناح تندرو از آرامش تبعیت می کند.
نگاه قاضی القضات به ضعف بازبینی و تشخیص در اداره کشور نظر دارد و نگاه کیهان به نادیده انگاری ناتوانی روزافزون دولت، در اداره امور و تهدید و شر مطلق خواندن معترضان توجه دارد. هرچند ایمان کیهان می تواند مساله را پاک کند اما قادر به حل آن نیست. مهمتر از آن ها گام دستگاه قضا ایجاد تمایز میان معترضان و اغتشاشگران بوده، امری که برای خط مشی کیهان و پایداری ها، سم مهلک تلقی می شود. حال باید به انتظار نشست تا آینده هر دو خط مشی را در نظام سیاسی به نظاره نشست و این که خظ مشی رئیس دستگاه قضا تا چه اندازه قادر است از توفیقات لازم به سود منافع ملی برخوردار شود.
بیشتر بخوانید:
۲۱۶۶۴
