شاید بد نباشد مروری گذرا داشته باشیم به بیمهری دولتها نسبت به حمل و نقل عمومی شهر تهران به عنوان اساسیترین و بدیهیترین نیاز روزانه میلیونها شهروند که مصداق آن را در بیتوجهی محض به ناوگان اتوبوسرانی این کلانشهرِ مظلوم شاهد هستیم؛ ناوگانی که نه در دوره سابق مدیریت شهری و نه در دوره فعلی و نه در دولت سابق و نه در دولت فعلی، حتی یک دستگاه اتوبوس به آن تحویل ندادند و ظاهراً فرقی نمیکند دولت، اصولگرا باشد یا اصلاحطلب و یا مدیریت شهری، روش و منش اصلاحطلبانه داشته باشد یا اصولگرایانه، چرا که به نظر میرسد، چیزی که همه در آن اتفاق آراء و اشتراک نظر دارند، بیمهری نسبت به تهران و مردم آن است.
در مورد ناوگان اتوبوسرانی، در ابتدا قرار بود بر اساس مصوبه شورای اقتصاد، دولت ۱۹ هزار دستگاه اتوبوس به کلانشهرها بدهد اما به دلایل نامعلوم، این تعداد به ۹ هزار دستگاه تقلیل یافت که قرار بود ۶ هزار دستگاه آن را به تهران بدهند اما به یکباره این ۶ هزار دستگاه به ۳ هزار دستگاه و مجدداً این ۳ هزار دستگاه به ۱۵۰۰ دستگاه کاهش داده شد و البته تحویل همین ۱۵۰۰ دستگاه را نیز به مصوبه سران قوا و در نهایت تأیید مقام معظم رهبری، موکول کردند.
البته نکته قابل تامل، این است که رئیس جمهور اخیراً به شهردار تهران اعلام کرده است از اتوبوسهای زمینگیر شده در تهران استفاده کند، کاری که شرکت واحد اتوبوسرانی تهران سالهاست که آن را انجام میدهد و برای تعمیر اتوبوسهای خود نیازی به اجازه مقام اول اجرایی کشور ندارد؛ مجوز عجیبی که نشاندهنده نگاه رئیس جمهور و دولت او به شهر تهران و شهروندان آن است.
علاوه بر این، از سالهای گذشته، از محل بودجه دولت به توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی کمک میشد و این کمک، امسال برای کل کشور ۱۵۰ میلیارد تومان در نظر گرفته شده است که حتی اگر یک سوم این مبلغ یعنی ۵۰ میلیارد تومان را نیز به شهرداری تهران بدهند، میتوان ۲۵ دستگاه اتوبوس برای مردم تهران خرید و البته اگر پرداخت همین ۵۰ میلیارد تومان را نیز به هزار اما و اگر موکول نکنند.
متأسفانه گویی نه در پارلمان ملی و نه در پارلمان شهری، نمایندهای نیست که از حق مردم تهران دفاع کرده و سهم قانونی آنها را از دولت مطالبه کند و ظاهراً مدیریت شهری نیز با دولت رودربایستی دارد و به نظر میرسد، این مردم تهران هستند که قرار است همچنان مورد بیمهری و بیتوجهی قرار گیرند.
*کارشناس برنامهریزی شهری
۲۳۵۲۳۵