«سوزانا هرکولانو – هوزل» آناتومیست عصبی می گوید: این دایناسورهای درنده با دست های کوچک ممکن است به هوشمندی میمون های دوران جدید بوده باشند یا حداقل شمار مشابهی از سلولهای مغزی داشته بوده اند.
همه دیرینه شناسان در این خصوص قانع نشده و می گویند این ادعای جسورانه بر اساس برخی تعابیر قابل تردید از داده های منسوخ شده استوار است. با این حال چیزی شبیه یک مناقشه علمی بر سر سوالات بزرگ درباره موجودات هوشمند وجود ندارد.
این محقق برزیلی در این مطالعه جدید از داده های مربوط به پرندگان زنده و خزندگان عصر جدید برای بررسی این مساله استفاده کرد که تعداد نورون ها چطور با افزایش حجم مغزی تنظیم می شود. او سپس تلاش کرد تا پیش بینی کند «تی رکس» چه تعداد سلول مغزی ممکن است در بخشی از مغز خود موسوم به telencephalon داشته باشد. این بخش از آناتومی مغزی متشکل از دو نیمکره مسئول کارهای شناختی حیوان بوده است.
او برآورد کرد که این حیوان باستانی حدود ۳ میلیارد سلول مغزی در مغز ۳۴۳ گرمی خود انباشته داشته است. اگر این تعداد سلول های مغزی بازتاب دهنده «هوشمندی» (braininess) است موجب می شود این حیوانات نه تنها عظیم الجثه بوده اند بلکه توان شناختی منعطفی هم داشته و نسبت به تصورات پیشین، درندگان باشکوهی بوده اند.
این محقق در گزارش خود می افزاید: این حیوان گوشتخوار چابک به اندازه فیل از توانایی شناختی مشابه «بابون» برخوردار بوده و واقعا باید یک درنده توانایی بوده باشد.
بر اساس یافته های این محقق، ترانوسوروس Tyrannosaurus به سرعت به بلوغ می رسیده و عمری طولانی در حد بیش از ۴۰ سال داشته است. مغز این حیوان قادر به استفاده از ابزار و انتقال این دانش به نسل بعدی بوده است.
۵۸۵۸
