پروژه ریک اولیویر، یک مستند ده ساله از موسیقی کریول فرانسه و فرهنگ زایدکو (یک موسیقی رقص مربوط به سیاهان آمریکا) است. در تصاویر ریک اولیویر، کافه‌ها و رستوران‌ها با صداهای پرجنب و جوش موسیقی زنده‌ی آکاردئون جان می‌گیرند. زیدکو که مخلوطی از ریتم‌های آفریقایی-کارائیبی، فوبکلور کریول و بلوز آمریکایی، کانتری، آر اند بی و موسیقی کاجون با نفوذ کمی از موسیقی اروپایی است، حدودا تا دهه‌ی پنجاه به عنوان یک موسیقی محلی شناخته می‌شد.
بوزو چاوز در کافه ریچارد
مطالعه بیشتر: فرار از هولوکاست
اولیویر که خودش اهل جنوب لوئیزیانا است، در اواخر دهه‌ی ۸۰ که موسیقی پس از مدت طولانی که در بین مردم محبوب نبود، دوباره داشت محبوبیت خودش را به دست می‌آورد شروع به عکاسی از موزیسین‌های آکادیانا (منطقه‌ی فرانسوی لوئیزیانا) کرد. گفته می‌شود که سبک موسیقی لوئیزیانا، اسم خودش را از عبارت فرانسوی les haricots ne sont pas salés که به معنای “لوبیاهای سبز شور نیستند” گرفته است. این عبارت در فرهنگ مردم به معنی “زندگی سخت است” به کار برده می‌شود. گسترش این سبک که به طور سنتی در فرانسه خوانده می‌شد، تاریخ مهاجرت، سختی و ابراز احساسات را در خودش نگه می‌دارد. این سبک، از مهمانی‌های صمیمی که تا نیمه‌های شب طول می‌کشید رشد کرد و تبدیل به یک اجتماع شد. پروژه اولیویر که کافه‌ها و شخصیت‌های کلیدی این سبک را به تصویر کشیده است، در یک کتاب چاپ شده است و بالغ به ۸۰ پرتره در آن وجود دارد که ریشه‌های محلی این سبک و فرهنگ منطقه‌ای پیچیده‌ای را که به گسترش این موسیقی کمک می‌کند را کاوش می‌کند.
رقصنده‌ها در کافه وای-کی-کی اسلیم
مطالعه بیشتر: نیاز به رفتن
زایدکو، نسل به نسل زنده نگه‌داشته شده و گسترش یافته است. پرترههای تک‌رنگ اولیویر از سالن‌های رقص و چمن‌زارهای آکایدانا، شامل افراد زیادی از قدیمی‌های موسیقی فرانسه گرفته تا ستاره‌های در حال رشد آن می‌باشد که موسیقی می‌سازند و از آن لذت می‌برند. اولیویر در استیتمنت این مجموعه اینطور توضیح می‌دهد:”من به این دلیل این تصاویر را با استفاده از ژلاتین نقره‌ای سیاه و سفید ساختم که بهترین رسانه برای بیان تداوم سنت در موسیقی فرانسه است. خواسته‌های سختگیرانه‌ای که در پردازش و چاپ بایگانی نقره‌ای وجود دارد در خلاقیت موزیکالی ساخته‌ها و سنت‌هایی که در موسیقی موزیسین‌هایی مانند جنو دلافوزه و ناتان ویلیام هست نیز دیده می‌شود.
بوزو چاوز- کابوی کریول
مطالعه بیشتر: سبک نقاشی های پیکاسو
دیِدون داوفین (دابل دی) در کافه دابل‌دی
جنو دلافوزه در وای-کی-کی اسلیم
مطالعه بیشتر: خانه‌ای برای مردم
جونیور لاو آکاردئون (گروه روی کریر) در وای-کی-کی اسلیم
مارسل دوگاس در کافه ال سیدو
مطالعه بیشتر: عکاس دوره‌گرد
پاپا پائول گودلِی و جک
ساندرا سریل در کافه پاپا پائول
نوشته زایدکو اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
