شهاب حسینی که فعالیت حرفهای این روزهایش بیشتر در خارج از ایران میگذرد و دغدغههای سینماییاش را به جایی فراتر از مرزهای ایران برده است، چندی پیش در دفاع از حضور در جشنواره فیلم فجر صحبت کرد و صحبتهایش باعث عصبانیت عده زیادی شده بود. به همین دلیل
زمانی که دستاندرکاران جشنواره نمایش ویژهای برای فیلم «شین» درنظر گرفتند، حرف و حدیثهایی بر سر حضور این بازیگر در جشنواره ایجاد شد. حسینی اما در این نمایش ویژه به دو سالنی که مشغول نمایش این فیلم بودند سر زد و از کسانی که برای تماشای فیلم آمدهاند تشکر کرد و آنجا لحن بسیار آرامی هم داشت.
اما سؤالی باعث شد تا حسینی کنترل خودش را از دست بدهد و بدون نام بردن از مسعود کیمیایی، او را مسئول تحریم جشنواره فیلم فجر از سوی هنرمندان بخواند: «جشنواره فیلم فجر مثل هر جشنواره دیگری در دنیا یک امکان است. من کاری به فیلمسازان خیلی پرسابقه یا پیشکسوت ندارم. من با فیلمسازان جوانی کار دارم که قرار است پتانسیل و داشتههای آینده این کشور باشند.
من نمیتوانم ساکت بنشینم که استاد پیشکسوت سینما، که سالهاست روند کاریش پیش چشم تماشاگر مشخص است و هر ساله تماشاگر برخورد ناراحتکنندهای با فیلمهای ایشان دارد، میآید و امسال هم فیلمی را میسازد که مطمئن است برخورد بدی با فیلمش اتفاق میافتد و بنابراین میآید و آن روغن ریخته را اصطلاحاً نذر امامزاده میکند و سنگبنایی را میگذارد که نتیجهاش جز نفاق و تفرقه و نفرتپراکنی چیز دیگری نیست و بقیه را در یک آمپاس اخلاقی قرار میدهد. کسانی که با یک دنیا عشق و امید و آرزو آمدهاند فیلمی را ساختهاند که قرار است با آن آینده خودشان و سرزمینشان را رقم بزنند.این بیانصافی است که آدم اینقدر خودخواه باشد که طوری حرف بزند که ملاحظه هیچ کس دیگری را در آن نکند.»
البته موضعگیری شهاب حسینی باعث شد تا باز هم ولولهای با نام او در شبکههای اجتماعی به راه بیفتد.
گروهی در حال تشویق او هستند و از صراحت لهجهاش میگویند و گروهی دیگر لحن تند او خطاب به کارگردان کهنهکار را مصداق بارز بیاحترامی به نسل پیش میخوانند. از هر دو سو که نگاه کنیم، بازهم به این نتیجه میرسیم که خبرسازی شهاب حسینی به این زودیها به پایان نمیرسد.