تاریخ هنر زنان هنرمند زیادی را فراموش کرده است. این زن‌ها که برای سال‌ها و حتی قرن‌ها نادیده گرفته شده‌اند اخیرا در حال پیدا کردن جایگاه خودشان روی دیوار موزه‌ها هستند. البته کارهای بیشتری باید در این زمینه انجام شود. به همین دلیل ما تصمیم گرفتیم تعدادی از این هنرمندان را در اینجا معرفی کنیم.
۱)کاترینا ون همسن
کاترینا ون همسن، پرتره از خود، ۱۵۴۸
کاترینا ون همسن(۱۵۲۸-۱۵۸۷) یک عکاس رنسانس اهل فلاندرز بود و بیشترین شهرت‌اش به خاطر این بود که اولین نقاشی بود که از خودش پرتره کشید. حجم کارهای او زیاد نیست ولی او به خاطر یک مجموعه از پرتره‌های مقیاس کوچک از زنان که بین سال‌های ۱۵۴۰ تا اوایل ۱۵۵۰ کشیده است و چند ترکیب مذهبی شناخته می‌شود.
کاترینا از آن‌جایی که یکی از اقوامش (پدرش) نقاشی را به او یاد داد خیلی خوشحال بود. معمولا اینکه یک زن نقاش شود کار سختی بود. مطالعه بدن مردها برای یک زن مشکلساز بود و سیستم کارآموزی نیز به گونه‌ای بود که فردی که به نقاشی علاقه داشت باید در سن ۹ تا ۱۵ سالگی با یک نقاش بزرگ‌تر برای ۴ تا ۵ سال زندگی کند.
کارهای او در سال ۱۵۵۴، تقریبا زمانی که ازدواج کرد متوقف شدند.
۲) فده گالیزیا
فده گالیزیا، جودیت با سر هولوفرنس، ۱۵۹۶، موزه هنر جان و میبل رینگلینگ، فلوریدا
مطالعه بیشتر: آزادی و انزوا در اوزارک
فده گازیلیا(۱۵۷۴-۱۶۳۰) یک نقاش رنسانس ایتالیایی و یکی از پیشگامان سبک نقاشی از اشیاء بود. یکی از آثار نقاشی از اشیاء امضا شده او که در سال ۱۶۰۲ نقاشی شده است اولین نقاشی از این سبک در ایتالیا است که تاریخ دارد. فده از کودکی توسط پدرش آموزش داده شد و هنگامی که به سن ۱۲ سالگی رسید به عنوان یک نقاش اندازه کافی موفق شده بود که جیان پائولو لومازو (هنرمند و تئوریست هنر) در مورد او بگوید: ” این دختر خودش را وقف می‌کند تا بتواند عجیب‌ترین جنبه‌های هنر ما را دنبال کند.”
سبک پرتره‌های او از سنت‌های طبیعت‌گرایی رنسانس در ایتالیا با یک روش کاملا واقع‌گرایانه مشتق گرفته شده است. او چند ماموریت عمومی نیز برای نقاشی محراب کلیسا‌های میلان قبول کرده است. برای زمان‌هایی که پرتره نمی‌کشید، او به کشیدن اشیاء بی‌جان علاقه داشت. او یکی از پیشگامان این سبک بود و بیشتر برای همین کارها شناخته می‌شود. ۶۳ اثر از او به ثبت رسیده است که ۴۴ اثر نقاشی از اشیاء هستند.
۳) کلارا پیترز
کلارا پیترز، زندگی ثابت با پنیر، بادام و چوب‌شور، حدود سال ۱۶۱۵ میلادی، Mauritshuis
کلارا پیترز(۱۶۰۷-۱۶۲۱) یک نقاش اشیاء بی‌جان و یکی از عکاس‌های بزرگ عصر طلایی هلند بود. زوایای زیادی از زندگی و کار او هنوز واضح نیست. به جز یک دوره بین سال‌های ۱۶۰۷ تا ۱۶۲۱ که نقاشی‌های امضا شده باب شده بود، کارهای او ناشناس باقی مانده‌اند.
