سینماسینما، امیرعلی نصیری
رکس وارنر در کتاب دانشنامه اساطیر جهان درباره اسطوره «شیر» چنین آورده است: «ایزدبانوی شیر پیوند نزدیکی با آرتمیس (ایزدبانوی باکره و شکارگر) دارد. شیر بزرگ‌ترین رقیب انسان و در قدرت، همتای او پنداشته می‌شود. در میان سرخ‌پوستان آمریکای شمالی، شَمَن یا کاهن خود را با ایزد شیر یکی می‌پنداشت و برای همین، پوست شیر را بر تن می‌کرد و معتقد بودند که به شیر تبدیل شده است. اسطوره‌ها و سننِ سرخ‌پوستی احترام خاصی برای شیر قایل هستند.»
مهم نیست که برادران ارک چقدر به اسطوره شیر در فیلمشان وفادار بوده‌اند، یا ما هم مثل آراز (شخصیت اصلی فیلم) به خرافه و افسانه معتقد باشیم یا نه، یا شاید از تماشای فیلمی با گویش ترکی و زیرنویس فارسی ناخوشایند شویم؛ بلکه نکته مهم این است که این دو برادر جوانِ فیلمساز، موفق شده‌اند مثل فیلم کوتاه “حیوان” (۱۳۹۶، برنده سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر) دست به فضاسازی منحصربه‌فرد (دست‌کم در فیلم‌های جشنواره امسال) بزنند.
در پایان، فراموش نکنیم که این یک دستاورد گروهی است؛ چهار هنرمند دیگر – علاوه بر کارگردان – در شکل‌گیری فضای بصری هر فیلم نقش دارند: فیلمبردار، طراح صحنه، طراح لباس و چهره‌پرداز.
