این صدای فروردین است . روزی نو، روزی تازه و روز و روزگاری جدید. با نوروز به روزگاری نو که طراوت طبیعت آن را تر و تازه ساخته باز میگردیم .

 این روز را عید می گویند. عید از ریشه «عود» است به معنی بازگشت. بازگشت به وضعیت مطلوب و به روزهای سرور و شادی. عید نوروز یکی از بزرگترین و مهیج ترین مظاهر حیات اجتماعی یک ملت است. فرصتی است برای بازگشت به ارزشهای انسانی زندگی.
اگرچه عید نوروز ریشه در سنتهای ما ایرانیان دارد ، اما پس از اسلام، بنا به نوشته مورخین، با اندک تغییراتی که در آن بوجود آمد،در بین مسلمانان جاودانه شد. از صدر اسلام ایرانی هایی که در مرکز خلافت به سر می بردند، طبق سنت ملی شان به این عید پای بند بودند. اسلام به سنتهای نوروزی رویکردهایی ارزشی بخشید. ارزش هایی که نوروز ملی را به عیدی ایمانی و انسانی بدل می کنند. تا عیدی که با آراستن این ارزشها رخ می نماید ما را دیگرگونه کند.

دل در سفره آسمان
زنگ سال تحویل که به صدا در می آید همگان دل به کتاب آسمان می سپارند. بعضی به قرائت عربی آن و برخی ترجمه های فارسی ان را می خوانند . بسیاری نیز قران از زبان لسان الغیب حافظ شیرازی می شنوند. حضور قرآن به صورت ثابت و گسترده در آداب اجتماعی نوروز به گونه ای است که این کتاب آسمانی ، جزو یکی از ارکان سفره عید است و نیز قرائت قرآن و بوسیدن آن در ساعات تحویل سال از جمله آداب سال تحویل است.

واژه عید در قرآن
واژه عید در قرآن فقط یک بار در آیه 114سوره مائده آمده است. در قرآن کریم وقتی یاران حضرت عیسی(ع) سفره‏ای آسمانی را آرزو نموده و به‏ عنوان آیه و نشانه الهی می‏طلبند حضرت عیسی(ع) از خداوند می‏خواهد که منتی برآنها نهاده و روزی آسمانی به آنان عنایت کند تا آن روز را عید امت قرار دهند وهمواره سالروز آن را پاس دارند . (اللهم انزل علینا مائده من السمإ تکون لنا عیدا لاولنا و آخرنا و آیه منک).خدایا! نازل کن برای ما مائده‏ای از آسمان که برای اولین و آخرین از ما عید باشد و نشانه‏ای از تو.
در تفسیر این آیه آمده است: به روزهایی که مشکلات از قوم و جمعیتی برطرف می شود و بازگشت به پیروزیها و راحتی های نخستین می کنند، عید گفته می شود. استاد علامه طباطبائی در تفسیر المیزان آورده اند :” خصوصیت عید این است که زمینه وحدت کلمه تجدید حیات اجتماعی و نشاط و سر زندگی می آفریند و هر بار که فرا می رسد عظمت دین را تجدید می کند.”
از آنجا که روز نزول مائده، روز بازگشت به پیروزی، وحدت ، پاکی و ایمان به خدا بوده است؛ حضرت مسیح(ع) آن را «عید» نامیده است.

علی(ع) فرمود: هر روزتان نوروز
“هر روزی که گناهی انجام نگیرد، آن روز را عید است”. (کل یوم لا یعصی الله تعالی فیه فهو یوم عید)
اشاره عیدانه امیر المومنین علی (ع) گوهری است برای همیشه زندگی. چه آنکه روز ترک گناه
روز پیروزی و پاکی و بازگشت به فطرت نخستین است. در روایات آمده است که: روزی چیزی به رسم هدیه نوروزی خدمت امیرالمومنین(ع) آوردند، حضرت پرسید: این چیست؟ عرض کردند: یا امیرالمومنین! امروز نوروز است. فرمود: پس هر روز را برای ما نوروز سازید.
از “سوید بن عفله” نقل شده است که گفت: در روز عید نوروز بر امیرالمومنین(ع) وارد شدم و دیدم که نزد حضرت نان گندم و خطیفه (نان شیرمال) و ملبنه (حلوا شکری) است. به آن حضرت عرض کردم:روز عید و خطیفه؟!
حضرت فرمود: «انما هذا لمن عید من غفرله»؛ این عید کسی است که آمرزیده شده است.

قائم ما در نوروز ظهور می کند
امام صادق(ع) به یکی از اصحابش به نام گمعلی بن خنیس” در باره عید نوروز فرمود: «ان یوم النیروز هوالیوم الذی اخذ فیه النبی(ص) لامیرالمومنین(ع) العهد بغدیرخم… و هوالیوم الذی ظفرفیه باهل النهروان… و هوالیوم الذی یظفرفیه قائمنا اهل البیت» .
“نوروز، روزی است که پیامبراکرم (ص) در غدیرخم برای ولایت امیرالمومنین(ع) از مردم پیمان گرفت؛ روزی است که آن حضرت برخوراج نهروان پیروز شد و روزی است که قائم ما اهل بیت(علیهم السلام) ظهور خواهد کرد. “