شب گذشته تیم فوتبال پاریسن ژرمن فرانسه در دیداری دوستانه با لشگری از ستاره های خود از جمله لیونل مسی، کیلیان ام باپه و نیمار جونیور در ورزشگاه ملک فهد ریاض به مصاف منتخب تیم های الهلال و النصر به کاپیتانی کریستیانو رونالدو رفت و درنهایت با نتیجه جالب 5-4 به برتری رسید. این مسابقه با تمام گل ها و ستاره های پر زرق و برقش و نحوه میزبانی عربستانی ها، چشم های بسیاری را در سراسر جهان به خود خیره کرد و برای مردم فوتبال دوست آن کشور هم که ورزشگاه 70هزارنفری ملک فهد را پر کرده بودند، لحظاتی بسیارجذاب را رقم زد.
برگزاری چنین مسابقه ای، برای فوتبال دوستان ایرانی هم یادآور رویدادهایی مشابه در خاک خودمان بود. روزگاری بود که باشگاه های معتبر و بزرگ خارجی و ستاره های سرشناس فوتبال جهان، مقصدی غیر از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس داشتند و ایران هم جزو برنامه های سفر آن ها بود. به غیر از بسیاری از میزبانی ها و حضور تیم های معتبر خارجی در ایران که بسیاری از آن به پیش از انقلاب برمی گردد، در روزهای پایانی دی ماه 1384، تیم فوتبال بایرن مونیخ با ستاره های تکرارنشدنی خود نظیر اولیور کان، میشل بالاک، فیلیپ لام، علی کریمی و… به تهران آمد و در ورزشگاه آزادی در مقابل تیم پرسپولیس، بازی خداحافظی احمدرضا عابدزاده را برگزار کرد. مسابقه ای که ده ها هزار هوادار را در سرمای دی ماه به استادیوم آزادی کشاند و پوشش رسانه ای بین المللی این بازی در آن مقطع، به اعتبار فوتبال ایران افزود و باعث بیشتر شناخته شدن فوتبال ایران گردید. در شهریورماه 1394 هم بار دیگر فوتبال ایران توانست میزبان رویدادی جذاب با حضور ستاره های بازنشسته فوتبال جهان باشد. جایی که امثال لوییز فیگو، روبرتو کارلوس، میشل سالگادو و ادوارد داویدز به تهران آمدند و در مقابل پیشکسوتان نامدار فوتبال ایران به میدان رفتند و بعدازظهری دلنشین را برای فوتبال دوستان ایرانی خلق کردند.
طی سالیان اخیر اما دیگر در فوتبال ایران کسی چنین دغدغه هایی نداشت و سیستم در پی آن نبود که با ترتیب دادن چنین مسابقاتی و دعوت از تیم های بزرگ، چهره ای جذاب و بین المللی از فوتبال ایران به جهانیان ارائه کند. برگزاری چنین رویدادهایی حتما هزینه بردار است و الان کشوری مثل عربستان هم بسیار هزینه کرده تا امروز به نقطه ای رسیده که ظرف یک هفته میزبان تیم هایی همچون بارسلونا، رئال مادرید، اینتر، میلان و پاریسن ژرمن باشد اما اعتبار و دستاوردهایی که در پس میزبانی چنین رویدادهایی به دست می آید(درست مثل میزبانی قطر در جام جهانی 2022) حتما ارزشی بیشتر از هزینه های مالی انجام شده دارد که متاسفانه در فوتبال ایران که دچار یک روزمرگی و بی برنامگی و کوتاه اندیشی ملال انگیز شده، چنین پلن هایی فاقد هرگونه جایگاه است. طبعا در فوتبالی که هنوز درگیر بدیهیات و اولیات امر است، نمی توان انتظار چنین پروژه های بزرگی را داشت.
254 251
