ترجمه اختصاصی نوریاتو: نامزدهای بهترین تصویربرداری اسکار امسال شامل تعدادی فیلم خوب است ولی تصویربرداری تعدادی از فیلم‌های آن خیلی خوب نیست. جایزه اسکار یکی از بحث‌برانگیزترین جوایز سال‌های اخیر است.

بخواهیم منصف باشیم، نسبت به سال‌های قبل جایزه اسکار امسال خیلی عجیب بود و قبل از اعلام نهایی فیلم‌های زیادی به عنوان فیلم‌ اول معرفی شدند. در ماه‌های گذشته، گروه‌ها و انجمن‌های انتقادی زیادی نامزدهای خودشان را اعلام کردند و گلدن‌ گلوب دو برنده شگفتی‌ساز داشت. مشخص شد که از ابتدا قرار بوده، فاصله زیادی بین رای‌دهندگان اسکار و گلدن گلوب باشد.

نتیجه این مشکل، مخلوطی از فیلم‌هایی به سبک قدیمی اسکار و مستندهای اجتماعی مترقی بود و حتی برخی از آن‌ها به صورت گیج‌کننده‌ای در یک فیلم مخلوط شده بودند. حالا که همه نظرات خودشان را اعلام کرده‌اند و پیش‌بینی‌ها انجام شده است، وقت آن رسیده که نگاهی به فیلم‌های پیشرو بیاندازیم. اینجا لیستی از نامزدهای بهترین تصویربرداری جایزه اسکار آماده کرده‌ایم که از ضعیف‌ترین تصویربرداری به بهترین تصویربرداری مرتب شده‌اند.

مطالعه بیشتر: بررسی ژانر هنری ترک خانه

۸) Bohemian Rhapsody

بهترین آهنگ‌های ملکه یک آلبوم تلفیقی است که به اندازه‌ای خوب است که الان یک نامزد اسکار دارد. اگر این فیلم را از موسیقی‌اش جدا کنید این فیلم یک بیوگرافی موزیکال مکانیکی با بازی مرکزی رامی ملک در نقش فردی مرکوری و یک سکانس پایانی درخشان است. بیوگرافی طولانی مدت این گروه، بدون شک مردم را راضی می‌کند(بیشتر به لطف موسیقی) ولی به طرز شگفت‌آوری چیز دیگری برای ارائه ندارد و حتی اگر در پایان فیلم نتوانید اسم هر چهار عضو گروه را یاد بگیرید هم جای تعجب نیست.

تصاویر این فیلم به طرز باورنکردنی‌ای گیج کننده هستند. داستان فردی مرکوری به اندازه‌ای شسته شده است که شباهت خیلی کمی به داستان واقعی دارد. در حالی که ری‌فریم‌ها (مانند آهنگ های‌لندرِ برایان می “کی می‌خواهد تا ابد زندگی کند” به گونه‌ای تنظیم شده است که در مورد ایدز مرکوری توضیح می‌دهد) بیشتر مخاطب را گیج می‌کند. این قبل از این است که وارد پشت صحنه‌هایی را ببینید که مشکوک به تعویض برایان سینگر با دکستر فلچر است و صحنه‌های زننده و اتهامات جنسی را ببینید. بدون شک حضور این فیلم در این قسمت خیلی شک برانگیز است.

۷) Green Book

مطالعه بیشتر: شهر دروغین

در سالی که اکتشافات پرانگیزه‌ی منحصر به فردی در مورد نژاد و پیش‌داوری‌ صورت گرفت خیلی آزاردهنده است که ببینیم Green Book توانسته خودش را وارد یکی از رقابت‌های اسکار کند. انداختن تقصیر به گردن سفیدپوست‌ها، برای دهه‌ها روش پیش‌فرض برای مقابله با نژادپرستی در هالیوود بوده است و جایزه اسکار هم عاشق این موضوع است ولی به نظر می‌رسد در سال ۲۰۱۹ این روش منسوخ شده است.

جای تعجب ندارد که فیلم پیتر فارلی از همه جهات، جنجال برانگیز بوده است ولی اساسا تصویربرداری آن خیلی تاثیرگذار نبوده. احساس می‌شود بازیگرها، اجرا را به بازی گرفته‌اند و روایت فیلم نیز خیلی سرسری گرفته شده است و باعث شده است تفسیر عمیق‌تر این فیلم نادیده گرفته شود. هدف Green Book این است که تماشاچی (که سفیدپوست در نظر گرفته شده است)، احساس گناه کند ولی با کار کردن با این همه جلب رضایت و با کنار آمدن رستگاری بخش با مورتنسن، به نظر می‌رسد این کار کافی نیست.

