این آثار هنری تابلوهایی با آبرنگ بودند و قیمت آنها از ارزان ترین تابلو «دیری در شهر کوچک» به قیمت ۱۵۰ دلار تا گرانترین تابلو ۵۱۰۰۰ دلار برای یک منظره نزدیک دریاچه در نوسان بود. در میان این تابلوها، پرتره‌ای از یک دختر برهنه وجود داشت که هیتلر آن را از روی دختر خواهرش به نام Geli Raubal کشیده بود.
پرتره برهنه خواهرزاده ناتنی هیتلر در آن زمان در مرکز توجه مردم قرار گرفت. هیتلر برای مدتی با خواهرزاده اش در مونیخ زندگی میکرد تا اینکه خواهرزاده هیتلر با تپانچه او در سال ۱۹۳۱ اقدام به خودکشی کرد. در مورد زندگی روپال گمانه زنی های زیادی وجود دارد.
با وجود اینکه نمایش آثار هیتلر بدون شک از نظر تاریخی دارای ارزش هستند، اما همه‌ی مردم با آن موافق نبودند. مخالفان بر این باور بودند که نباید یک حراجی انحصاری برای آثار هنری هیتلر برگزار شود، زیرا هیتلر یک شخصیت ظالم و جانی بود و چسباندن برچسب هنرمند روی او کار درستی نیست.
در همین راستا منتقد هنری انگلیسی «جاناتان جونز» ستون‌نویس روزنامه در سال ۲۰۱۵ ابراز خشم و ناراحتی خود را نسبت به این موضوع ابراز داشت و نوشت: مجموعه دارانی که مبالغ هنگفتی را برای نمایش هنر مردی که ظلم و جنایتش فراتر از تصور بود پرداخت می‌کنند، چه کسانی هستند؟ او فروش آثار هنری هیتلر را مشمئزکننده توصیف کرد.
افراد زیادی همین احساس را نسبت به حراج نقاشیهای هیتلر داشتند. جونز نوشت: حتی ممکن است بسیاری از این نقاشی‌ها جعلی باشند و برخی از عاشقان هیتلر، آنها را کشیده و امضای دیکتاتور «هیتلر» را که می‌توان به راحتی جعل کرد، پای آن زده باشند.
با این حال،اوضاع طبق آنچه پیش بینی شده بود پیش نرفت،زیرا قبل از فرا رسیدن تاریخ تعیین شده برای فروش این قطعات هنری جنجالی، پلیس با صدور قرار توقیفی به خانه حراج ویلدر یورش برد و ۶۳ اثر هنری از خانه حراج از جمله آثار هیتلر را توقیف کرد.
مقامات مشکوک بودند به اینکه آثار هنری توقیف شده جعلی بوده و هیچ ارتباطی با هنرمندانی که امضاهای آنها روی تابلوها درج شده ندارد. مقامات اظهار داشتند که امضاها به طور حرفه‌ای جعل شده است و آثار قبلی هم برای بازرسی از آنها گرفته شده تا بررسی شود.
۲۴۱۲۴۱
