تنها یک دستگاه از فراری P80-C تولید می‌شود. این سوپراسپرت به سفارش یک خریدار متمول با الهام از خودروهای مشهور فراری در سال‌های ۱۹۶۰ ساخته شده است.

مدل‌های ۳۳۰P3 و ۳۳۰P4 و دینو ۲۰۶ برای عاشقان اسب سرکش ایتالیایی جایگاه ویژه‌ای دارند. این خودروها، به مدل‌های سری P و سری دینو فراری تعلق دارند که با پیشرانه‌ی ۱۲ سیلندر موتور عقب میانی، محبوبیت زیادی در زمان خود داشتند. درواقع، خودروهای P فراری، برای شرکت در مسابقات تولید شدند و اکثر مدل‌های دینو، نسخه‌های جاده‌ای قابل فروش به عموم بودند.

ساخت فراری P80-C، با دریافت یک سفارش خصوصی و محرمانه در سال ۲۰۱۵ آغاز شد. پلتفرم اصلی این محصول، نسخه‌ی مسابقه‌ای از فراری ۴۸۸GT3 است اما طی همکاری مهندسان و طراحان فراری، به یک سوپراسپرت آینده‌نگر شباهت دارد. فراری P80-C یک محصول گران‌قیمت کلکسیونی است که صرفا در پیست استفاده خواهد شد. به همین دلیل، نیازی به رعایت استانداردهای جاده‌ای ندارد و می‌تواند تا آخرین حد ممکن، کم‌ارتفاع و نزدیک به سطح زمین باشد. این خودرو، دارای چند مجرای هدایت هوا روی کاپوت و پشت پنجره‌ها است تا علاوه‌بر بهبود آیرودینامیک، ظاهری اسپرت و کلاسیک فراهم کند. رنگ سیاه سپرها، شیشه‌ها و رکاب هم، حالتی سایه‌روشن برای نمای جانبی فراری P80-C خلق کرده است.

یکی از زیباترین المان‌ها در بدنه‌ی فراری ۴۸۸GT3 که روی P80-C نیز دیده می‌شود، هدایت‌کننده‌ی هوا در نمای جانبی و بالاتر از درهای ورودی به کابین خودرو است. این ترفند، کاهش دمای پیشرانه و تأمین هوای مورد نیاز آن را بهبود می‌بخشد؛ ضمن اینکه چشم بیننده را به سمت عقب و اسپویلر بزرگ سیاه‌رنگ هدایت می‌کند. روی پیشرانه هم ادوات آلومینیوم با رنگ نقره‌ای وجود دارند که علاوه‌بر ایجاد تضاد ظاهری با سایر قسمت‌ها، حرارت را کاهش می‌دهند. این خودرو دارای بالچه اضافی در انتهای سقف است تا هنگام رانندگی با سرعت‌های بالا، عبور هوا از این بخش را افزاش دهد.

در نمای عقب، تفاوت بسیار زیادی بین P80-C و مدل‌های مدرن فراری دیده می‌شود. اگزوزهای بزرگ با جایگاه ویژه، همراه‌با ادوات مخصوص هدایت هوا، به‌وضوح در معرض دید هستند. حتی چراغ‌های عقب، حالتی شبیه به خروجی هوا دارند و بین آن‌ها، فضای خالی بدنه برای بهود آیرودینامیک وجود دارد. یک چراغ ترمز LED، مشابه نمونه‌های مرسوم در خودروهای فرمول یک هم، وسط سپر عقب نصب شده است؛ ضمن اینکه با کمی دقت می‌توان اجزای فنی خودرو را از لابه‌لای حفاظ مشبک، مشاهده کرد. بال عقب با رنگ تیره، کاملا مستقل و جدا از بدنه به نظر می‌رسد.

چرخ‌های زیبای P80-C با لاستیک‌های حجیم پیرلی P زیرو، اختلاف اندازه‌ی قابل‌توجهی در جلو و عقب دارند. این رینگ‌ها با طرح الهام‌گرفته از مدل‌های کلاسیک، در جلو ۱۸ اینچ و در عقب، ۲۱ اینچ هستند. با نگاه به چرخ‌ها می‌توان فهمید که زیبایی این بخش برای طراحان خودرو، اهمیت بیشتری نسبت به رعایت جزئیات آیرودینامیک داشته است.

نمای داخلی P80-C، تفاوت زیادی با ۴۸۸GT3 دارد و شدیدا تحت تاثیر خودروهای مسابقه‌ای ارائه می‌شود. حتی میله‌های ایمنی هم برای تقویت ستون‌ها استفاده شده است. به نظر می‌رسد که P80-C، فاقد امکانات رفاهی مثل نمایشگر لمسی، دوربین پارک و صندلی‌های راحت باشد؛ اما تهویه مطبوع اتوماتیک و کامپیوتر برنامه‌ریزی‌شده برای پیست در آن قابل استفاده هستند.

جدیدترین محصول سفارشی فراری، اصرار بر نصب فیبرکربن در نمای بیرونی ندارد. صرفا بعضی قسمت‌های خاص مثل سپرها و بال عقب، فیبرکربن سیاه دارند و باقی بدنه، مزین به رنگ سنتی قرمز فراری موسوم به Rosso Vero است. در عوض، بخش زیادی از کابین، داشبورد و صندلی‌ها دارای فیبرکربن هستند تا علاوه‌بر کاهش وزن، حس یک سوپراسپرت مخصوص پیست را به سرنشین القا کنند.

پیشرانه و آمار فنی P80-C اعلام نشده است؛ اما می‌توان مطمئن بود که مشابه ۴۸۸GT3 باشد. بر این اساس، پیشرانه‌ی توربوشارژ ۸ سیلندر با حجم ۳.۹ لیتر،  قدرت ۷۲۰ اسب‌بخار و گشتاور ۷۷۰ نیوتن‌متر برای P80-C فراهم می‌کند تا در زمانی حدود ۲.۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد و نهایت سرعت ۳۴۰ کیلومتربرساعت داشته باشد. چنین خودرویی، کمتر از ۸ ثانیه پس از شروع حرکت، به سرعت ۲۰۰ کیلومتر برساعت می‌رسد.

قیمت نهایی فراری P80-C و مالک آن، نامشخص هستند؛ اما باتوجه‌به شرایط و زمان طولانی پیش‌تولید، می‌توان اطمینان داشت که هزینه‌ی خرید این خودروی تک‌نمونه، بین ۵ تا ۱۰ میلیون دلار باشد.