مطالعه بیشتر: ریاضی و هنر: محاسبات زیبایی‌شناسی
اکثر نقاش‌های زن هلندی، به دلیل عدم نیاز به شناخت آناتومی بدن و دیگر مزایایی که نقاشی از اشیاء برای بانوان داشت، به این سبک از نقاشی علاقه‌مند بودند. پیترز از سوژه‌های زیادی از جمله غذا عکاسی کرده است و صبحانه را با غذا و ظروف ساده و ضیافت‌ها را با ظروف و فنجان‌های گران قیمت نقاشی کرده است. او عاشق کشیدن انواع مختلف پنیر است.
۴)ماری-گابریل کاپت
ماری-گابریل کاپت، پرتره از خود، ۱۷۸۳ ، موزه ملی هنرهای غربی در توکیو
ماری گابریل کاپت(۱۷۶۱-۱۸۱۸) یک نقاش فرانسوی نئوکلاسیک بود. از پیش‌زمینه و آموزش‌های هنری او خبری در دست نیست ولی در سال ۱۷۸۱ او در پاریس شاگرد نقاش فرانسوی آدلاید لابی گایارد، یکی از معدود افرادی که در آکادمی هنرهای سلطنتی پذیرفته شده بود شد. ماری گابریل بیشتر یک نقاش پرتره بود و از رنگ روغن و پرتره استفاده می‌کرد. او اعضای خانواده سلطنتی و دیگر اعضای جامعه پاریس را مانند دیگر مشتریان در نظر می‌گرفت.
مطالعه بیشتر: فرناند لگر و شکوفایی کوبیسم
۵)ماریانه نورث
نقاشی ماریانه نورث از گیاه Nepenthes northiana
ماریانه نورث(۱۸۳۰-۱۸۹۰) یک بیولوژیست و نقاش گیاه‌شناس بود که در زمان ملکه ویکتوریا نقاشی می‌کرد. او به عنوان خواننده آموزش دیده بود ولی صدای او کیفیت لازم را نداشت و خودش را وقف نقاشی از گل‌ها کرد. او با پدرش سفرهای زیادی رفت. پدر او عضو پارلمان بود و پس از مرگ پدرش، او تصمیم گرفت دنیا را به تنهایی بگردد. او به همه قاره‌ها به جز قطب جنوب به تنهایی سفر کرد و بدون وجود عکاسی، کارهای او به عنوان یک منبع مهم برای مطالعه دنیای طبیعی خدمت‌های زیادی به بشر کرد. گیاهان زیادی به افتخار او نام‌گذاری شدند و حتی یک سرده از گیاهان با نام نورثیا شناخته می‌شود.
۶) هریت پاورز
هریت پاورز، لحاف تصویری، ۹۸-۱۸۹۵، موزه هنرهای زیبا، بوستون
هریت پاورز(۱۸۳۷-۱۹۱۰) یک برده آزادشده آمریکایی-آفریقایی و هنرمند مردمی بود که در جورجیای روستایی لحاف می‌دوخت. او از تکنیک‌های تکه‌دوزی سنتی برای ثبت اسطوره‌های محلی، داستان‌های انجیل و رویدادهای نجومی استفاده می‌کرد. فقط دو عدد از لحاف‌های این هنرمند تا به امروز دوام آورده‌اند. لحاف انجیل و لحاف تصویری. به لطف نامه‌ای که در سال ۲۰۰۹ کشف شد ما می‌دانیم که او یک زن باسواد بوده‌است که داستان‌های شناخته شده‌ای را که می‌خوانده به شاهکارهای هنری تبدیل می‌کرده است.
مطالعه بیشتر: مردم فراموش شده آذربایجان
جنی اسمیت که اولین لحاف ساخته شده توسط پاورز را خرید هماهنگ کرد تا این اثر در نمایشگاه ایالات پنبه که در سال ۱۸۹۵ در آتالانتا برگزار می‌شد به نمایش گذاشته شود. لحاف انجیل نیز تصور می‌شود که توسط گروهی از خانم‌ها در دانشگاه آتالانتا خریداری شده است و به عنوان هدیه به یک متولی درحال بازنشستگی داده شده است.
