رضا صائمی / منتقد سینما و تلویزیون
همیشه دو عامل مهم در جذاب شدن خبر تولید یک اثر نمایشی، چه فیلم سینمایی و چه سریال تلویزیونی موثر بوده؛ یکی بازیگران آن و دیگری کارگردانش. مخاطب یا به دلیل علاقه به برخی از بازیگران یا علاقه به سبک و سیاق یک کارگردان جذب آن اثر شده یا نسبت به تماشا و پیگیری آن کنجکاو می شود. حالا فکرش را بکنید با مجموعه ای مواجه هستیم که هم بازیگران اصلی اش هم کارگردان هایش مشترکند و هر دو محبوب. قطعا نام جواد رضویان و سیامک انصاری به عنوان کارگردان مشترک سریال «صفر بیست و یک» می تواند توجه ها را به خود جلب کند. هم به عنوان کارگردان هم کارگردانی مشترک. البته پیش از این رضویان و انصاری به عنوان دو کمدین توانا در مجموعه های مختلفی همکاری داشتند و آخرین همکاری آنها هم در فیلم«زهر مار» بود که رضویان کارگردانش بود و انصاری بازیگر نقش اصلی آن. حالا در «صفر بیست و یک» آنها هم به عنوان کارگردان در کنار هم هستند و هم در مقام بازیگر. واقعیت این است که جواد رضویان و سیامک انصاری از آن دست ستاره هایی هستند که سال های سال در آسمان طنز و کمدی تلویزیون درخشیدند و خاطره های خوشی برای مردم ساختند. پیشینه جواد رضویان در تلویزیون را می توان از سیب خنده و مجید دلبندم و باغچه مینو تا پاورچین و جایزه بزرگ و چارخونه ردیابی کرد و سیامک انصاری را هم با مجموعه هایی مثل پاورچین و نقطه چین گرفته تا شب های برره و باغ مظفر به یاد آورد. برخی کج سلیقگی ها در سال های دور این بود که این بازیگران مخاطب جذب کن را به بهانه های واهی از دست داد و در واقع سرمایه رسانه ملی را هدر داد و چه خوب شبکه سوم سیما با هوشمندی و قدردانی، بار دیگر امکان حضور این کمدین توانا را در تلویزیون فراهم کرد. قطعا حضور مهدی فرجی به عنوان تهیه کننده این مجموعه که سوابق خوبی در دوران مدیریتش در شبکه های تلویزیونی وجود داشته در بازگشت دوباره این دو هنرمند به قاب تلویزیون بی تاثیر نبوده است. حالا این امکان برای شبکه سه و درواقع تلویزیون فراهم می شود تا با حضور خاطره سازان توانا باز هم خاطره سازی کند. شاید حضور مجدد آنها با «صفر بیست و یک» خود نقدی بر همان کج سلیقگی ها در گذشته نه چندان دور باشد. سباقه و عقبه خوب آنها هم در خلق موقعیت های کمدی و هم تیپ سازی کمیک در واقع ظرفیت و ظرافت لازم را دارد که شانس موفقیت این مجموعه در جذب مخاطب را بالا ببرد. قصه حول محور دو دوست می چرخد که در شهرداری کار می کنند و اتفاقات بامزه و بانمکی را رقم می زنند. داستان و قصه سریال موقعیت طنازانه ای است و پارتنر بودن رضویان و انصاری در نسبت باجناقی می تواند موقعیت های کمدی و بانمکی را رقم بزند. به ویژه تضادها و پارادوکس های رفتاری که در جنس بازی و رفتارشناسی این دو وجود دارد. شوخ طبعی رضویان و جدیت انصاری می تواند یک تضاد دراماتیک و کمیک خلق کند که مخاطب را با خود همراه کند؛ ضمن این که فضا و محیط خانوادگی قصه هم فاکتور مهمی است که با روان شناسی مخاطب ایرانی مماس بوده و ساخت کمدی در این بستر بهتر جواب می دهد.
واقعیت این است که شبکه سه در این مقطع مهم که بحران کرونا و فشارهای اقتصادی حال عمومی جامعه را بد کرده، سیاست و رویکرد درستی را اتخاذ کرده و تولید سریال صفربیست و یک با این ویژگی هایی که دارد از جمله زوج رضویان و انصاری که ویژگی منحصر به فرد آن است، می بتواند تا حدود زیادی دست رسانه ملی در رقابت با رسانه های را پرتر کند. بهره برداری درست از سرمایه های رسانه ملی که قبلا سرمایه گذاری شده اند در زمان کنونی و در بزنگاه هایی که جلب رضایت مخاطب با اهمیت تر می شود یک راهکار و استراتژی عقلانی است و از این رو باید تولید صفر بیست و یک را تمهیدی هوشمندانه دانست که می تواند مردم را پای تلویزیون برگرداند.
جام جم
