اما در عین حال هیچوقت اصالت خود را فراموش نخواهم کرد. بله؛ من ایرانی‌ام و ایرانی جماعت به شکل بالفطره کارشناس در امور مختلف هستند و بقولی«همه ما عالِم به کل خفیات عالَم هستیم»!
بر همین اساس و در همان راستا، این بار می‌خواهم در خصوص فوتبال بحث تخصصی کنم آنهم در حوزه مربیگری با محوریت کیروش و البته به دو مناسبت:
اول: سپردن سکان هدایت تیم فوتبال مصر به کیروش دوم: نتایج قابل قبول فعلی تیم ملی فوتبال کشورمان با اسکوچیچ
تیپ کیروش
قبل از هر چیز باید گفت: کیروش تیپ و استایل خوبی داشت(و دارد) خداوکیلی وقتی کارگردان تلویزیونی تصویر دوربین را روی چهره او بعنوان یکی از گران‌ترین مربیان جهان سوئیچ می‌کرد، همگان کلید می‌کردند و غرور ملی ما هم دست و پایش را گم می‌کرد! اما اگر صرفا سر و شکل و ریخت و قیافه چاره کار بود حتما فیگوراتیو «رضا گلزار» خیلی بهتر و البته کلی هم برای‌مان ارزانتر بود!
هوش کیروش
همانطور که در سطور آتی خواهید خواند کیروش بسیار باهوش بود اما نه آنقدر که در طی 8 سال حضورش در ایران زبان شیرین فارسی را یاد بگیرد! آنهم در حد گفتن یک «سلام علیکم» با لهجه شیرین فرنگی که معمولا دل ایرانی ها را بشدت می برد و یا گفتن اینکه قرمه سبزی خیلی خوشمزه است و….
رکوردهای کیروش
کیروش چند رکورد تاریخی ثبت کرد از جمله: تیمش به همسر «شکیرا» لایی زد؛ پنالتی رونالدو را گرفت؛ در برابر ژاپن فقط 3 گل خورد و در برابر تیم عراق هم سربلند متوقف شد! دربرابر تیم‌های شاخ هم به شکل آبرومندانه‌ای باخت! بدون تحمیل استرس به مردم، تیمش به جام جهانی صعود کرد و…. البته با تحمیل استرس به مردم، تیمش همیشه در محوطه 18 قدم دفاع کرد! (آنقدر که فردوسی‌پور از فرط استرس آرزو می‌کرد هر چه زودتر بازی به پایان برسد!)
بنیان گذار سال ها دفاع مشخص
تاکتیک تیم کیروش مشخص بود: دویدن تا آخرین قطره عرق! و همانطور که گفتیم تیمش آنقدر اتوبوسی دفاع می‌کرد تا رقبایش ناچار شوند دربست به خودشان گل بزنند! تنها مشکل این سیستم آن بود که رقبا بیشتر از یک گل به خودشان نمی‌زدند! به همین خاطر اگر تیم‌مان پیروز می‌شد نتایجش «یک – صفر» بود!
کیروش مبدع شعار ورزش از سیاست جدا نیست
کیروش بخوبی نشان داد سیاست از ورزش جدا نیست! همه حرکاتش سیاسی و حساب شده بود. او همچون یک سیاستمدار سخنور مردم بشدت احساسی و هیجانی ما را بخوبی شناخته بود و رگ خواب و رگ بیداری‌شان را در دست گرفته بود. او می‌دانست چگونه با تولید هیجانات غیرفوتبالی خلا هیجانات فوتبالی را پر کند! مثلا به موقع قهر می‌کرد؛ در وقت مقتضی کت خود را درآورده و پرت می‌کرد و یا بازیکن شاخی را تا ابد اخراج می‌کرد. هنوز تاریخ فوتبال خط و نشان کشیدن‌های او را به مربی کره جنوبی از یاد نبرده است.
استفاده صلح آمیز از تیم ملی
کیروش مانند یک سیاستمدار نشان می‌داد همواره مظلوم است و هیچگاه به فکر حمله به تیم‌های دیگر نیست! بله؛ او مانند سیاسیون، مظلومانه از تیم ملی فوتبال استفاده دفاعی و صلح‌آمیز می‌کرد و البته با توجه به دستمزد نجومیش، صلح آمیز بودن او هم مانند سایر امور صلح آمیز دیگر هزینه بالایی را برای‌مان بجا گذاشت! البته این چیزی بود که خودمان انتخاب کرده بودیم!
