به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کم کم فشار طرح های درآمدزای شهرداری تهران به اقشار فرودست و دهک های پایین جامعه که مجبور به تردد در محدوده طرح ترافیک و محدوده آلودگی هوا هستند، آشکار می شود. حالا دیگر فقط طلبکاران میلیاردی شهرداری نیستند که پاشنه در بلدیه تهران را از پا درآورده اند و با فریاد «ما پولمونو میخوایم» یقه پیروز حناچی را رها نمی کنند، بلکه اقشار ضعیف و دهکهای پایین که مجبورند در خیابانهای تهران با خودرو تردد کنند و از محل بارکشی نانی به خانه ببرند هم شاکی سیاستهای پولساز شهرداری تهران شده اند.
امروز گروهی از رانندگان وانت بار در مقابل شورای شهر تهران تجمع کرده بودند، چند پلاکارد بالا برده بودند، گاهی شعار می دادند و گاهی در پیاده رو گرم خیابان بهشت، به سیل مردمی نگاه می کردند که سواره و پیاده می گذشتند و سری به تاسف تکان می دادند.
برخی اعضای اتحادیه رانندگان وانت بار تهران به مسایل فراوانی که در این شغل آنها را اذیت می کند، معترضند، مسایلی که در معیشت آنها اثر گذاشته و اجازه کار راحت و نان خوردن را به آنها نمی دهد. با وجودی که برخی شعارهای نوشته شده روی پلاکاردها نشان می دهد رانندگان وانت بار به خوبی از مشکلات شهرداری تهران آگاهند ولی مطالبه بعضی مسایل مانند بیمه تامین اجتماعی، آن هم مقابل شورای شهر گویای این است که اعتراض آنها به همه گرفتاری شغل شان است، هر چند به مدیریت شهری ارتباطی نداشته باشد.
شهرداری کمبود درآمد را از گرده ما نکشد
روی یکی از پلاکاردهایی که آنها به نرده های پارک شهر زده بودند، نوشته بود: شهرداری بداند اجازه نخواهیم داد کمبود مالی از رکود فروش تراکم را از جیب ما رانندگان وانت بار زحمتکش که سفره مان خالی است تامین کند.
این پلاکارد حاکی از این است که رانندگان معتقدند وضعیت تازه طرح ترافیک و درآمدزایی از عبور و مرور خودروها در محدوده های حلقه اول و دوم ترافیکی، به دلیل وضعیت دشوار مالی در شهرداری تهران است و به اعتقاد رانندگان، شهرداری تهران به دنبال جبران کمبود درآمدهایش از طریق گرفتن پول از رانندگانی است که مجبورند در خیابانهای مرکز شهر تردد کنند.
یکی از رانندگان تجمع کننده به خبرآنلاین می گوید: ما در سالهای قبل، ۶۰۰ هزار تومان می دادیم و می توانستیم در محدوده طرح، تردد کنیم. ولی الان به ما خیلی فشار می آید. من مجبور شدم ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان سال گذشته پول بدهم. کار ما در محدوده طرح ترافیک و بازار است. هر زمان از مقابل دوربین عبور می کنم، مبلغی از حسابم کسر می شد. اینطور امکان کار کردن نداریم.
راننده دیگری در مقابل پلاکارد «افزایش چند صد برابری بهای طرح ترافیک خیانت در حقوق رانندگان زحمتکش و مستضعف است» به خبرنگار ما می گوید: ما تاکسی بار هستیم. ما هم باید مانند تاکسی های پلاک قرمز عبور و مرور آزاد داشته باشیم و مبلغی مانند سالهای گذشته برای این کار بپردازیم. الان تکلیف ما روشن نیست. یک روز می گویند بیا بارنامه بزن، روز دیگر می گویند بار را از داخل طرح تا بیرون را با باربر جابجا کن. اینها شدنی نیست. معلوم نیست هزینه را چطور می خواهند پای ما حساب کنند؟ مگر ما چقدر درآمد داریم؟
راننده دیگری می گوید: ما به عنوان حساب شهروندی، پول به حساب می ریزیم. من از سال گذشته تا الان ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان پول داده ام. خودرو من مدل سال ۸۵ است و توانایی خرید خودروی نو را ندارم. این چه وضعی است،چطور می توانم زندگی کنم؟
اعتراض دیگری که رانندگان حمل و نقل بار دارند، درباره صدور بارنامه شهرداری است. آنها می گویند روندهای صدور بارنامه به صورت آنلاین بسیار مشکل است و «۲۰ سئوالی» شده است. یکی از رانندگان می گوید: به قدری مراحل پیچیده شده که بسیاری از همکاران ما که توان کار کردن با اینترنت را ندارند دچار مشکل زیادی می شوند. پس از ثبت دقیق اینکه از کجا تا کجا و چه ساعتی و برای چه کسی و چه باری را حمل و نقل می کنیم، نوبت به هزینه هایی مانند ورود به طرح ترافیک و خروج از طرح و جریمه های احتمالی راهنمایی و رانندگی می رسد و اگراز دام گرانی لوازم یدکی و تصادف احتمالی رها شویم، معلوم نیست چقدر شهرداری قرار است از ما پول بگیرد. وضعیت اقتصاد خیلی خراب است و کار نیست. ماه قبلی خدا شاهد است ۴ سرویس کار کردم که سرجمع ۴۷۰ هزار تومان دستمزد گرفتم. من بروم چه کنم؟ گدایی کنم؟
چه کسی ترافیک و گرما را دوست دارد؟
راننده دیگری می گوید: نمی شود برخی از راننده های عضو اتحادیه طرح ترافیک بگیرند، عده دیگری نگیرند. ما بگویند سالانه اینقدر پول بده، بیا و برو. این که می گویند معلوم نیست چقدر باید بدهید و باید از روی دوربین حساب کنیم و بعد هم بگویند ۴ میلیون و ۵ میلیون بده، مگر ما چقدر کار می کنیم؟ یک هفته بیایند در پامنار همراه ما ببینند چقدر درآمد داریم، همه درآمدمان را تقدیم می کنیم ولی پولی که شهرداری می گیرد اصلا در توان ما نیست.
راننده دیگری با بغضی که راه گلویش را بسته می گوید: من شب نمی توانم بروم پیش زن و بچه ام چون سرم پایین است و چیزی نمی توانم به خانه ببرم. کدام خدایی و دینی این کار را می پسندد؟ به خدا شرمنده خانواده هستیم.
مشاهدات میدانی حاکی از آن است که از ابتدای صبح که دست کم ۵۰ راننده با چند خودرو باربری مقابل شورای شهر تهران متوقف شده بودند تا بعدازظهر روز یکشنبه، حضور کسی از اعضای شورای شهر در بین رانندگان مشاهده نشد.
شاید از دید کسانی که زیر باد کولرهای خارجی ساختمان سر به فلک کشیده معاونت حمل و نقل و ترافیک تهران نشسته اند، باید هر کسی که می خواهد وارد خیابانهای مرکزی شهر شود، «عوارض» ورود و آلوده کردن هوا را بپردازد، ولی واقعیت اینجاست که اگر به خواست رانندگان باشد، آنها اصلا دلشان نمی خواهد هوای دم کرده و داغ و شلوغی و ترافیک خیابانهای مرکزی شهر را تحمل کنند، ولی اجبار برای کسب درآمد و امرار معاش، فرصت انتخاب را از آنها گرفته، هر چند صورتحساب عوارض ورود به طرح ترافیک شهرداری تهران، ممکن است سالانه تا ۱۰ میلیون تومان، خرج روی دست آنها بگذارد.
۴۷۲۳۱