۷) مارگارت مک‌دونالد مکینتاش
مارگارت مک‌دونالد مکینتاش، مرگ معطر، ۱۹۲۱، موزه و گالری هنر شکارچی، دانشگاه گلاسگو
مارگارت مک‌دونالد مکینتاش(۱۸۶۴-۱۹۳۳) یک هنرمند اسکاتلندی بود که کارهای طراحی او یکی از قابلیت‌های معین‌کننده سبک گلاسگو طی دهه ۱۸۹۰ بود. مارگارت به همراه خواهرش فرانسس در مدرسه هنر گلاسگو در دوره‌های طراحی درس می‌خواندند. او در رسانه‌های مختلفی از جمله فلزکاری، گلدوزی و منسوجات کار کرده است و بعدا با همسرش چارلز رنه مکینتاش که یک معمار و طراح بود همکاری کرد. او از تصاویر سلتیک، شعرهای موریس و رزتی، ادبیات، سمبولیسم و فرهنگ عامه الهام می‌گرفت. همسرش درباره او نوشته است: “مارگارت نبوغ دارد، من استعداد.”
مطالعه بیشتر: رابرت کاپا و عکاسی از پیکاسو
۸) هیلما آف کلینت
هیلما آف کلینت، ده بزرگترین، شماره ۳، جوانان، گروه ۵، سال ۱۹۰۷
هیلما آف کلینت (۱۸۶۲-۱۹۴۴) یک هنرمند و عارف سوئدی بود که نقاشی‌های او جزء اولین آثار سبک انتزاعی بودند. کارهای او تشکیل‌دهنده تشکیل‌دهنده اولین ترکیب‌های ساخته شده توسط کاندینسکی بودند و به همین دلیل می‌توان او را به عنوان یک پیشگام در عرصه هنر انتزاعی معرفی کرد. او عضو یک گروه با نام “گروه ۵” بود. این گروه یک حلقه از زن‌ها بود که اعتقاد داشتند باید تلاش کنند تا با ‘استادان ارشد’ ارتباط برقرار کنند. آن‌ها این کار را اغلب با جلسات احضار ارواح انجام می‌دادند. این گروه در سال ۱۸۹۶ نقاشی‌های خودکار آموزشی ایجاد کردند. نقاشی‌های این نقاش، یک ارائه تصویری از ایده‌های روحانی پیچیده بودند.
۹) لیوبوف پاپووا
لیوبوف پاپووا، هوا+مرد+فضا، موزه دولتی روسیه، سن پترزبورگ
مطالعه بیشتر: عکاسی از آتش
لیوبوف پاپووا(۱۸۸۹-۱۹۲۴) یکی از با استعدادترین، نیرومندترین و بانفوذترین هنرمند‌های روسیه آوانگارد بود. او خودش را یک نقاش کوبیست، سوپرمانیست و ساختارگرا معرفی می‌کرد. در سال ۱۹۱۵ او سبک خودش را از هنر غیر هدفمند براساس ترکیب اصول نقاشی نمادین و ایده‌های آوانگارد گسترش داد. شیفتگی او به ساختار، به او این اجازه را می‌داد که با حذف کامل نقاشی روی بوم، به دیگر ساختارگراها بپیوندند. در سال ۱۹۲۱ او به صورت کامل به طراحی صنعتی روی آورد. او در طراحی صنعتی لباس و پارچه فوق‌العاده بود و پوستر، طراحی کتاب، سرامیک و فتومونتاژ انجام می‌داد. او در سال ۱۹۲۴ به دلیل تب زرد در مسکو درگذشت.
۱۰)هانا هوک
هانا هوک، ساخته شده برای یک مهمانی، ۱۹۳۶، گالری کلیسای سفید، لندن.
هانا هوک(۱۸۸۹-۱۹۷۸) یک هنرمند دادائیست آلمانی بود. او یکی از مبتکرین فتومونتاژ بود(یک سبک کولاژ که قطعات چسبیده شده عکس واقعی یا بازتولیدهای عکاسی هستند که از روزنامه یا دیگر رسانه‌های وسیع برداشته شده‌اند. کارهای هوک روی مفهوم زن جدید تمرکز داشتند. این زن یک زن پرانرژی، حرفه‌ای و آندروژن بود که آماده است جای خودش را به عنوان یک انسان برابر با مرد بگیرد. علاوه بر این او علاقه زیادی به نقش‌های اجتماعی و هرکسی که آن‌ها را سازماندهی می‌کند داشت. نفوذ این کار و تمرین زودهنگام می‌تواند در کارهای آخر او که شامل ارجاع‌هایی به الگوهای لباس و منسوجات بود دیده می‌شود.
نوشته زنان هنرمند فراموش شده اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
