پس از گذشت بیش از ۲۵۰ روز از اعلام اولین قربانی کرونا در چین، بسیاری از تحلیلگران در حال پیش‌بینی وضعیت آینده اقتصادی جهان هستند، پیش‌بینی‌های بسیار ناامیدکننده. مجموعه این نظرات را می‌توان در مقاله تحلیلی فارن‌پالسی با عناوینی چون «اقتصاد عادی هرگز برنمی‌گردد» و «بسیاری از مشاغل ازدست‌رفته هرگز برنخواهند گشت» دید. پروجکت‌سیندیکت در مقاله‌ای تحت عنوان «پاندمی عدم قطعیت» سناریوهای خوش‌بینانه و بدبینانه آینده جهان در جدال با کرونا را ترسیم می‌کند.
سناریوی خوش‌بینانه
خبرهای خوب احتمالی: مدیران کنترل کیفی حداقل دو واکسن نسل اول کووید-۱۹ را تا پایان سال جاری تأیید می‌کنند. با درایت و حمایت‌های فرضی نظارتی و مالی فوق‌العاده دولت، این واکسن‌ها حتی قبل از پایان آزمایش‌های بالینی انسانی در حال تولید خواهند بود. با فرض موثر بودن، شرکت‌های بیوتکنولوژی تا پایان سال ۲۰۲۰ حدود ۲۰۰ میلیون دوز از این واکسن‌ها را در دست خواهند داشت و در پی تولید میلیاردها دوز دیگر هستند. توزیع این واکسن‌ها به‌خودی‌خود اقدامی عظیم خواهد بود، به این دلیل که مردم باید از امنیت این واکسن‌ها مطمئن شوند.
در این سناریو، شهروندان کشورهای ثروتمندی که واکسن می‌خواهند تا پایان سال ۲۰۲۱ می‌توانند آن را دریافت کنند و در چین تا آن زمان تقریباً همه واکسینه شده‌اند. چند سال بعد از آن، بخش عمده‌ای از جمعیت جهان، از جمله کسانی که در اقتصادهای در حال ظهور و در حال توسعه زندگی می‌کنند نیز به واکسن کرونا دسترسی پیدا می‌کنند.
به گفته پروجکت‌سیندیکت، این سناریو می‌تواند ممکن باشد، اما عملی کردن آن قطعی نیست. زیرا ویروس کرونا می‌تواند سرسخت‌تر از حد انتظار باشد و واکسن‌های نسل اول ممکن است فقط برای مدت کوتاهی مؤثر باشند یا عوارض جانبی بدتر از حد پیش‌بینی شده داشته باشند.
سناریوی بدبینانه
خبرهای بد احتمالی: بحرانهای دیگر مانند افزایش شدید در تنش‌های تجاری ایالات متحده و چین،حمله تروریستی سایبری یا جنگ سایبری،یک فاجعه طبیعی مرتبط با آب و هوا یا یک زمین لرزه عظیم،ممکن است قبل از پایان این بحران رخ دهد. علاوه بر این، حتی سناریوی خوش‌بینانه لزوماً به معنای بازگشت سریع به سطح درآمد پایان ۲۰۱۹ نیست. رونق اقتصادی بعد از پاندمی اگر صورت بپذیرد ممکن است سال‌ها طول بکشد تا به بهبود اقتصادی یعنی بازگشت به درآمد سرانه قبل از بحران برسد.
همه‌گیری مسئله عظیم نابرابری را در اقتصادهای پیشرفته برجسته کرده است، اما کشورهای فقیر به‌مراتب بیشتر رنج می‌برند. بسیاری از بازارهای نوظهور و اقتصادهای در حال توسعه احتمالاً سال‌ها با کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند و به احتمال واقعی یک دهه توسعه اقتصادی را از دست می دهند. این دولت‌ها، همچنین توانایی ارائه حمایت مالی اضطراری را در مقیاسی که کشورها مانند ایالات متحده، اروپا و ژاپن انجام می‌دهند، ندارند. رکودهای طولانی‌مدت در کشورهای کم‌درآمد احتمالاً منجر به همه‌گیری بحرانهای مالی و تورم خواهد شد.
همچنین بحران کرونا می‌تواند در کشورهای پیشرفته نیز زخم‌های عمیق و پایداری ایجاد کند. به دلیل نگرانی در مورد عود بهداشت عمومی یا بیماری همه‌گیری دیگری، بسیاری از بنگاه‌ها ممکن است در مورد سرمایه‌گذاری و استخدام محتاط‌تر شوند.