Vice (6

این فیلم با بیان کردن عبارت “ساکت‌ترین فرد اتاق، باهوش‌ترین فرد است شروع می‌شود و دو ساعت بعد صرف سر و صدا کردن درمورد میزان باهوش بودن او می‌شود. کریستین بیل، کاملا وارد نقش دیک چنی و پشتیبانی رویایی‌اش از فیلم The Master شده است و این حس را به امی آدامز، سم راک‌ول و استیو کارل نیز منتقل می‌کند ولی با کارگردانی آدام مک‌کی که کاملا برخلاف این موضوع است، تلاش‌های آن‌ها به باد می‌رود. سبک او در شکستن دیوار چهارم در ابتدا جذاب است ولی در کل باعث شده است او نتواند منظور خودش را به خوبی برساند. مانند The Big Short، این فیلم زمان زیادی را صرف این کرده است که دیک چنی پیچیده‌تر از چیزی که نیاز است به نظر برسد تا بعدا بتواند آن را ساده کند تا او را برای جمعیت شرح دهد. کار جالبی است ولی به سختی روشن‌کننده است.

یک صحنه پس از تیتراژ فیلم سریع و خشن را فقط سرگرمی عنوان می‌کند که ممکن است برای رای‌دهندگان جایزه اسکار دلپذیر باشد ولی از آن‌جایی که Vice توسط کارگردان Anchorman: The Legend Continues ساخته شده است، این حرکت خیلی تحقیرآمیز است.

مطالعه بیشتر: جادوی زندگی روزمره

۵) The Favourite

یارگوس لانتیموس یک کارگردان تفرقه‌انداز است. The Lobster و The Killing of The Sacred Deer هر دو محبوب منتقدان هستند ولی با این‌حال برای خیلی از افراد کامیک‌های سیاه و یک‌نواخت او می‌تواند خیلی سرکوبگر باشند. خوشبختانه در The Favourite او فقط وظیفه‌ی کارگردانی را بر عهده دارد که بدین معنی است که تلاش‌های او می‌تواند متمرکزتر باشد. این فیلم یک بازسازی رو به انحطاط، باشکوه و سبک‌دار از سال‌های ۱۷۰۰ انگلستان است که پر از بازی‌های حیوانی و پاورپلی‌های فیزیکی است که با لنز فیش‌آی ثبت شده‌اند که اجازه‌ نمی‌دهد اصلا احساس کنید این فیلم یک فیلم سلطنتی است. اجراهای سه‌گانه‌ی اولیویا کولمن، اما استون و راشل ویسز بهترین اجرای عمر هر سه‌ی آن‌ها است و در صورتی که هیچ‌کدام از آن‌ها برنده نشوند، فقط کیفیت رقابت را پائین می‌آورد.

فقط جای تاسف است که با وجود این همه برتری تصویری و فنی، این فیلم داستان درگیرکننده‌ای ندارد. دعوای بین ملکه آنه و افراد نزدیکش کیفیت داستان را بالا می‌برد ولی انتقال ضعیف داستان، نقطه ضعف بزرگی است.

۴) A Star is born

اگر بخواهیم اول به نقطه ضعف‌های این فیلم اشاره کنیم، باید بدانید که این فیلم یک پایان گمراه‌کننده دارد. پایان این فیلم یک موضوع از سال ۱۹۳۷ را به اندازه‌ای واضح تفسیر می‌کند که باعث می‌شود هر دو شخصیت اصلی فیلم واقع‌گرائی خودشان را از دست بدهند. این مشکل در تمام نسخه‌‎های قبلی این فیلم نیز وجود داشته است و بردلی کوپر علاقه‌ی زیادی دارد که فیلم‌های خودش را با یک سکانس ضعیف به پایان برساند.

مطالعه بیشتر: عکاس دوره‌گرد

با این وجود یک ساعت اول A Star is Born از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است. رابطه‌ی جکسون ماین ستاره(کوپر) و خدمت‌کار اَلی (لیدی گاگا) به آرامی و با دقت ساخته می‌شود و تمام احساسات آن‌ها هنگام اجرای دونفره‌ی آهنگ مخصوص فیلم «شالو» بروز پیدا می‌کند. نقطه قوت این فیلم، نحوه‌ی اداره‌ موسیقی زنده از طرف کوپر است که تصاویر واقعی از تماشاچیان جشنواره‌های واقعی باعث شده فکر کنید آن‌ها واقعا آن‌جا هستند. این تصاویر، تصاویر معروفی هستند ولی به اندازه‌ای خوب کار شده است که این اشتباه خیلی به چشم نمی‌آید. تنها مشکل این فیلم فقط پایان ضعیف آن است.

