۱_انتخاب دو زن ایرانی الاصل بعنوان وزیر در سوئد را نه از جایگاه تساهل غربی ها بلکه باید از زوایای دیگر هم مورد توجه قرار داد.
در کشوری مانند سوئد، وزارت مطلقا رانت و توجه و قدرتی مانند ایران را ندارد و بسیاری از اقشار جامعه هم برای رسیدن به این مشاغل علاقه چندانی نشان نمی دهند.
۲_ این دو ازسوی دولت راستگرا و ضدمهاجرت سوئد بعنوان وزیر انتخاب شدند.
غربی ها تاریخ خود را خوب مطالعه کرده اند، آنها خوب می دانند در روم باستان هم بردگان در میدان نبرد شهامت بیشتری از اربابان نشان میدادند، چرا که میدان نبرد را فرصت مغتنمی برای ابراز وفاداری نسبت به ارباب می یافتند!
۳_غربی ها به تجربه و شناخت می دانند که انتخاب یک ایرانی و افغانی و سوری الاصل برای اجرای سیاست های ضدمهاجرتی چه مزایایی دارد.
آنها با یک تیر چندین نشان میزنند. آنها با این کار هم از اتهام نژادپرستی که به پیشانی دارند، معاف میشوند، هم سیاستهای ضدمهاجرتی و ضدایرانی را پیش می برند
۴_و هم مورد تشویق قرار می گیرند ( من باب نمونه رئیس مجلس ایرانی الاصل نروژ که هر از چندگاهی دوربین به دست، ضمن تقدیر از ارباب، ما جهان سومیها را مورد شماتت قرار میدهد ) آنها می دانند برده ها همیشه تلاش میکنند به ارباب خود ابراز وفاداری کنند و برای اثباتش به وطن خود هم پشت می کنند!
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۱
