فرانسیس فوکویاما:
من این مطلب از اسکوپیه، در مقدونیه شمالی می نویسم، جایی که هفته گذشته در یکی از دوره های آموزشی آکادمی رهبری برای توسعه حضور یافته بودم. پیگیری جنگ اوکراین در اینجا از نظر اطلاعات موجود تفاوتی ندارد، به جز اینکه من در یک منطقه زمانی مجاور به رویداد هستم، و این واقعیت که حمایت بیشتری از پوتین در بالکان نسبت به سایر نقاط اروپا وجود دارد که بخش عمده ان به خاطر صربستان و میزبانی صربستان از اسپوتنیک است.
1- روسیه به سمت شکست آشکار در اوکراین پیش می رود. برنامه ریزی روسیه ناکارآمد بود، بر اساس این فرض نادرست که روس ها برای اوکراینی ها مطلوب هستند و ارتش آنها بلافاصله پس از حمله از هم می پاشد. ظاهراً سربازان روسی برای رژه پیروزی خود در کیف به جای مهمات و جیره اضافی، یونیفرم های لباس به همراه داشتند. پوتین در این مرحله بخش عمده ای از کل ارتش خود را به این عملیات متعهد کرده است – هیچ ذخایر عظیمی از نیروهایی که او بتواند برای افزودن به نبرد فراخواند، وجود ندارد. سربازان روسی در خارج از شهرهای مختلف اوکراین گیر افتاده‌اند، جایی که با مشکلات تدارکاتی بزرگ و حملات دائمی اوکراین مواجه هستند.
2- فروپاشی موقعیت آنها می‌تواند ناگهانی و فاجعه‌بار باشد، نه اینکه به‌آرامی از طریق یک جنگ فرسایشی اتفاق بیفتد. وضع ارتش در میدان جنگ به جایی خواهد رسید که نه می‌توان آن را تامین کرد و نه می‌توان آن را بیرون کشید و بدین طریق، روحیه سربازان نابود خواهد شد. این حداقل در جبهه شمال صادق است. روس‌ها در جنوب بهتر عمل می‌کنند، اما در صورت فروپاشی جبهه شمال، حفظ این موقعیت‌ها دشوار خواهد بود.
3- هیچ راه‌حل دیپلماتیکی برای جنگ پیش از این اتفاق وجود ندارد. هیچ سازش قابل‌تصوری نیز وجود ندارد که هم برای روسیه و هم برای اوکراین با توجه به ضررهایی که در این مرحله متحمل شده‌اند، قابل قبول باشد.
4- شورای امنیت سازمان ملل بار دیگر بی‌فایده بودن خود را ثابت کرد. تنها چیزی که مفید بود، رای مجمع عمومی بود که به شناسایی بازیگران بد یا منفور جهان کمک می‌کند.
5-تصمیمات دولت بایدن مبنی بر عدم اعلام منطقه پرواز ممنوع یا کمک به انتقال میگ‌های لهستانی هر دو خوب بود. آنها در یک زمان بسیار احساسی عقلانیت خود را حفظ کرده‌اند. خیلی بهتر است که اوکراینی‌ها به‌تنهایی روس‌ها را شکست دهند و مسکو را از بهانه حمله ناتو به آنها محروم کنند و همچنین از همه احتمالات آشکار تشدیدکننده پرهیز کنند. بویژه میگ‌های لهستانی چیز زیادی به قابلیت‌های اوکراین اضافه نمی‌کنند. نکته بسیار مهمتر، تامین مداوم Javelins، Stingers، TB2s، لوازم پزشکی، تجهیزات ارتباطی و اشتراک‌گذاری “اطلاعات” است. مفروض من این است که نیروهای اوکراینی در حال حاضر توسط اطلاعات ناتو که از آنجا عملیات می‌کنند، بیرون از اوکراین هدایت می‌شوند.
6- هزینه‌ای که اوکراین می‌پردازد، البته بسیار زیاد است. اما بیشترین آسیب را موشک‌ها و توپخانه‌ها وارد می‌کنند که نه میگ‌ها و نه منطقه پرواز ممنوع نمی‌توانند کاری در مورد آن انجام دهند. تنها چیزی که جلوی کشتار را می‌گیرد، شکست ارتش روسیه در میدان جنگ است.
7-پوتین از شکست ارتش خود جان سالم به در نخواهد برد. او تاکنون مورد حمایت قرار می‌گرفت زیرا او را یک مرد قوی می‌پنداشتند. وقتی او ناتوانی خود را نشان داد و از قدرت قهری خود سلب شد، چه چیزی برای ارائه دارد؟
8-این تهاجم قبلا به پوپولیست‌های سراسر جهان که قبل از حمله به طور یکسان با پوتین ابراز همدردی می‌کردند، آسیب زیادی وارد کرده است. این شامل متئو سالوینی، ژایر بولسونارو، اریک زمور، مارین لوپن، ویکتور اوربان و البته دونالد ترامپ است. سیاست جنگ تمایلات علنا اقتدارگرایانه آنها را آشکار کرده است.
9-جنگ تا این مرحله درس خوبی برای چین بوده است. مانند روسیه، چین نیز در دهه گذشته نیروهای نظامی به‌ظاهر با فناوری پیشرفته ایجاد کرده است، اما آنها تجربه رزمی ندارند. عملکرد بد نیروی هوایی روسیه احتمالا توسط نیروی هوایی ارتش چین که به طور مشابه هیچ تجربه‌ای در مدیریت عملیات هوایی پیچیده ندارد، تکرار خواهد شد. ما ممکن است امیدوار باشیم که رهبری چین خود را در مورد توانایی‌های خود هنگام فکر کردن به یک حرکت آینده علیه تایوان مانند روس‌ها علیه اوکراین فریب ندهند.
10-امیدواریم که تایوان خود از خواب خرگوشی بیدار شود که نیاز به آمادگی برای جنگ، همانطور که اوکراینی ها انجام داده اند، دارد و خدمت اجباری سربازی را احیاء کنند. البته، به خود باید گوشزد کنیم که از حالا نباید دچار احساس زودرس شکست بشویم.
11-پهپادهای ترکیه به پرفروش‌ترین‌ها تبدیل خواهند شد.
12-شکست روسیه «تولد جدید آزادی» را ممکن می‌سازد و ما را از وضعیت رو به زوال دموکراسی جهانی خارج می‌کند. روح سال ۱۹۸۹ (فروپاشی دیوار برلین) به لطف یک دسته از اوکراینی‌های شجاع زنده خواهد ماند.
این مقاله روز هفدهم مارس در وب سایت امریکن پِرپِس منتشر شده است.
4949
