سینماسینما، حمید باباوند

فهیمه در فریزر را باز کرده است تا خنک شود، زنی ۵۷ ساله که ناامید از شرایط روزگار، به تازگی همسر و زندگی مشترکش را از دست داده است، کاری را می‌کند که یکی از روش‌های معمول زنان برای مقابله با حس گرگرفتگی در دوران یائسگی است. این تصویری مرکزی از فیلم «عامه‌پسند» ساخته‌ی «سهیل بیرقی» با بازی درخشان «فاطمه معتمدآریا» است.
عامه‌پسند فیلمی درباره‌ی یائسگی است. زنان جوان در فیلم، بیش از هر کسی با زنان سالخورده در نبرد هستند تا زندگی و کسب و کار را از سال‌خورده‌ها بدزدند.
مردان در فیلم «بیرقی» عقل کامل هستند و به‌گزین. قانون را رعایت می‌کنند، تذکرهای درست می‌دهند و حمایت‌گر هستند؛ در نهایت هم استمرار ارتباط با آنها می‌تواند زیبایی و جوانی و البته آرامش را هدیه بدهد.
عامه‌پسند شاید در نگاه اول فیلمی زنانه تلقی شود. فیلمی درباره‌ی زنان و نقش آنها در اجتماع؛ اما این تصویر، با نگاهی مردانه حمایت می‌شود. نگاهی از بیرون به مشکلات زنان. من این نگاه را دوست ندارم؛ هر قدر هم که به واقعیت روزمره نزدیک باشد. هر قدر که داستان «عامه‌پسند» مستند باشد؛ باز هم مورد علاقه من نیست.
شخصیت منکوب زن با خواسته‌ها و باورهای عامیانه در دهه‌ی ششم زندگی هر چه که باشد، هر قدر هم که در جامعه پر تکرار باشد؛ محصول داشته‌های زنان نیست که معلول شرایط است.
من سهیل بیرقی را به خاطر فیلم «من» هنوز هم دوست دارم. دنبال بهانه‌ای هستم تا از او تعریف کنم. فیلم «عامه‌پسند» تجربه‌ی جسورانه‌ای در تدوین دارد. همین برایم کافی است که هنوز به او و آینده‌اش امیدوار باشم.
کاش «بیرقی» به جای آن که «افسانه»‌وار به «فهیمه»‌ها «زخم‌زبان» بزند؛ مهربانانه برای آن‌ها چراغی می‌آورد و یک دریچه؛ تا از آن به ازدحام کوچه‌ی خوش‌بخت بنگرند و مباد آن که ساخت این فیلم در طلب «خیر» بوده باشد.