به گزارش خبرآنلاین، پل پیلار درباره شکست کارزار حداکثری آمریکا علیه ایران می نویسد: «اگر افرادی که باید بهطور عادی از فشارها بر ایران حمایت کرده، به شکست این تلاشها اذعان میکنند، باید آن را نشانهای مبرهن از ناکامی این سیاست دانست. حتی کاهش خصومتها و لفاظیهای ضدایرانی در عمل و کلام مقامات آمریکا نسبت به زمانی که این سیاست کلید خورد را میتوان ذیل همین آگاهی از ناکارآمدی توصیف کرد، دولت ترامپ اکنون مسیر خود را تغییر داده است و تلاش میکند با استناد بر شواهد نشان دهد که این کمپین در زمینههای مهمی کارآمد بوده است. برای نمونه یکی از ادعاهایی که مطرح میشود آن است که فشارهای اقتصادی موجب کاهش حمایتهای مالی ایران از همپیمانان خود در منطقه شده است.»
قدرت منطقهای ایران محدود به پول و حساب های بانکی نیست
پیلار در ادامه به سرمقاله اخیر دنیس راس و دانا استرول در واشنگتنپست اشاره میکند. راس و استرول که هر دو از افراد حامی اعمال فشار بر ایران بودهاند این منطق را رد و استدلال میکنند که چرا تنگنای اقتصادی برای ایران را نمیتوان بهمثابه کاهش فعالیت و نفوذ منطقهای این کشور تعبیر کرد.برای نمونه در سوریه، گروههای مقاومت همپیمان با ایران ممکن است که «با کاهش حمایتهای مالی نیز مواجه شده باشند، اما این امر موجب کاهش حضور آنها در درگیریها نشده است.»
این مطلب یادآور میشود که این موضوع بهعلاوه موجب کاهش فعالیتها و حضور نظامی حزبالله در لبنان و حوثیها در یمن نشده است.حتی حزبالله بهتازگی در برابر حملات اسرائیل نیز از خود پاسخهای قابلتوجهی نشان داد.
مردم ایران امنیت را بر آشوب ترجیح میدهند
منطق دیگری که هنوز برخی از جنگطلبان ضد ایرانی بر آن اصرار میورزند آن است که این فشارها در نهایت منجر به ایجاد اپوزیسیون در داخل ایران خواهد شد و امید است که تغییر رژیم در ایران را عملی کند.
با این حال «موسسه تحقیقاتی مطالعات امنیتملی» وابسته به اسرائیل، شکست کمپین فشار حداکثری را در این زمینه تایید میکند و مینویسد: «درحالی که تاثیرات منفی فشارهای اقتصادی در ایران به وضوح قابل مشاهده است، اما حکومت ایران بهمانند گذشته در حال مدیریت شرایط و دشواریهای اقتصادی است تا مانع از بروز بیثباتیهای احتمالی در جامعه شود.»
این موسسه همچنین با تاکید بر اینکه بررسی دادهها نشان از آن دارد که تجمعات اعتراضی در ایران از زمان کلید خوردن کمپین فشار ترامپ کاهش یافته است میافزاید: « جامعه ایران میلی به ایجاد تغییرات سیاسی عمده ندارد و اکنون اغلب اذهان متوجه زندگی روزمره خود است و تمایلی ندارند تا امنیت شغلی خود را با مشارکت در اعتراضات سیاسی و مدنی تهدید کنند.» این گزارش ادامه میدهد: « شهروندان اغلب نگران بروز هرجومرج و از دست رفتن امنیت کنونی خود هستند و به همین دلیل تمایلی نیز به اعتراضات ندارند.»
مشروح این یادداشت تحلیلی را اینجا بخوانید.
310311