سینماسینما، فریبا اشوئی

سی ودومین جشنواره بین المللی کودکان ونوجوانان اصفهان راهم پشت سر گذاشتیم در حالی که یکی از مهم ترین وضروری ترین بخش های این جشنواره یعنی مسابقه فیلمنامه نویسی از آن حذف شده بود.بارها گفته ایم وشنیده ایم که فیلمنامه، جانِ فیلم است وضرورت یک فیلمنامه خوب برای شکل گیری یک اثر خوب واستاندارد تاچه حد می تواند مهم باشد.بخش مسابقه نگارش فیلمنامه در گام های نخست خود دراین جشنواره ؛ قبل از این که بتواند منشاء تحول وتاثیر بسزا در سینمای کودک ونوجوان باشد، به یکباره در تصمیمی عجولانه حذف شد.علل وعوامل مختلفی هم برای توجیه این اشتباه بیان شدکه از آن جمله می توان به این موارد که” تولید این آثار براساس سیاست های حمایتی فارابی به بن بست خورده است “ویا این که “نویسندگان فیلمنامه های منتخب، شخصا متقاضی تولید آثارشان بوده اند واین مهم قابلیت اجرایی نداشته چرا که سبقه فیلم سازی چشم گیری در کارنامه هنری اشان به چشم نمی خورده است”، اشاره داشت.بحث دراین جا متوجه پروسه تولید فیلم نیست که اگر بود شاید این توجیه سیاست گذاران چندان هم پربیراه نبوده باشد که البته با جزئیاتش این مقوله هم قابل بحث است ومی توان برای آن راهکارهای مناسبی هم پیدا کرد.اما نکته مهم تر دراین یادداشت انصراف از یک حرکت مهم وکلیدی(ارزش گذاری فیلمنامه) در پروسه تولید فیلم و اختصاصا تولید فیلم برای گروه کودک ونوجوان از سوی یک جشنواره مهم (جشنواره بین المللی فیلم کودکان ونوجوانان)است و این درحالی است که اضافه شدن بخش های فرعی دیگری از قبیل المپیاد فیلم سازی کودکان ونوجوانان هم نتوانسته است این خلاء مهم را پُر نماید.این که کودکان ونوجوانان ما بخواهند وبتوانند از نزدیک با دنیای فیلم سازی آشنا شوند ، سیاست مهم واقدام شایسته ای است.امادراین حرکت شایسته چقدر درباره اهمیت داستان(فیلمنامه) در تولید یک اثر خوب بحث شده یا کار کارشناسی صورت گرفته است، مهم تر بنظر می رسد.درکودکی هر کدام از ما،شایدخاطره ای از یک دوربین غیر حرفه ای وچند تا عکس اتفاقی بدون سوژه وجود داشته باشد .عکس هایی که به نوعی اشتیاق وسوالات ذهنی ما را درباره دنیای اعجاب انگیز نگاتیو وعکاسی واتاق تاریک و….برطرف کرده باشند.اما امروز این اتفاق برای کودکان ونوجوانان این نسل با دوربین های ارزان قیمت دیجیتال یا دوربین های خاص تلفن همراه، تجربه ممکن تر و میسر تری می تواند باشد.نتیجه این که  تجربه فیلم سازی برای این گروه سنی خاص با شرایط پیشرفت تکنولوژی امروز، امری ناممکن نبوده که ما امروز بخواهیم با سیاست گذاری خاص وسرمایه گذاری برآن، منتظر اتفاقات خارق العاده وبی نظیری باشیم.واین در حالی است که سینمای امروز کودک ونوجوان ما با گذشت سی ودو منزل ازتوجه وبرگزاری جشنواره برای آن هنوز دربخش محتوا، لَنگی های فراوانی دارد.صِرف تولید یک فیلم با اندازه واستانداردهای حرفه ای ،نخواهد توانست ، پاسخگوی نیازهای مهم وضروری این گروه سنی باشد.کودک ونوجوان امروز ما حرف ها وپرسش های ضروری ومهم فراوانی در ذهن خود دارد که پاسخگویی به آن نیازمند تحقیق، تفحص، هم نشینی وزندگی وشناخت دنیای متفاوت این گروه سنی است.اگر سیاست گذاری واختصاص سرمایه ، دراین بخش به نوعی و به هر دلیلی قابلیت اجرایی نداشته وندارد چرا مانعی برسر راه شکل گیری جریانات فکری موثر ِ نویسندگانِ قابل وخوش فکری که با سرمایه وقت، ذهن وخلاقیت خودشان در دنیای کودکان ونوجوانان ما ورود می کنند و افکار وتخیلات آنان را تصویری می کنند ، باشیم.بخش مسابقه فیلمنامه نویسی اقدام مفید، ضروری وخلاقانه ای است که می تواند درهر جشنواره فیلمی در هر کجای دنیا منشاء ابتکار ایده ونوآفرینی واقع شود.ضرورتی که درجشنواره بین المللی کودکان ونوجوانان اصفهان ابتدااحساس شد اما بنابردلایلی در ادامه،از آن چشم پوشی شد.شایسته است ؛سیاست گذاران جشنواره بین المللی کودک ونوجوان در ادامه راه خویش ،بنابر دلایل تکراری ضرورت بخش فیلمنامه در تولید یک فیلم خوب؛ بویژه فیلم کودک ونوجوان همان قدر که به بخش فنون فیلمسازی وتولید در نزد این گروه سنی تحت عنوان المپیادهای فیلم سازی بها می دهند، درباره راه اندازی دوباره بخش مسابقه فیلمنامه نویسی در این جشنواره وزین وقدیمی نیز بازنگری داشته باشند تا مطابق با سیاست ها وچشم اندازهای نوین، این بخش مهم و فراموش شده مجددا احیاء شود ودر سایه این توجه، سینمای کودک ونوجوان این سرزمین؛ بار دیگرتحول وشکوفایی سال های دور خود را تجربه نماید.