سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا
درخت گردو فیلم دوپاره‌ای است
درخت گردو به کارگردانی محمد حسین مهدویان فیلم دوپاره ای است. بخش عمده ای ازاین دوپارگی از فیلمنامه ای می آید که نتوانست قصه خود را به خوبی تعریف کند. حتی نریشن نچسب و آزار دهنده فیلم هم نتوانست کمکی به رفع این معضل بزرگ فیلم کند.
فیلم تا یک سوم پایانی یعنی تا جایی که قادر متوجه مرگ همسرش می شود به خوبی تماشاگرش را با خود همراه می سازد اما از آن پس دچار سردرگمی می شود.
انتخاب مهران مدیری در نقش دکتر لطمه ای سخت به باور پذیری فیلم کرده است هرچند وقتی نام مصطفی احمدی از اول مارکت در تیتراژ ابتدایی فیلم به عنوان تهیه کننده آمد حضور مهران مدیری درفیلم توجیه عقلانی پیدا کرد!
درخت گردو به عنوان نماد ایستادگی قوم کرد در کنار بازی خوب پیمان معادی از نکات در خور فیلم هستند. درخت گردو به حتم گامی به جلو در کارنامه مهدویان محسوب نمی شود
فیلم “آن شب” برمبنای توهم شکل می گیرد
سینمای ایران در حیطه فیلم های ترسناک و دلهره آور بضاعت چندانی ندارد. با این همه شاید بهترین الگو در این حوزه پس از این همه سال هنوز فیلم “شب بیست و نهم” به کارگردانی حمید رخشانی باشد و البته “خوابگاه دختران” ساخته محمد حسین لطفی.
“آن شب” به کارگردانی کوروش آهاری متاسفانه بیشتر از هر چیزی از فیلمنامه اش لطمه می خورد. گره افکنی ها و گره گشایی ها فیلمنامه چندان مخاطب را در گیر نمی کند. از طرفی فیلم زمانی برای مخاطب باور پذیر خواهد بود که بر بستر واقعیت داستانش روایت شود و نه توهمات ذهن یک آدمی چرا که در غیر این صورت در پایان فیلم احساس بازی خوردن به او دست می دهد. شهاب حسینی بازی درخشانی در فیلم ارایه می دهد.
فیلم “دوزیست” از انتخاب بازیگرش لطمه می‌خورد
دوزیست به کارگردانی برزو نیک نژاد پتانسیل یک فیلم پرفروش و جذاب را داشت.کارگردانی خوب نیک نژاد و طراحی صحنه و لباس در فیلم از نقاط قوت فیلم محسوب می شود.اما با این همه فیلم در همراه کردن مخاطب با قصه سرراست و ساده اش ناتوان است چراکه انتخاب نامناسب بازیگر نقش مریم که می توانست موتور محرک و پیش برنده داستان مثلث عاشقانه فیلم باشد عملا همه زحمات را به هدر می دهد.
تکیه کارگردان و فیلمنامه نویس روی تنهایی آدم ها و در نتیجه دلبستگی شان به مریم آنقدر. قدرتمند نیست که مخاطب را مجاب کند.
آدم ها شناسنامه درستی ندارند. بلاتکلیفندو بیشترشان در حد تیپ باقی می مانند.
