میگرن نوعی اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که شناخته شده ترین نشانه آن سردردهای شدید، یک طرفه و ضربان دار است. این بیماری تنها به صورت یک سردرد نبوده و اختلالات متعددی مانند مشکلات گوارشی، اختلالات بینایی و حساسیت به مواردی مانند نور، صدا و بو را با خود همراه دارد.
میگرن تنها یک سردرد نیست و شدت این بیماری به حدی است که فرد را از انجام فعالیت‌های روزمره باز خواهد داشت. به همین دلیل است که این بیماری به عنوان هفتمین بیماری ناتوان کننده در جهان و اولین عامل ناتوان کننده در افراد کمتر از 50 سال شناخته شده است.
سردرد میگرنی ناگهان و بدون برنامه ریزی قبلی شروع میشود. شدت این سردرد به نحوی است که ممکن است انجام امور عادی زندگی را به صورت کامل متوقف کند. بر اساس مطالعات آماری انجام شده از هر 4 فرد مبتلا به میگرن، یک نفر موقعیت شغلی یا تحصیلی خود را به علت بروز سردردهای میگرنی از دست داده است. از هر 3 فرد، یک نفر میگرن را به عنوان یک اختلال مهم در روابط خانوادگی و دوستانه خود دانسته و نیمی از مبتلایان به میگرن سردردهای خود را عامل بازدارنده در فعالیت‌های روزانه خود دانسته اند.
میگرن تنها از طریق مستقیم به فرد آسیب نمی‌رساند و برخی اوقات استرس و نگرانی از بابت احتمال وقوع یک حمله میگرنی در زمان یک رویداد، میهمانی یا قرار و همینطور ناراحتی و عذاب وجدان از بابت انجام ندادن امور و وظایف و یا بی نظمی در قرارها مواردی است که فرد میگرنی را آزار می‌دهد.
در مقابل این، خانواده و نزدیکان فرد میگرنی از بابت رخ دادن حملات میگرنی تحت تاثیر بوده و در بسیاری از موارد بایستی خود را با شرایط فرد مبتلا وفق دهند.
افسردگی و اضطراب در میان افراد مبتلا به میگرن تا 5 برابر بیشتر از افراد غیر میگرنی است.
تمام فشارهای بیماری میگرن در نهایت موجب میشود که فرد دچار استرس و اضطراب شود و به همین دلیل این دو بیماری از اصلی ترین بیماری‌های همراه با میگرن به شمار میروند. در مطالعه انجام شده در یکی از بیمارستان‌های آمریکا، در حدود 50 درصد از مبتلایان میگرن به اختلالات خواب و اضطراب نیز مبتلا بوده اند و در حدود 48 درصد از مبتلایان درجات مختلفی از افسردگی را داشته اند. درصد بروز اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به میگرن، با تعداد سردردهای ماهانه آنها ارتباط مستقیمی داشته و افرادی که دچار سردردهای شدیدتری بوده اند به اختلالات شدیدتری مبتلا بوده اند.
بیشتر افراد مبتلا به میگرن، روند درمانی درستی را طی نمی کنند.
اگرچه میگرن در جهان بسیار شایع است، اما توجه به این بیماری بسیار کمتر از شدت شیوع آن است. بیش از نیمی از افراد مبتلا به میگرن، سالهای زیادی از عمر خود را با این بیماری گذرانده و روند درمانی خاصی را سپری نمی کنند. برخی از افراد حتی با داروی میگرن آشنایی نداشته و برای توقف سردرد میگرنی خود به انواع مسکنهای معمولی و عموما بی اثر تکیه میکنند.
بر اساس مطالعات انجام شده، علت اصلی سردردهای میگرنی اختلال در میزان خون رسانی به سیستم اعصاب مرکزی به علت افزایش قطر عروق مغزی است. به همین دلیل داروهایی مانند سوماتریپتان و ارگوتامین به عنوان داروهای کاهنده قطر عروق از تسکین دهنده‌های اصلی بیماری میگرن به شمار میروند.
همچنین مشخص شده که برخی از داروهایی که به صورت تخصصی برای سایر بیماری‌های عصبی مانند صرع تولید شده اند میتوانند موجب کاهش رخداد سردردهای میگرنی شوند و برخی از پزشکان تنها به این نوع از درمان برای بیماران خود بسنده میکنند.
میگرن درمان پذیر است
اگرچه میگرن ناشی از یک نقص فیزیولوژیک درونی بدن است، اما روند‌های درمانی که بتوانند بدن را با نقص ایجاد شده وفق داده و فرایندهای مرتبط با تنظیم قطر عروق مغزی را تنظیم کنند میتوانند باعث کاهش و یا توقف کامل وقوع حملات میگرنی شوند. در این میان داروی میگرن کات که به عنوان داروی درمان میگرن از سال 1396 وارد بازار دارویی ایران شده است یکی از بهترین راه‌های درمان میگرن به شمار میرود.
همینطور برخی روش‌های درمانی مانند بوتاکس و یا مهار گیرنده‌های عصبی با استفاده از آنتی بادی‌های مونوکلونال نیز میتوانند تاثیرات قابل قبولی در کاهش سردردهای میگرنی داشته باشند.
