در دل ایران، سرزمین‌های بیشماری را می‌توان یافت که رفته رفته رو به زوال می‌روند، روستاهایی که هرکدام در زمانی آباد بوده‌اند ولی کم‌کم با کوچ جمعیت جوان رو به مرگ رفته‌اند اما هنوز هم زیبا هستند و هر کوچه و پس کوچه‌شان داستانی برای گفتن دارد. امروز قصد داریم به یکی از این روستاها سر بزنیم.

گیلوان روستایی در مرز استان‌‌های اردبیل و گیلان است که از توابع بخش شاهرود شهرستان خلخال و در ‏۶۵‏ کیلومتری جنوب شرقی خلخال و 45 کیلومتری رشت قرار گرفته است. ارتفاع این روستای کوهپایه‌ای از سطح دریا ۱۰۸۰ متر است و آب و هوای آن در زمستان‌ سرد و در تابستان‌ معتدل است.

گیلوان روستایی با قدمت چندین هزار ساله است. یکی از اسنادی که این گفته را اثبات می‌کند، قلعه‌ی خشتی است که به دوران هخامنشیان تعلق دارد. این قلعه حدود ۶ هکتار مساحت دارد که به دلیل کاوش‌های غیراصولی و مراقبت‌های لازم، بخش‌های اصلی آن از بین رفته است.

و اما در این روستای جذاب و تاریخی گورستانی وجود دارد که میرزا کوچک خان به مدت ۴۴ سال در آن مدفون بود. در این روستا جاذبه‌های بسیاری را می‌توان یافت که دیگر کارکردهای خود را از دست داده‌اند. به طور مثال حمام عمومی روستا و یا دبستان روستا که حالا متروک مانده و بیشتر شبیه خانه‌های مخوف و ترسناک شده که در فقط در فیلم‌ها می‌توان مشابهش را دید. و اما داستان غم‌انگیزی که برای اکثر روستاهای ایران رقم خورده است، خداحافظی ابدی سالخوردگانی است که به دیدار پروردگار شنافته‌اند و فرزندانشان زندگی در شهر را به روستا ترجیح داده و دل به ترمیم خانه‌های پدری خود نمی دهند. 

به نظر شما حفظ زندگی در چنین روستاهایی، تا چه اندازه می‌تواند بر رونق گردشگری تاثیر بگذارد؟ اصلا تا به حال نام این روزتا به گوشتان خورده بود؟