سخن ریشه ای تر این است که چرا نظامات و ادارات، با وضع قواعد نادرستی دارند با شادی های ابتدایی و کوچک مردم مقابله می کنند؟ نتیجه این مقابله ها با مردم به چه نتایجی می انجامد؟

اخیرا اماکن با اعلام یک اطلاعیه به رستوران داران و کافه داران، اعلام کرده است هرگونه برنامه ای به نام شب یلدا ممنوع است. جالب تر اینکه این اطلاعیه به نام مصوبه هیئت وزیران اعلام شده است. در شرایط سختی که باید تلاش کنیم کسبه و مردم  احساس کنند، دولت پشتیبان آنهاست صدور چنین اطلاعیه ای به نام «مصوبه دولت» چه تاثیر روانی ای روی صنوف و مردم خواهد داشت؟

البته ادارات اماکن برای قانونی جلوه دادن این قواعد نادرست و کوته بینانه، اعلام می کنند که هر محلی که بخواهد مراسم شب یلدا برگزار کند، باید از وزارت فرهنگ و ارشاد مجوز برنامه بگیرد!

از هر مدیر رستوران و کافه ای که درباره این ماجرا بپرسید، این دو گزاره را برای شما مطرح خواهد کرد:

مساله اول: گرفتن مجوزها از پیچیدگی های اداری، وقت گیر و رانت بازی های مختلفی در ادارات روبروست.

مساله دوم: این مجوزگرفتن ها در ادارات وزارت ارشاد خصوصا در استان ها، با دور باطلی روبروست. چراکه نهادهای مربوطه وزارت ارشاد با این مجوزها موافقت نمی کنند و درخواست های مدیران کافه ها و رستوران ها را با یک دور باطل روبرو می کنند. اگر پشت صحنه علت این موضع را از مدیران مربوطه وزارت ارشاد بپرسید، خواهند گفت که امکان کنترل همه واحدهای صنفی را نداریم و لذا مجوز نمی دهیم!

نتیجه: نتیجه این برخوردها این شده است که هر رستوران یا کافه ای که بهتر و بیشتر توانسته باشد از رانت ها و رابطه های ماموران اماکن برخودار باشد، با دادن رشوه های سنگین، می تواند بدون مجوز مراسم شب یلدا برگزار کند و هر رستوران و کافه ای که رشوه ندهد با آن برخورد شده و حتی دستور به پلمب شدن آن صادر می شود.  

در این ساختار، در حقیقت  وزارت فرهنگ و ارشاد ناخواسته و غیرمستقیم به گسترش نظام رشوه گیری ماموران اماکن کمک کرده است. حالا باید پرسید چه کسی در این شرایط سخت اقتصادی، به حل این مشکل ریشه ای در رابطه با یک موضوع ساده به نام برنامه شب یلدا می پردازد؟

پیچیدگی های یک پدیده شوم

حقیقت این است که  سال های زیادی ست که اداره های اماکن در تهران و استان ها با برخوردهای نادرست خود با اصناف مختلف، موجب آزار و اذیت و گرفتاری های فراوان برای اصناف و کسبه بوده اند.

این مشکل سازی و گرفتارکردن کسبه از سوی گستره وسیعی از ماموران اماکن، موضوع مشهوری ست که در برخی شب های سال بیش از هر زمانی جلوه می کند. یکی از این شب ها، شب یلداست که عموم صنوف و به طور خاص، رستوران داران و کافه داران با شبکه دیکتاتوری وسیع ماموران اماکن، روبرو بوده و هستند. مهمترین اقدام این ماموران در شب یلدا، رشوه گیری و رشوه خواری ست.

دایره قابل ملاحظه ای از این ماموران اماکن در تهران و خصوصا استان ها، به دو شیوه از رستوران ها و کافه ها، رشوه گیری می کنند:

اول: گرفتن پول های میلیونی با واسطه های متعدد

 دوم: «رایگان خوری» به معنای معرفی خانواده، فامیل و دوستان خود به مدیر رستوران ها یا کافه ها برای پذیرایی به صورت رایگان.

اگر پای رنج های کافه داران و رستوران داران نشسته باشید، به طور مشترکی از این پدیده شوم رشوه خواری ماموران اماکن پرده بر می دارند.

اساسا شیوه های این نوع رشوه خواری های ماموران اماکن، به چند دلیل همواره گسترش داشته و دارد:

اول: به دلیل وجود قواعد غلط و غیرشفاف و آئین نامه های من‌درآوری نادرست که اتفاقا با هدف مشکل آفرینی برای کسبه صادر می شوند.

دوم: نبود سیستم های کارآمد نظارتی در ادارات اماکن و ایجاد یک نظام دیکتاتوری پیچیده در دایره وسیعی از ماموران اماکن در سراسر کشور.

در شرایط فعلی که کشور با مشکلات پیچیده و اختلالات اقتصادی وسیعی برای کسبه و صنوف روبروست، کدام نهاد یا مسئولان متعهد و دلسوز به حال مردم، برای این پدیده شوم که کسب و کار گروه های مختلفی را دچار مشکلات فراوان کرده، برنامه ای جدی خواهند ریخت؟