کیروش تنها قهرمان پرافتخار بدون جام و کاپ جهان
درست است که داشتن دیدگاه سیاست مدارانه در عمل به گرفتن کاپ و جام و اصولا نتیجه خاصی طی 8 سال مربیگری او ختم نشد اما در عوض برای خود کیروش، کاسبان، دلالان و دلواپسانش کلی نان و آب شد! اصولا در سیاست چیزی که قرار است بشود از چیزی که شده ارزش بیشتری دارد و بر همین اساس او مردم را بخوبی مجاب کرده بود که «نتیجه» زمانی ارزش دارد که در رویاها و دوردست‌ها باشد. شما وعده‌های شیرین اما محقق نشده مسئولین را کنار این شیوه کیروش قرار دهید و خودتان به نتیجه مناسب برسید! باری به هر جهت با این روش مردم بدون هیچ افتخاری همواره مفتخر بودند و البته هنوزهم دوستدار او هستند و به او افتخار می‌کنند!
مدت ماندگاری کیروش
کیروش رکورد دیگری هم دارد او جزو معدود کسانی است که توانسته در کشوری که تاریخ مصرف «پست» حداکثر 4 سال است، 8 سال تمام دوام بیاورد!(آنهم در پست بی‌ثبات مربیگری) این نوع از تاب‌آوری در چنین سیستمی که استاد نخبه‌کشی است ما رو به دو نتیجه می‌رساند: 1- کیروش نخبه نبود 2- آنقدر نخبه بود که بداند چگونه خود را نخبه نشان ندهد!
کیروش محبوب همه
کیروش فقط در میان مسئولین معلوم الحال وقت ورزش(به دلیل پنهان کردن ایرادات‌شان به کمک او) محبوب نبود او مانند یک سیاستمدار حرفه‌ای (همچون هیتلر) مدام شواف و شعار می‌داد به حدی که توانسته بود دل مردم را بدون کسب نتیجه خاصی بدست آورد! این شگرد اوج رندی به حساب می‌آید که بتوانی نه تنها چیزی به مردم ندهی بلکه از آنها چیزی را هم بگیری(پاداش و دستمزد) و در عین حال آنها را خرسند و راضی بگردانی! درست مانند مردم آلمان که زیر بمباران ندای «های هیتلر» سر می‌دادند!
کیروش شعبده باز
رق شعبده‌باز با سیاستمدار در این است که شعبده باز چیزی که هست را غیب می‌کند اما سیاستمدار چیزی که نیست را ظاهر می‌کند! کیروش با تردستی خاصی و برای حلال کردن درآمدش -که بالاترین دستمزد مربی های جهان بود- ما را متقاعد نمود که برای تیم ملی‌مان زیرساخت دفاعی خارق العاده‌ای تعریف کرده(حتی بهتر از سیستم دفاعی سرهنگ علیفر!) اما در عین حال او به شکل عملی هیچ اقدام زیرساختی درست و درمانی همچون کشف استعداد جوان و یا تربیت مربیان انجام نداد و با همه مربیان به شکل مصلحتی قهر کرد یعنی بنوعی آنها را از صفحه فوتبال ملی حذف کرد! برای انتخاب استعدادها هم به جای رفتن به شهرستان ها به لیگ های خارجی سفر می‌کرد! اما با این وجود مسائل را جوری نشان می‌داد که همین الان هم مردم او را معمار زیرساخت‌ها می‌شناسند!
کلمبیا یک استثنا
البته همه این چیزهایی که گفتیم فقط در کشور ما کارایی دارند چون کشور مهمان نواز ما جان می دهد برای جولان استعمارگران! یادمان باشد استعمارگران پرتغالی خیلی جلوتر از استعمارگران انگلیسی ما را دوشیدند! پس بدیهی است که کیروش نتواند در کلمبیا نتیجه بگیرد و البته برای موفقیتش در مصر دعا می‌کنیم
سخن پایانی
به هر حال هر چه از کیروش بگوییم کم است و به آنهایی که طرفدار کیروش بوده و هستند و قرار است که از آن کامنت‌های خاص و سراسر عصبانی در زیر این متن بگذارند پیشاپیش می‌گوییم: هدف ما بیشتر تعریف و تمجید از او بود و اینکه چگونه می شود هر یک از ما در زندگی یک کیروش باشیم یا حداقل الگویی مثل او داشته باشیم. زت زیاد.
