مهدی تاج رخ به رخ با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و البته دولت. این حقیقتی غیر قابل کتمان است. چند ماهی می شود که روابط ساکنین شمالی و جنوبی خیابان سئول خیلی گرم نیست. از سر قانون بازنشسته ها به بعد تقریبا همه چیز شکرآب شد. تاج البته چند قدم مثبت هم در مسیر استقلال برداشت. مثلا او رفت با فیفا بست تا کسی جرات نکند به صندلی اش چپ نگاه کند. این قدر خوب این بازی پیش رفت که اینفانتینو شخصا به تهران بیاید و این بازی او تکمیل شود.
این بازی تا روز یکشنبه که تاج در مصاحبه اش به روزنامه دولت تاخت و سپس گفت بهتر است دولت دست از سر فوتبال بردارد و از استقلال گفت، به اوج رسید.
منطقی این است که بگوییم او از برخورد انتقادی رسانه دولت با خود شاکی است و برداشتش این است در سال پایانی مدیریتش بر فوتبال، گمان می کند آنها نمی خواهند که او باقی بماند پس اینچنین دارد موضع می گیرد.

تاج اما خیلی سیاستمدار تر از این‌هاست. او قطعا به چند قدم بعدتر هم فکر کرده. درست است که روزهای مدیریت فوتبالی اش به شمارش افتاده اند اما روزشمار پایان دولت هم آغاز شده. او به خود می گوید مجلس آینده ، مجلسی با ترکیبی از منتقدان دولت خواهد بود و حالا که این تب انتقادی داغ و داغتر می شود، چه بهتر که احتمالا او روی دیگری از عقاید سیاسی اش را نشان دهد.
زمانی که تاج با حمایت تیم اسحاق جهانگیری به فوتبال برگشت و توانست فدراسیون را تصاحب کند، همه یادشان بود چقدر در کنار دولت احمدی نژاد و ستاد انتخاباتی اش بود و بعد هم با لطف الله فروزنده و جبهه پیروان چه خود را نزدیک نشان می داد اما یکباره با چرخش مشی سیاسی، مهمترین جایگاه ورزشی اش را از دولت روحانی گرفت!
حالا اما دیگر وقت دوری از دولتاست. او این موقعیت را احتمالا تشخیص داده که تمام قد علیه دولت موضع می گیرد.
حالا وقتی است که باید امثال آقای جهانگیری که مهمترین بخش ورزش کشور را ۴ سال به دست تاج دادند بیایند و پاسخگو باشند . نه به مردم که اقلا به همفکران و هم‌کیشان سیاسی‌شان در دولت و همان تشکیلات وزارت ورزش و کمیته المپیک که باید هم هزینه فوتبال را بدهند و هم با رئیسی مواجه باشند که شمشیر برای‌شان از رو می بندد.

255 43