۳) Black Panther

مطالعه بیشتر: سبک نقاشی های پیکاسو

Black Panther به عنوان اولین فیلم ابرقهرمانی که برای بهترین تصویر نامزد شده است، یک بمب واقعی است. با اینکه به نظر می‌رسد مقدار زیادی جوایزی که برای آن نامزد شده است، به دلیل مفهوم فرهنگی آن است، مهم است که بدانیم این فیلم یک فیلم واقعا خوب است. رایان کوگلر، چیزی ساخته است که تمام قابلیت‌های ابرقهرمان‌ها را دارد و در عین حال راه‌های اجتماعی زیادی را که ما با استعمارگری و تاثیر باقی‌مانده‌ی آن بر دنیا را نمایش می‌دهد. تبه‌کاری که در Avengers: Age of Ultron ساخته شده بود، کشته شده است و با یتیم اوکلند جایگزین شده است که می‌خواهد برای سختی‌هایی که کشیده است، انتقام بگیرد.

هر چه به آخر فیلم نزدیک می‌شود، این فیلم به یک مبارزه‌ی CGI شبیه‌‎تر می‌شود ولی با این حال تِم Black Panther تقریبا از هر نامزد دیگری قوی‌‌تر است.

۲) Roma

مطالعه بیشتر: خانه‌ای برای مردم

یکی از معدود نقاط قوتی که در بین نامزدهای نا‌امید کننده‌ی اسکار این فیلم سیاه و سفید غیرانگلیسی‌زبان نتفلیکس است که شانس زیادی برای اول شدن دارد. آلفونسو کوارون، از توانایی‌های فنی‌ای که در فیلم‌هایی مانند فرزند مردها و جاذبه یادگرفته است استفاده کرده است و برای این فیلم به اصل فیلم‌سازی خودش بازگشته است. این فیلم یک داستان فریبنده بصری از یک خانه‌دار مکزیکی در مکزیک دهه هفتاد است که با ظرافت و آرامی تبدیل به یک داستان تراژدی می‌شود.

مانند فیلم‌های خوب زیادی که وارد رقابت نشده‌اند، این فیلم بی‌نظیر ساخته شده است ولی این موضوع را فریاد نمی‌زند. به دلیل اینکه هدف کارگردان برجسته کردن نمایشنامه بوده است برداشت‌ها بلند هستند. نبود موسیقی یک فضای صوتی غریزی را به جای می‌گذارد. عوامل اجرایی ناشناخته‌ی این فیلم باعث شده است که هیچ غروری در بازی آن‌ها وجود نداشته باشد و پس‌زمینه‌ی تحولات سیاسی باعث شده است، سرریز محتاطانه‌ی این فیلم به هم ریخته شود. افراد زیادی می‌گویند باید این فیلم را روی پرده‌ی سینما ببینید ولی به هر شکلی که آن را ببینید، این فیلم از کیفیت بالایی برخوردار است.

۱) Blackkklansman

این فیلم در ماه آگوست قبل از هر فستیوال بزرگی منتشر شد و از همان لحظه به نظر می‌رسید که یکی از نامزدهای جایزه اسکار است. مشخص است که پیام این فیلم تا چه اندازه سرد است و چقدر جالب است. اسپایک لی نشان می‌دهد که این فیلم سزاوار اول شدن است. آدام درایور نامزد جایزه اسکار شده است ولی این فیلم متعلق به جان دیوید واشنگتن است که یک داستان واقعی از یک مامور سیاه پوست که تحت پوشش وارد سازمان KKK می‌شود را به آن داده است.

مطالعه بیشتر: پولیپتیک درد و رنج

خط بین ترحم و ناامیدی در فیلم‌نامه‌ و اجراهای این فیلم غالب داستان را تشکیل می‌دهد ولی پشت این موضوع، یک حمله‌ی واقعی سیاسی خوابیده‌ است. بهترین قسمت فیلم که این حمله‌ی سیاسی را شرح می‌دهد، یک جک در مورد دیوید دوک است که می‌خواهد یک نفر را با ارزش‌های خودش وارد کاخ سفید کند. چیزی که در دهه‌ی هفتاد نادیده گرفته می‌شد ولی الان در سال ۲۰۱۹ به نظر می‌رسد که واقعیت است. سکانس پایانی این فیلم اخبار چارلوت‌وایل را نشان می‌دهد که پیام فیلم را زیرنویس می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که داستان این فیلم مربوط به گذشته نیست.

نوشته نامزدهای جایزه اسکار برای بهترین فیلم‌برداری اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.