علی سمیعی متولد دوم اردیبهشت ماه ۱۳۱۴بود. او پس از اخذ مدرک دکتری در سال ۱۳۵۵ به ایران بازگشت و در مدرسه خدمات گردشگری به تدریس مشغول شد. بعدها که دانشگاه علامه از تجمیع این مدرسه و دیگر حوزه‌ها تاسیس شد، استاد تا سال ۱۳۸۲ در این دانشگاه و تا چند سال قبل هم‌چنان در واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد مشغول به تدریس بود. او جزو اولین اعضاء هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و از نخستین استادان همکار معتمدنژاد (پدر علم ارتباطات) در دانشکده علوم ارتباطات بود.
«فلسفه سیاسی ارتباطات» جزو کرسی‌های درسی سمیعی برای دانشجویان علوم ارتباطات و روابط بین‌الملل بوده است.
او به مکاتب انتقادی بخصوص مکتب فرانکفورت علاقه زیادی داشت و به واسطه ادامه تحصیل در آلمان، جزو نخبگانی بود که در جنبش‌های دانشجویی آلمان در سال ۱۹۶۸ حضور داشت و حتی همراه با دانشجویان آلمانی بازداشت شد. سمیعی خاطرات زنده‌ای از این جریان اعتراضی جهانی داشت که این روزها دانشجویان در کتاب‌های تاریخ آن را می‌خوانند.
او جزو انگشت‌شمار استادانی بود که بر تحلیل گفتمان و تحلیل گفتمان انتقادی اشراف داشت و تاکید می‌کرد: «تحلیل گفتمان انتقادی، شاخه علمی بین رشته‌ای است که کاربرد زبان و سیاست را بررسی می‌کند و اهالی علوم ارتباطات بهترین افراد برای به کارگیری این علم هستند.»
سمیعی در سن ۸۴ سالگی درگذشته و پیکر این استاد برجسته علوم ارتباطات، بر اساس آنچه سایت بهشت زهرا (س) تهران تایید می‌کند، ۲۷ تیر در قطعه ۳۸ بهشت زهرا به خاک سپرده شده است.
با آن‌که او خود استاد علوم ارتباطات بود و شاگردان بسیاری را هم در این سال‌ها آموزش داد که گروهی از آنان هم‌اکنون خود استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری هستند، درگذشت و به خاک سپردنش با سکوت خبری همراه شد.
۲۵۸۲۴۳
