برنامه حسینیه معلی که این روزها هر شب مهمان خانه های ایرنیان است مباحث و چالشهای زیادی را به خصوص در محافل حوزوی برانگیخته است. برخی از کارشناسان آن را در راستای گذار از سنت مداحی به صنعت مداحی تفسیر کرده اند و برخی نیز از نحوه حضور روحانیت در این برنامه انتقادات جدی مطرح کرده و آن را ناشی از سیاست سلبریتی زدایی از رسانه ملی پس از ناآرامی های اخیر دانسته اند. ولی نقدی که صدای آن بیشتر به گوش می رسد تخفیف جایگاه روحانیت در اینگونه برنامه ها و همچنین تنگ بودن دایره انتخاب روحانیونی است که اجازه حضور در رسانه ملی را دارند. در ادامه سلسله مطالبی که در این روزها در پایگاه مبلغ در مورد این برنامه و سیاست های رسانه ملی در این حوزه منتشر شده است، یادداشت علی رهید از منبری های و طلبه های فعال در فضای مجازی را در ادامه می خوانیم:
وقتی #روحانیت از وظیفه و رسالت اصلی خودش دور میشه و وارد اموری میشه که بهش مربوط نیست، کم کم مجبور میشه برای به دست آوردن عزت و جایگاه اجتماعی دست به این لودگی ها و مسخره بازی ها بزنه!!! صرفا برای اینکه به مخاطب القاء کنند ما هم مثل شما آدمیم و بلدیم بخندیم و بخندونیم مثل شما زندگی می‌کنیم!
و افسوس بر اون صدا و سیمایی که کارشناسانش لابد بعد از ساعت ها با توهم جدایی مردم از روحانیت، به این نتیجه رسیدن که لودگی با لباس پیغمبر رو تو صدا و سیما پخش کنند تا شاید مردم نگاهشون به #آخوند عوض بشه!!
غافل از اینکه اگر آخوند رسالت و وظیفه آخوندی خودش رو به نحو احسن انجام بده، هییییییچ نیازی به این بازی‌ها نداره. مردم همیشه اهل تقوی رو دوست داشتند و دارند. همیشه براشون احترام قائل بودند و دلداده اینها بودند.
امام خمینی ره، آیت الله جوادی، علامه مصباح، آیت الله بهجت، آیت ناصری اصفهانی و… چکار کردند که مردم براشون جون می‌دادند؟! آیا سیاسی نبودند؟! بودند، آیا اجتماعی نبودند؟! بودند. اون‌ها رسالت طلبگی خودشون رو فهمیدند و در مسیر خودشون محکم بودند. عمیقا معتقدم آخوند اگر کار جهادی میکنه، اگه مشاوره میده، اگه طبابت میکنه، اگه کار اجرایی میکنه و… قبل از همه اینها باید طلبه و آخوند باشه. مشکل از جایی شروع شد رسالت و هدف رو اشتباه گرفتیم.
روحانی باید درس بخونه، با تقوا باشه، دنیاگریز باشه و البته در میان مردم و اجتماع و سیاست! خدا مارو جزء این گروه قرار بده بحق محمد و آل محمد ص
بیشتر بخوانید:
۲۱۲۱
