کینه از وقتی شروع شد که یکی شد لعین و رجیم و اما آدم ابوالبشر به برکت روضه و گریه بر حسین علیه السلام، شد صفوهالله و برگزیده رب کریم؛ بعدازآن، شیطان و اولیائش تمام قد ایستاده اند که مسافران کمتری به سفینه الحسین که سریع تر و وسیع تر از کشتی های نجات دیگر است، دست یابند و خود را به آن برسانند. از اولین ظالمان به حق محمد و آل محمد تا آخرین تابعان آنان، مثل اولیاء طاغوتی آن ها لعین خواهند بود. در این میان، غافلان، ساکتان و راضیان هم هرکدام بسته به تقصیر و قصور از رحمت خدا دور می شوند و چون در لبیک، سستی کردند یا بهانه آوردند یا تایید کردند، از جاماندگان کشتی نجات به شمار می روند.
از سال ۶۱ هجری قمری تا حالا که قریب به ۱۳۸۰ سال می گذرد، حرارت واقعه عاشورا و قیام اباعبدالله علیه السلام، نه تنها کم نشده بلکه به یقین، بیشتر شده است؛ شاهد مثال این نکته، برپایی شکوهمند راهپیمایی اربعین حسینی است که به بزرگ ترین اجتماع بشری تبدیل شده است. در این سال ها بسته به موقعیت، حکومت ها و شرایط مختلف، اقامه عزا، حالات مختلفی به خود دیده است؛ گاه، پنهانی و مخفیانه و مظلومانه و گاه آشکارا و در علن و شکوهمند.
اما با قیام حسینی امام خمینی (ره) و نقش شاهرگ حیاتی محرم و صفر در زنده نگه داشتن اسلام و نهضت، باید مدام زمزمه کنیم که گریه هر شب ما برکت روح الله است.
کرونا شرایط خاصی در دنیا حاکم کرده است و کشور ما هم مستثنا نیست. رعایت دستورالعمل های بهداشتی و سیاست های سخت گیرانه و محدودساز، لازمه زیست در ایام کرونایی است. اجتماعات باید محدود و کنترل شده باشد؛ اما جالب آنجاست که گویا هر اجتماعی جز اجتماعات مذهبی برای برخی دغدغه نمی شود درحالی که شاگردان مکتب حسینی، حاضرند جان بدهند که خم به ابروی هم وطنانشان نیفتد اما آنان که پیش از محرم، در سینما و رستوران و مراکز تجاری مهربانانه کنار هم قرار می گرفتند و ازقضا خیلی هم به ماسک اعتقادی نداشتند، چه شده که نگران محرم شدند؟ تصاویر شب های قدر و مراعات مومنانه مردم شب زنده دار، نشان داد که از آحاد مختلف مردم، آنان که پایبندی بیشتری به مسائل دینی و مناسک مذهبی دارند، به مراتب بیشتر اهل رعایت دستورالعمل های بهداشتی اند.
ممکن است برخی متخصصان، از سر صداقت و دلسوزی با برگزاری هیئات و هر تجمعی موافق نباشند، اما عزاخانه حضرت اباعبدالله هر تجمعی نیست و به قول رهبر معظم انقلاب، کسی باید پیرامون برگزاری یا عدم برگزاری شعائر دین اظهارنظر و تصمیم گیری کند که به ضرورت و اهمیت آن واقف باشد. جامعه بدون حسین علیه السلام جامعه ای مریض و دین بدون مکتب عاشورا، ناقص، سطحی و کم بهره است.
نامحرمان محرم، همان ها که سال های قبل، نگران هزینه غذاهای نذری هیئت بودند، حالا نگران فاصله گذاری اجتماعی شده اند؛ شما نگران نباشید! هیئت امام حسین (ع)، سازمان و سامان دارد؛ بزرگ تر و پیر دارد؛ خادم و بانی دارد؛ هر قسمتش مسئول و نایب دارد؛ از همه مهم تر اینکه هیئت، صاحب دارد.
دل شوره مقدسی که هیئتی ها برای اقامه عزای اربابشان دارند، اجازه نمی دهد با سلامتی و جان مهمانان صاحب عزا، مسامحه کنند؛ سال های قبل اگر نگرانی و دلواپسی برای سر موعد آمدن سخنران و مداح، به اندازه بودن غذا، تنظیم صوت و تکریم عزاداران بود امسال، چندین برابر خادمان حسینی در تب وتاب خواهند بود که کسی تب نکند. به حول و قوه الهی و با رعایت تمام دستورالعمل های بهداشتی و احتیاط های ضروری و حتی بیشتر از آن، بار دیگر خواهیم گفت: جئنا لنسعد فاطمه «آمده ایم تا فاطمه (س) را یاری کنیم»
