*محمد تقی رهبر
آیت‌الله شاهرودی، عالمی جلیل‌القدر و مجتهدی برجسته بود. تا آنجایی که قبل از بیست‌سالگی، حکم اجتهادشان را از شهید صدر در نجف گرفته و در همان سنین جوانی به پایگاه ارزشمند علمی رسیده بود. وی در احکام صاحب رتبه‌های اجتهاد، تحقیق و پژوهش اسلامی، و همچنین صاحب فتوا و نظر بوده است.
از ویژگی برتر این عالم، آشنایی با زمانه و فرهنگ زمان بود. بیگانه بودن یک روحانی با فرهنگ زمان، کاستی محسوب می‌شود. ایشان با تکیه بر جامعه‌ی جهانی و اسلام جهان‌شمول، درکنفرانس‌های بین‌المللی، اظهار دیدگاه‌های خوبی داشتند. بیست سال پیش، خود نیزشاهد ارائه‌ی مقالات ارزشمند ایشان در کنفرانس‌های بین‌المللی سازمان تبلیغات تهران بودیم.
گذشته از پایگاه علمی مرحوم که بر همگان روشن است، شخصیت اخلاقی برجسته‌ی ایشان حائز توجه است. آیت الله شاهرودی نمونه‌ای از خلق و خوی اسلامی و تواضع برخورد و عاری از تکبر و غرور بود. وی در همه‌حال شادمان و متواضع و خندان بود.
از بعد روشنگری و روشن‌ببینی، می‌توان آگاهی ایشان به فکر زمان را نام برد.از آنجایی که توجه اسلام معطوف به روح است، عنایت ویژه‌ای به فکر اسلامی با توجه به نیاز روحی زمان داشت.
آیت‌الله شاهرودی همچون شهید بهشتی که عمرشان به دنیا وفا نکرد، خدمات ارزشمندی در دوره‌ی مسئولیتشان در دستگاه قضا داشته‌اند.
اگر کسی با مرحوم مطلبی داشت، در دفترشان را به روی خود باز می‌دید. مسئولین باید بدینگونه باشند.
در دوره‌ی خبرگان و مصلحت نظام، سمت‌های ارزشمند رئیسی و نایب رئیسی را داشتند.
این گونه علما باید برای حوزه‌ها، طلاب، فضلا و حتی برای مسئولین، اسوه باشند. ایشان اسوه‌ای سیاسی در خط ولایت بوده و در عین حال عاقلانه و منطقی عمل می‌کردند اما برخلاف وی، خیلی‌ها در عین داشتن سواد، عقل سیاسی ضعیفی دارند. مسئولین این درس‌ها را باید بیاموزند که به خدمت جامعه و مردم مشغول باشند.
همانطورکه بنده بارها گفته‌ام، جناح‌گرایی در جامعه‌ی ما آفتی شده. آیت‌الله شاهرودی طبق گفته ی امیرالمومنین در نهج‌البلاغه، شخصیتی فراجناحی بوده و راه استوار را طبق خواست ولی امر و رهبری و ملت می‌پیمود. تجلیل و تکریم رهبر معظم، علما بزرگان از او، نشان از همان جایگاه ارزشمندش دارد.
باید منتظر بمانیم و ببینیم که در غیاب ایشان چه کسی بر مسند می‌نشیند.
*عضو جامعه روحانیت مبارز/ یادداشت شفاهی
۲۹۲۱۲
