به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، حسین معززی‌نیا سردبیر پیشین مجله «همشهری ۲۴» ستاره دادن به فیلم‌ها را کار منتقدان کاربلد می‌داند و هر کسی را شایسته این کار نمی‌بیند. او در این باره توییت کرده است: «دوستانی که این روزها به همه فیلم‌های جشنواره فجر ستاره می‌دهند: عزیزان دل، ستاره دادن، کار تکمیلی یک منتقد است. سال‌ها می‌نویسد، دیدگاهش را توضیح می‌دهد، گاهی هم ستاره می‌دهد. شما که هرگز یک یادداشت کوتاه استاندارد ننوشته‌ای چرا باید مرور ستاره‌هایت برای دیگران اهمیتی داشته باشد؟»
شاید این نوشته کنایه‌ای خطاب به گروهی خاص باشد یا نقدی به فضای کلی حاکم بر رسانه‌های رنگارنگی که رویدادهای جشنواره فیلم فجر را پوشش می‌دهند و قطعا مخالفانی هم دارد. نخستین پاسخ به نقد معززی‌نیا زیر همین توییت این است: «برای کسی اهمیتی نداشته باشد دنبال نمی‌کند.»
البته ماجرای ستاره دادن به فیلم‌ها سوی دیگری هم دارد که یک کاربر دیگر برای معززی‌نیا تشریح کرده است: «ستاره دادن می‌تونه خلاصه‌ای بصری باشه از نظر یک آدم نسبت به فیلم، لزوماً این نیست که حالا نظر اون فرد نظر مؤثری باشه. گاهی بر اساس ستاره‌هایی که به یک فیلم می‌ده، می‌شه سلیقه و نوع نگرشش رو فهمید. در واقع ستاره‌ها سنجه‌ای هستند برای بررسی خود طرف.»
در محیطی تعاملی مثل توییتر نظرات به راحتی در معرض نقد و بررسی قرار می‌گیرند و کسی برای اظهارنظر نیازی به تایید ندارد. این دست ارمغان‌های تکنولوژیک در جنبه‌های دیگر زندگی هم وارد شده است و کاربری با اتکا به آن نوشته است: «دوست عزیز این را به سایت IMDB بگویید که ستاره دادن همه کاربران به فیلم‌ها را باب کرد. در دنیایی که نابلدترین‌های مردم در هر زمینه هم می‌توانند رسانه داشته باشند (یعنی شبکه‌های مجازی) نمی‌توانید دلخور شوید که چرا کسی نظرش را ابراز می‌کند یا محتوا تولید می‌کند، ولو با ستاره دادن. به عبارت دیگر اگر می‌خواهید همه ساکت شوند و به حرف شمای متخصص گوش کنند باید برگردید به همان پلتفرم‌های تخصصی قبلی که فقط میکروفون دست شماست: مثل مجله، روزنامه و وبسایت. اینجا (تا حد زیادی) دموکراسی رسانه‌ای حکفرماست.»
اگر برنامه‌های سینمایی را طی جشنواره فجر دنبال کرده باشیم و احیانا حرف‌های بهروز افخمی را خطاب به میلاد دخانچی شنیده باشیم، تلنگری خورده‌ایم که نقد سینما کار ساده‌ای نیست و نیاز به دانشی ویژه دارد.
موافقان معززی‌نیا هم در همین راستا است که نکاتی را به گلایه او اضافه می‌کنند. یکی نوشته است: «ستاره دادن به فیلم‌های سینمایی کاری تخصصی است.اکثر دوستان خبرنگار بنده که این روزها مشغول رصد فیلم‌های سینمایی هستند متاسفانه به طور کامل از درک ژانر ناتوان نشان داده و به حرف‌های کلی بسنده کرده اند. برآیند این گفتار را در نحوه بازتاب نقاط قوت و ضعف فیلم‌های جشنواره اخیر فجر مشاهده کنید.»
دیگری نوشته است: «به نظر من ستاره بدن بهتر از اینه که نقد کنن، باز دردش کمتره که همه وقتی میخوان از فیلمی تعریف کنن کل نقدشون اینجوریه: قاب های خوبی بسته بود/ موسیقی عالی بود/ بازی ها عالی بود و…»
روی دیگر ماجرا هم این است که در جشنواره امسال برخی فیلمسازان هم از پرسش‌های سطحی خبرنگاران گلایه می‌کردند و آن‌ها را به چالش می‌کشیدند. درست یا غلط برخی از همان فیلمسازان در بسیاری موارد رای منتقدان کاربلد را برنمی‌تابند و فریاد بر می‌آورند که ما جایزه خود را مردم یا همان تماشاگران معمولی می‌گیریم.
معززی‌نیا که حرفش را در فضای مجازی زده است. در این فضای تعاملی پاسخ‌هایی هم شنیده است. اما پرسش اصلی پابرجاست: چه کسی باید به فیلم‌ها ستاره بدهد؟
۲۴۱۲۴۱
