؛ علیرضا دبیر اولین و آخرین مدال المپیکش را در سیدنی گرفت.در مسابقاتی که همه مدعیان حذف شده بودند و فقط مانده بود علیرضا.خادم،جدیدی و طلایی به مدال نرسیده بودند و همین اتفاق جوانی مثل دبیر را نگران می کرد.طبیعی هم بود.او برای نخستین بار به فینال مهمترین تورنمنت ورزشی جهان رسیده بود و از دست دادنش،یعنی از دست دادن رویای میلیون ها ایرانی.با این حال دبیر رفت روی تشک و با شکست دادن حریف اوکراینی خودش مدال طلای المپیک را برگردن آویخت.خودش می گوید:«آن سال هیچ کسی مدال نگرفت.فقط من به فینال رسیده بودم..»
دبیر این را گفت و ادامه داد:«قبل از فینال دیدم حریفم انجیل را باز کرد و شروع کرد به خواندن.من روی این چیزها حساس هستم و پیش خودم می گفتم الان به خدا نزدیک تر است.دویدم بیرون و از همه سوال می کردم کسی قرآن دارد به من بدهد؟کسی نبود غیر از من ، برزگر و فره‌وشی.تا اینکه یکی از داخل تماشاگران گفت من دعای “نادعلی”همراهم دارم.»
دبیر که با هیجان این خاطره را تعریف می کرد ادامه داد:«دعای نادعلی را گرفتم و همان جا شروع کردم به خواندن.بلند می خواندم ” نادِ عَلیاً مَظهَرَالعَجائِب تَجِدهُ عَوَناً لَکَ فِی النَوّائِب لی اِلیَ اللهِ”باور نمی کنید یک لحظه دلم شکست.ته دلم را گره زدم و توسل کردم به مولا امیرالمومنین.بغض کرده بودم.از همان جا دعای نادعلی را حفظ شدم و هنوز هم که هنوز است به آقا امیرالمومنین توسل می کنم.رفتم روی تشک،همه توانم را گذاشتم،خدا هم کمک کرد و توانستم طلای المپیک را برگردنم بیاویزم.»
بیشتر بخوانید: سعادتمند وسایلش در باشگاه استقلال را جمع کرد
254 251
