نکته نخست اینکه وظیفه اصلی نمایندگان مجلس به عنوان قانون گذار، وضع قانون متناسب با شرایط و نیازهای مردم و جامعه و در راستای بهبود وضعیت اجتماعی، فرهنگی اقتصادی و سیاسی است. همچنین قانونگذار وظیفه صیانت از قوانین کارآمد فعلی را دارد و نباید قوانین را به بهانه کهنه یا قدیمی بودن دستخوش تغییر کرد چرا که اساساً فلسفه قانون گذاری ایجاب می کند که قوانین برای مدت زمان طولانی حاکم باشد تا مردم اطمینان نسبی از حقوق خود پیدا کنند.

زیرا بسیاری از قوانین ایجاد حقوق مکتسبه می‌کند؛ برای مثال قانونی در مورد سربازی تصویب می‌شود و معافیت هایی را در نظر می گیرد. بر اساس این قانون، بسیاری از جوانان که در چند سال آتی مشمول می شوند با اعتماد به این قانون شرایط استفاده از آن را پیدا می کنند.

حال تصور کنید بلافاصله بعد از احراز شرایط، قانون تغییر کند و بگوید مثلاً کسانی که تا امروز با مدرک دکترا معاف می‌شدند باید سربازی بروند که البته این صرفاً یک مثال است جهت درک این نکته که در مثال ما افراد بسیاری سوال ها صرف تحصیلات دانشگاهی کرده و مدرک دکترا اخذ می کنند تا از سربازی معاف شوند و طبیعتاً در این مدت طولانی از نیل به بسیاری از اهداف دیگر خود بازخواهند ماند. حال ناگهان قانون تغییر کند و حقوق این افراد مورد تضییع قرار گیرد.

پس صیانت از حقوق مکتسبه مردم یکی از رسالت‌های قانونگذار است طبیعت تنها افرادی امکان چنین صیانتی را دارند که در زمینه قانونگذاری تخصص داشته باشند.

این امر میسر نمی شود مگر اینکه نماینده مجلس سال ها کار حقوقی کرده و تحصیلات دانشگاهی مرتبط با تقنین یعنی رشته حقوق داشته باشد و در عمل هم در دادگستری و با موضوعات حقوقی و قانونی و مشکلات مردم سر و کار داشته باشد.

گاهی اوقات با حسن‌نیت اما به دلیل عدم دانش کافی و مبتنی بر احساسات قوانین را تغییر می‌دهیم تا مشکلی را حل کنیم غافل از اینکه این تغییر به دلیل پیوستگی با سایر امور، بحران های متعددی را ممکن است ایجاد کند. پس نمایندگان مجلس باید درک عمیقی از قانون گذاری و پیامدهای آن داشته باشند که ممکن است برای سالیان دراز و برای میلیونها نفر باشد. وظیفه دیگر مجلس نظارت است که در فرصت دیگر به آن پرداخته خواهد شد.

*وکیل دادگستری و مدرس دانشگاه

47231