فکرش را نمی‌کردیم نیکی کریمی که می‌کوشید داستان‌هایی زنانه بسازد و به نوعی ادای دین کند به سینمایی که تعدادی از بهترین آثارش را با بازی خود او به یاد می‌آوریم، بهترین فیلمش اثری مردانه بشود که غیاب زن در آن بیداد می‌کند. فیلم نه فقط قصه شخصیت «آتابای» که داستان مردانی‌ست در تلاش برای درک چرایی یک خودسوزی و حل معمای زنی که آتش به جسم خود و جان آن‌ها زده. مردانی سرشار از حس گناه، اسیر وجدان‌هایی معذب، گاه در جدال با خود و گاه در تقلا برای بازگشتن به زندگی. آتابای داستان همین بزنگاه است. همین درد انتخاب بین ریاضت و رهایی. بین ماندن و خودویرانگری با کندن و رجعت به روزمرگی.
آتابای قطعا بهترین فیلم نیکی کریمی‌ست و حتما نوید ظهور فیلمنامه‌نویس و دیالوگ‌نویس کاربلد و دیرکشف شده‌ای به نام هادی حجازی‌فر.
۲۵۸۲۵۸
برچسب‌ها
